جلوگیری از صدور سرم ویژه اعتراف‌ گیری به ایران

میهن: گمرک آلمان در بن از صادرات ۵/ ۲ کیلو داروی اعتراف‌گیری “تیوپنتال” به ایران جلوگیری کرد. این محموله که تحت عنوان دارو راهی ایران می‌شد، از جمله می‌تواند در بازجویی و اعتراف‌گیری مورد استفاده قرار گیرد.

به گزارش دویچه وله اداره‌ مرکزی گمرک در شهر کلن اعلام کرد که محموله‌ی تیوپنتال(Thiopental) در قالب ۵هزار شیشه کوچک دارویی آماده‌ی ارسال به ایران شده بود. این ماده‌ی دارویی مشمول بخشنامه “مقابله با شکنجه” در آلمان می‌شود و فروش آن به کشورهای خارجی به مجوز ویژه‌ی اداره‌ی فدرال آلمان در امور اقتصاد و کنترل صادرات نیاز دارد. این مجوز برای محموله‌ی مورد نظر صادر نشده بوده است.

بخشنامه‌ی مقابله با شکنجه در آلمان صادرات کالاهایی را ممنوع یا مشروط به صدور مجوزهای ویژه می‌کند که برای اجرای حکم اعدام، شکنجه یا دیگر صورت‌های رفتار یا مجازات غیرانسانی، تحقیرآمیز یا وحشیانه مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ایران و سوریه تلاش می‌کنند از طریق سوئیس به فن‌آوری شنود تلفن‌های همراه دست ‌یابند. گمرک سوئیس از سال ۲۰۱۰دوبار جلوی صدور محموله‌های فن‌آوری خبرچینی به این دو کشور را گرفته است.

داروی حقیقت‌گویی یا “سرم اعتراف‌گیری” به ماده مخدری اطلاق می‌شود که به منظور گرفتن اطلاعات از فردی به کار گرفته می‌شود که حاضر به اعتراف بدان نیست. گمان می‌رود که سرویس‌های مخفی و اطلاعاتی یکی از استفاده‌کنندگان از این دارو باشند. در آلمان و اتریش کاربرد این ماده در بازجویی ممنوع است.

از جمله تأثیرات تیوپنتال این است که به محض تزریق این سرم، فرد به طور معمول بسیار اهل گفت‌وگو و مراوده می‌شود و بدون تأمل افکارش را بیان می‌کند. این ماده در واقع توان داوری و قدرت تمرکز فرد قربانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و کارشناس بازجویی را قادر می‌کند تا فرد قربانی را به سوی اعتراف در زمینه‌ی اطلاعات مطلوب بازجو هدایت کند.

یک برداشت گمراه‌کننده‌ رایج این است که کاربرد “سرم حقیقت‌گویی” به طور خودکار قربانی را به سمت بیان حقیقت هدایت می‌کند. در حالی که فردی که تحت تأثیر این ماده‌ی مخدر قرار گرفته، قادر است همچون قبل دروغ بگوید، ولی نسبت به تلقین‌هایی که به او می‌شود آسیب‌پذیرتر است. از تیوپنتال برای آماده‌کردن محکومان به اعدام با تزریق سم نیز استفاده می‌شود!

حاکمیت ایران در طول ۳۳سال حیات خود بارها به استفاده از مواد و داروهای روان‌گردان در بازجویی از زندانیان سیاسی متهم شده است. این اتهام‌ها و بحث “شکنجه سفید” به ویژه از سال ۱۳۸۰و از زمان بازداشت دسته‌جمعی چهره‌های ملی‌مذهبی و افراد نزدیک به نهضت آزادی ایران بالا گرفت.

در بازداشت‌های گسترده فعالان سیاسی در تابستان سال ۱۳۸۸نیز خبرهای مربوط به احتمال استفاده از داروهای ویژه در زندان‌ها بار دیگر به نگرانی‌ها افزود.

در ۲۴مرداد ۱۳۸۸جمعی از خانواده‌های بازداشت شدگان پس از انتخابات ریاست جمهوری در بیانیه‌ای که در بسیاری از وبسایت‌های خبری فارسی‌زبان منتشر شد به «استفاده از دارو برای درهم‌شکستن و اعتراف‌گیری از بازداشت‌شدگان اشاره کرده‌اند.»

در این بیانیه نوشته شده بود: «اجبار زندانیان به استعمال داروهایی که اثرات جسمی و روانی فراوان بر روی مصرف کننده آن دارد، همه خانواده‌ها را نگران کرده و با توجه به این که اعتراف‌گیری تحت فشار و آزار و در شرایط غیرعادی، از جمله استعمال داروهای خاص، برای تدارک‌دیدگان سناریوی انقلاب مخملی واجد اهمیت فراوان است و هرگونه افشای حقیقت در این زمینه برای آنان هزینه‌های گزاف دارد، تلاش زیادی برای مستور ماندن این اقدامات غیرانسانی در زندان‌ها می‌شود.»