وجود فرد معتاد در خانواده، عاملی مهم در گرایش فرزندان به اعتیاد است

خبرگزاری آنا: استاديار دانشگاه علوم پزشکي تهران با بيان اينکه وجود فرد معتاد در خانواده، عاملي مهم در گرايش فرزندان به اعتياد است، گفت: اين موضوع، عاملي براي الگو پذيري و قرار گرفتن کودک در معرض مواد مخدر است.

به گزارش گروه انتظامی خبرگزاری آنا، ژيلا ميرلاشاري در نشست علمي پژوهشي که با عنوان «خانواده و فرايند اعتياد در جوانان ايراني» در مجموعه فرهنگي شقايق برگزار شد، اظهار داشت: امروزه اعتياد و مشکلات مربوط به آن به يک معضل جهاني تبديل شده و بيشتر جوانان دنيا را تحت تاثير قرار داده است، در اين ميان ايران نيز همچون ساير کشورها از اين بحران مستثني نبوده نيست.

استاديار دانشگاه علوم پزشکي تهران ادامه داد: ويژگي‌هاي فردي، خانوادگي، اقتصادي، اجتماعي و ژنتيک در کنار هم در بروز اعتياد يک فرد دخالت دارند، به طوري که هيچ عاملي به تنهايي نمي‌تواند دليل بروز و گسترش اين پديده در جامعه جوان کشور باشد.

ميرلاشاري با بيان اينکه چندي پيش تحقيقي در زمينه نقش خانواده در فرآيند اعتياد جوانان انجام شده است، اظهار داشت: جامعه اين پژوهش جوانان مرد و زن گروه سني 20 تا 35 سال بودند که به‌نوعي تجربه وابستگي به مواد يا اعتياد را داشتند و هدف اين مطالعه نيز، نقش خانواده و تجارب اوليه دوران کودکي در جوانان مصرف‌کننده بود.

وي با اشاره به يافته‌هاي اين پژوهش گفت: براساس يافته‌هاي اين پژوهش، مشخص شد که سوء رفتار جسمي، جنسي و عاطفي، عدم تربيت صحيح فرزندان، اختلافات خانوادگي، خشونت والدين و اعتياد آنها، عدم نظارت کافي بر فرزندان، نداشتن اطلاعات صحيح، کم‌توجهي به اوقات فراغت، محيط کسل‌کننده، کمرنگ شدن قبح مصرف، دسترسي آسان به مواد و سطح پايين فراگيري مهارت‌هاي حل مسئله از عوامل زمينه‌ساز گرايش به مصرف مواد در افراد است.

اين پژوهشگر حوزه اعتياد بيان کرد: فردي که در چنين شرايطي قرار گيرد، مسلماً نگاهي مثبت به مصرف مواد پيدا خواهد کرد و براي فرار از محدوديت‌ها و تخليه احساسات و هيجانات خود، از خطوط قرمز عبور کرده و زندگي دو گانه‌اي را در پنهان و در کنار دوستاني که او را تاييد مي‌کنند، شروع مي‌کند و در اين بين موقعيت براي مصرف مواد وي فراهم مي‌شود.

ميرلاشاري ادامه داد: امکان نظارت خانواده و جامعه نيز بر اين زندگي به حداقل مي‌رسد و حتي تا مدت‌ها از آن بي‌خبرند، در تمام اين مسير نيز به نظر مي‌رسد که خانواده و جامعه اهميت چنداني براي پيشگيري و مداخله به موقع نمي‌دهند و زماني وارد ميدان مي‌شوند که نگرش مثبت به سمت مصرف شکل گرفته و چه بسا وابستگي به مواد در فرد اتفاق افتاده است.

وي در ادامه، وجود فرد معتاد در خانواده را عاملي مهم در گرايش فرزندان به اعتياد عنوان کرد و افزود: اين موضوع، عاملي براي الگوپذيري و قرار گرفتن کودک در معرض مواد مخدر است و ممکن است مشکلات جدي را براي او ايجاد کند.

استاديار دانشگاه علوم پزشکي تهران تصريح کرد: به نظر مي‌رسد به اين موضوع مهم در ايران توجه چنداني نشده و متاسفانه کودکان و نوجواناني که در چنين خانواده‌هايي رشد و نمو مي‌کنند مورد شناسايي، آموزش و تعليم و مداخلات هدفمند براي مقاوم‌سازي در برابر مصرف مواد قرار نمي‌گيرند.

ميرلاشاري ادامه داد: جوانان و نوجوانان نيازمند محيطي انساني‌تر هستند، محيطي که مهيا کننده پيوستن فرد به فعاليت‌هاي مربوط به مسئوليت‌پذيري باشد، محيطي که به آنها نوعي احساس توام با معني‌دار بودن دهد و آنها را وارد فرايندهاي تصميم‌گيري کند.

وي افزود: درگير کردن وقت اين افراد با تصميم‌گيري‌ها و فعاليت‌هاي مربوط به خانواده و جامعه احساس انزوا و بيگانگي آنها را کاهش مي‌دهد و احتمال مخالفت آنها را با قراردادهاي اجتماعي کمتر خواهد کرد، مطالعات نيز نشان مي‌دهد که آن دسته از نوجوانان و جواناني که کمتر به قراردادهاي اجتماعي پايبند هستند، بيشتر در معرض انحراف هستند.

ميرلاشاري اظهار داشت: در کشور ما در زمينه اعتياد مطالعات فراواني موجود است که مکرراً به اندازه‌گيري و توصيف مفاهيم پرداخته‌اند، ليکن تحقيقاتي که در مورد ارتباط مفاهيم باشد کمتر يافت مي‌شود، اين شکاف شناختي تاکنون پا بر جا مانده و بهترين راهبرد براي پر کردن آن، اتخاذ رويکرد کيفي در تحقيق هستند.

انتهای پیام/