با آن گلوی تاریک؛ برای ستار بهشتی

1391/8/20

شعری از حسین سناپور برای ستار بهشتی.

 

حسین سناپور

  با آن گلوی تاریک

تو مثل اسبی رمیده

از عصبِ خیابان های تاریک مان گذشتی

شیهه ات در آسمان خواب های ما ترکید

اما جز اندوه

چیزی برای باریدن نبود

و از یالِ سفیدت

فقط ردی ماند در افقِ شهرِ تاریک

سپس کلمه های هراسان، از دهان ما

بال در بال

به مبداء تاریک تو پر کشیدند:

که بود؟

چه می گفت؟

با آن گلوی زخمی

از خیال می گفت، یا خاطره؟

                             20 آبان 91

 

blogs@30mail.net