* رضا شهابی پس از ۲۳ روز اعتصاب غذا به مرخصی درمانی آمد * در خواست شیرین عبادی از یونیسف برای بازدید از زندان های ایران

رضا شهابی پس از ۲۳ روز اعتصاب غذا به مرخصی درمانی آمد

رضا شهابی، فعال کارگری محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین پس از ۲۳ روز اعتصاب غذای اعتراضی دقایقی پیش به مرخصی آمد.

به گزارش خبرنگار کلمه، رضا شهابی، فعال کارگری محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین که از ۲۳ روز پیش دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده بود دقایقی پیش در میان بدرقه ی زندانیان سیاسی این بعد و سرود “ای ایران” به مرخصی درمانی آمد.

کمیته گزارشگران صبح امروز گزارش داده بود که ربابه رضایی، همسر این فعال کارگری دربند، از وضعیت وخیم جسمی، کاهش حداقل ۱۵ کیلوگرم وزن، و فشار خون نگران کننده خبر داده است.

این زندانی سیاسی هفته ی گذشته و در چهاردهمین روز اعتصاب غذای خود اعلام کرده بود که اعتصاب را تا زمان صدور مرخصی ادامه خواهد داد.

رضا شهابی، فعال کارگری و عضو هیات مدیره سندیکای رانندگان شرکت واحد که به دلیل فعالیت های کارگری به ۶ سال حبس تعزیری و ۵ سال محرومیت از فعالیت های کارگری و پرداخت ۷ میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شده است.

در خواست شیرین عبادی از یونیسف برای بازدید از زندان های ایران
 
شیرین عبادی، مدافع حقوق کودک و برنده نوبل صلح در سال ۲۰۰۳ در نامه ای به آنتونی لیک، مدیر اجرایی یونیسف با اشاره به کودکان خردسالی که همراه با مادرانشان در زندان بسر می برند، خواستار بازدید مسئولان یونیسف در تهران از زندان های ایران و بررسی این موضوع شد. خانم عبادی در نامه خود با اشاره به بیماری بارمان و رسام، کودکان خردسالی که مادرانشان به جرم عقیدتی،‌ دوران محکومیتشان را در زندان سپری می‌‌کنند، از بی اعتنایی مسوولان ایرانی به تذکرهای مدافعان حقوق بشر در خصوص تاسیس مراکزی در کنار زندان ها برای نگهداری اطفال انتقاد کرده است. رونوشت نامه خانم عبادی برای دفتر یونیسف در ایران، دفتر آقای بانکی‌ مون- دبیر کل سازمان ملل متحد-، احمد شهید ـ گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در وضعیت حقوق بشر در ایران- و گزارشگر سازمان ملل در آزادی مذهب و عقیده نیز ارسال شده است.

به گزارش سایت کانون مدافعان حقوق بشر، خانم عبادی در بخشی از نامه خود نوشته است: بارها توجه مقامات مسئول زندان و قوه قضائیه را به وضعیت اسفناک کودکانی که همراه مادران خود در زندان هستند، جلب کرده و درخواست کرده‌ام که با تاسیس مراکزی در جوار زندان‌ها جهت نگهداری اطفال، شرایط بهتری برای چنین کودکانی فراهم شود، اما متاسفانه تاکنون به درخواست‌های من و سایر مدافعان حقوق کودک توجهی‌ نشده و آنچه امروز در زندان سمنان و سایر زندان‌ها شاهد هستیم نتیجه بی‌ اعتنایی مسئولان حکومت جمهوری اسلامی به سرنوشت کودکان ایرانی است.