توابین چگونه «کچل» شدند؟

رضا استادی  در خبر نوشت:در قسمت هجدهم  سریال مختارنامه، صحنه​ای است كه در آن توابین به سرپرستی سلیمان صُرد خزاعی پیش از آغاز قیام سرهای خود را با تیغ می​تراشند و اصطلاحا سرهای خود را «حَلق» می​كنند و پس از غسل كردن در آب نهر علقمه به جنگ با امویان می​روند. این صحنه در پاییز سال 1385 در نخلستان​های اطراف آبادان مقابل دوربین رفت.به طور معمول در سینما و تلویزیون برای اینكه كچل شدن بازیگری نشان داده شود، از «كَپ» استفاده می شود. چیزی شبیه پوست كه با قرار دادن آن بر سر بازیگر توسط گروه چهره پردازی و انجام چندین كار ظریف، كچل شدن سر بازیگر را نشان می​دهد اما بنا به چند دلیل مختلف چنین اتفاقی در سریال مختارنامه نیفتاد.طبق گفته های «علیرضا خورشید» دستیار اول طراح چهره پردازی، قرار بود پس از صحنه سر تراشیدن، صحنه​هایی فیلمبرداری شود كه به تحرك بالای بازیگران نیاز داشت و در چنین صحنه هایی به دلیل شدت حركات بازیگران، عرق كردن آنها، اسب سواری و... ممكن بود این پوست مصنوعی پاره شود و در چنین شرایطی تكرار یك پلان پُر و پیمان به دلیل بیرون آمدن موی یك بازیگر بسیار سخت و دشوار بود. دیگر آنكه اگر قرار بود برای این صحنه ها 15 بازیگر و حدود 50 هنرور اصلی از پوست مصنوعی استفاده كنند، این امر از نظر زمانی وقت زیادی را از گروه چهره پردازی می​گرفت و با فرض آغاز كار گروه چهره پردازی در ساعت​های اولیه صبح، این كار تا ظهر طول می​كشید و نور روز برای فیلمبرداری از میان می​رفت. از همه مهم تر اینكه كارگردان مختارنامه می​خواست در این صحنه دوربین روی سرهای توابین حركت كند و تیغ زدن سرها را نشان دهد. پس لازم بود سرها واقعا با تیغ تراشیده شود. ضمن آنكه تیغ ها نیز باید شكل و شمایلی قدیمی پیدا می كرد. در نهایت در روز فیلم برداری تیغ ها توسط گروه صحنه ساخته شد، اما نتیجه كار چیزی نبود كه به راحتی بازیگران بتوانند با آن سرِ دیگر بازیگران را بتراشند.به همین دلیل گروه چهره پردازی سریال با راهنمایی «مسعود ولد بیگی» طراح چهره پردازی، لباس​های توابین را بر تن كردند و پس از آنكه چهره آنها نیز به توابین شبیه شد و خودشان هم سرهایشان را تراشیدند، وارد صحنه شدند و با دقت فراوان در مقابل دوربین شروع به تراشیدن سرهای حدود 15 بازیگر اصلی و 50 هنرور كردند. انجام این كار برای اغلب بچه های گروه چهره پردازی سخت و دشوار بود.آنها جزو «جوانان خوش تیپ» پشت صحنه مختارنامه بودند و پذیرفتن اینكه به خاطر مختارنامه حاضر شوند از موهای زیبا و پُرپشت خود بگذرند، فداكاری بزرگی بود كه البته با تشویق دیگر دست اندركاران مختارنامه مواجه شد. آن​ها باید این كار را جوری با دقت انجام می دادند كه ضمن تراشیدن سر توابین با سرعت و ریتم مورد نظر كارگردان، زخمی هم در سر آنها ایجاد نكنند. علت دیگر این حساسیت هم این بود كه این صحنه ها قابل تكرار نبود، چون بازیگرها موی خود را از دست می دادند و دیگر نمی شد صحنه تیغ زدن سر آنها را از نو فیلم برداری كرد. این صحنه برای بچه های گریم بسیار پر استرس و پر هیجان بود. البته برای «انوشیروان ارجمند» بازیگر نقش رفاعه بن شداد از پوست مصنوعی یا همان «كَپ» استفاده شد چون او همزمان با مختارنامه در حال ایفای نقش در پروژه دیگری بود كه اگر موهایش تراشیده می شد، تداوم بازی اش در آن فیلم از بین می رفت. حتما حالا برای شما قابل لمس است كه برای شكل گیری هر پلان این سریال چه حساسیت هایی لحاظ شده تا كار قابل باور از آب دربیاید. در این تصاویر می توانید بچه های گروه چهره پردازی را در حال حلق كردن توابین ببینید.