۱۲۶ روزنامه نگار ایرانی خواستار آزادی روزنامه‌نگاران زندانی شدند

نویسندگان نامه پرسیده‌اند که دستگیری روزنامه‌نگاران بر اساس کدام قانون شرعی و عرفی انجام می‌گیرد؟

۱۲۶ روزنامه نگار ایرانی در نامه ای خطاب به روسای قوه مقننه و قضائیه ایران خواهان اجرای قانون و حرمت قلم شدند.

در این نامه آمده است: "ما خواستار آزادی روزنامه نگاران دربندیم، ما خواستار توقف حرکت شلاقیم. ما خواستار پایان نهادن بر همه بی قانونی ها، بی عدالتی ها و بی حرمتی ها به اهل قلم هستیم."

نویسندگان این نامه نوشته اند: "در حالیکه متهم بازداشتگاه‌های غیرقانونی کهریزک ارتقای مقام می گیرد و قوای تحت ریاست شما چشم بر اتهامات او می بندد، روزنامه نگاران ایرانی یکی پس از دیگری راهی زندان می شوند به آنان ناسزا می گویند و حتی تعرض فیزیکی می کنند."

اشاره نویسندگان این نامه به انتصاب بحث برانگیز سعید مرتضوی، دادستان سابق تهران به ریاست صندوق تامین اجتماعی از سوی وزیر کار و رفاه اجتماعی است.

آنان در ادامه نامه خود نوشته اند: "با کدام استدلال کاریکاتوریستی تنها به جرم کشیدن چند خط بر روی کاغذ باید محکوم به تحمل ۲۵ ضربه شلاق شود؟"

محمود شکرایه، کاریکاتوریست ماهنامه امیر در اراک به جرم کشیدن کاریکاتور احمد لطفی آشتیانی، نماینده اصولگرای استان مرکزی به تحمل ۲۵ ضربه شلاق از سوی دادگاه این استان محکوم شده است. حکمی که تاکنون اعتراض های فراوانی را برانگیخته است.

به نوشته امضا کنندگان این نامه "اگر فعالیت متهمان و مجرمان اصلی پرونده های اختلاس میلیاردی، اقدام علیه امنیت ملی و تشویش اذهان عمومی تلقی نمی شود و آنان حق دارند آزادنه به فعالیت و زندگی های اشرافی خود ادامه دهند، دستگیری رضا انصاری راد و مهسا امرآبادی و دیگر روزنامه نگاران ایرانی تنها به جرم نوشتن، بر اساس کدام قانون عرفی و شرعی صورت می گیرد و فعالیت حرفه ای آن ها اقدام علیه امنیت ملی تلقی می شود؟"

در بخشی از این نامه خطاب به رئیس قوه قضائیه ایران آمده است که "تصویر جمهوری اسلامی به عنوان بزرگترین زندان روزنامه نگاران در گزارش های مراجع بین المللی شما را نمی آزارد؟ رواست که قانونگذار باشید و جامه قضا بر تن داشته باشید، اما حتی بر قانونی که خود نوشته و قضایی که خود مجری آن هستید چشم فروبندید؟"

"با کدام استدلال کاریکاتوریستی تنها به جرم کشیدن چند خط بر روی کاغذ باید محکوم به تحمل ۲۵ ضربه شلاق شود؟"

نامه روزنامه نگاران ایرانی

سال گذشته سازمان گزارشگران بدون مرز، از سازمان های بین المللی حمایت از روزنامه نگاران، در گزارشی نسبت به وضعیت روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان در ایران ابراز نگرانی شدید کرد.

این سازمان در بیانیه خود آورده بود که"روزنامه نگاران بازداشتی در ایران از حقوق اولیه محروم هستند و به امکانات متعارف قضایی، از جمله وکیل مدافع، دسترسی ندارند و برخی از آنان، هفته ها را در زندان انفرادی گذرانده اند و یا در معرض آزار و بدرفتاری قرار گرفته اند."

گزارشگران بدون مرز در ادامه بیانیه خود، نهادهای امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی را متهم کرده بود که با تحت فشار قرار دادن و تهدید روزنامه نگاران، در صدد است آنان را به همکاری با رژیم و خیانت به همکاران خود وادار سازد و می افزاید که شماری از روزنامه نگاران بازداشتی به دلیل فشار روانی، به افسردگی شدید مبتلا شده اند.

همچنین شماری از روزنامه نگاران ایرانی نیز از بیم بازداشت و زندان، ناگزیر از کشور خود گریخته اند.

کمیته حمایت از روزنامه نگاران، از سازمان های بین المللی مدافع روزنامه نگاران سراسر دنیا، نیز در گزارش های سالانه خود بارها به سرکوب شدید روزنامه نگاران در ایران اشاره کرده و این کشور را بعد از چین، بزرگترین زندان روزنامه نگاران خوانده است.

فرید زکریا، سردبیر نیوزویک در مقدمه خود بر گزارس سالانه ۲۰۰۹ این کمیته نوشت که حکومت ایران در سرکوب ها و دادگاه های بعد از انتخابات عملا روزنامه نگاری را به یک جرم تبدیل کرد.