بیانیه کومه‌له به مناسبت روز جهانی کارگر
ضرورت و امید به تغییر جهان هم چنان زنده است
روز جهانی کارگر فرا رسیده است. در این بنا به سنت 127 سال گذشته کارگران سراسر جهان با مارش بزرگ و پرچم های سرخ و برابری طلبی و نشان دادن اراده طبقه کارگر جهانی برای تغییر جهان، همبستگی جهانی کارگران و مردم زحمتکش را به نمایش می گذارند. در شرایط بحران اقتصادی جهانی، کارگران در سراسر جهان تاوان آن را می پردازند. اول ماه مه در پیکار جهانی علیه نظام ظالمانه سرمایه‌داری، کماکان جایگاه والایش را حفظ کرده است. چرا که در سال گذشته در معادن طلای آفریقای جنوبی اعتصاب کارگران به خون کشیده شد و در کارگاه‌های پارچه بافی و لباسدوزی کراچی و لاهور محروم ترین کارگران زنده زنده در آتش سوختند. جنگ، آوارگی، مهاجرت های اجباری، گرسنگی، قحطی، گسترش کار کودکان، بیماری های کشنده و دیکتاتورهای لجام گسیخته سالانه جان و زندگی هزاران کارگر را در سرتاسر جهان به کام نیستی و زنده‌گانی دردناک و توام با مرگ تدریجی سوق می دهد. تغییر جهان هم چنان یک ضرورت و نیاز جامعه جهانی است.
ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی بیش از پیش به یک رژیم و حاکمیت و سیستم و دیکتاتوری ضدکارگری و ضدمردم زحمتکش تبدیل شده و شناخته می شود. در حالیکه بحران اقتصادی و تحریم های جهانی دشوارترین شرایط را بر اقتصاد و بر رژیم اسلامی حاکم کرده است، لبه تیز سیاست های حاکمان بر تعرض مداوم و هر روزه علیه معیشت طبقه کارگر و محروم ترین اقشار جامعه نشانه رفته است. در حالیکه تضادها و جنگ زرگری جناح های رژیم هر روز اوج می گیرد، اما علیه کارگران، به تاراج بردن سامان این جامعه، و به خاک سیاه‌نشاندن میلیون ها خانواده به مثابه یک جناح عمل می کنند.
اقدامات جمهوری اسلامی علیه کارگران در شرایطی که خود تحت فشارهای فزاینده بین اللملی و داخلی است، گویای این حقیقت است که رژیم اسلامی سرمایه‌داران قبل از هر چیز نگران شورش کارگران و زحمتکشان است. تعرض به "قانون کار" مصوب خود رژیم از سوی مجلس، و پیش نویس لایحه تغییر و«اصلاح» قانون تأمین اجتماعی، تعیین حداقل ناچیزی به عنوان دستمزد سال 92، حذف یارانه‌ها و تعرض مداوم به اعتصابات و اعتراضات کارگری رژیم اسلامی را به مثابه پیکره واحدی نشان می دهد که بقا خود را نه در "مقبولیت" جهانی (که کسب آن با معامله ممکن است) که در ستیز روزانه و دائمی با کارگران و زحمتکشان جستجو می کند. اقتصاد ایران با مصادره سپاه پاسداران به تمای ملیتاریزه گردیده است و در راستای سیاست های نئولیبرالی و صندوق جهانی به سرعت پیش می رود. تعرض به قانون کار، در زندان نگه‌داشتن رهبران و فعالین کارگران، تشدید وخامت زندگی و کار زنان کارگر، افزایش کودکان کار و خیابانی، امواج سرگردان میلیون ها بی کار در خیابان ها، ورشکستگی یکی پس از دیگری مراکز تولید و افزایش روزانه بی کاری در سال 91 رویه سریعتری به خود گرفته است.
اما در سال 91 مبارزات کارگری در چنین شرایط کاری و زیستی و بحران های کمر شکن در اشکال و ابحاد گوناگونی جریان داشته است. تجمعات متعدد، طومار سی هزار کارگر علیه به مجلس بردن مجدد "قانون کار" و کسب پیروزی، راه بندان ها و اعتصابات کارگری نشان از پویایی و ستیز پیکارگرانه کارگران دارد. جنبش اجتماعی کارگران بیش از گذشته به صدر و پیشاهنگ جنبش های اجتماعی و اعتراضی رسیده است.
در کردستان بار بحران و فلاکت اقتصادی تحمیلی رژیم بر کارگران و زحمتکشان سنگینی مضاعف دارد. جمهوری اسلامی از بدو خود، کردستان را به تمامی محاصره اقتصادی کرده است. نه تنها در کردستان سرمایه‌گذاری کلان محلی از اعراب ندارد که این رژیم با برنام سیستماتیک غارت و چپاول منابع کردستان را در دستور خود دارد. در حالی که کارگران مهاجر کرد در سراسر ایران با شرایط دشوار و با کم ترین امکانات و حقوقی پراکنده‌اند، در کردستان منابع طلا و سنگ های گران قیمت به تاراج برده می شود. بیکاری در کردستان درصد بالاتری دارد. مراکز کار ناچیز در کردستان هیچ قانونی جز غارت رنج کارگران بر ان حاکم نیست. بخش عمده‌ای از مردم زحمتکش در کردستان از راه "کولبری" امرا معاس می کنند که در سرتاسر مرزهای کردستان و عراق در معرض جنگی خونین اما یک طرفه از سوی نیروهای مسلح رژیم قرار دارند. کشتار شبانه‌روزی آنان، کشتار دام هایشان، دستگیری کولبران و آنان از پرتگاه‌ها با دست و پاهای بسته شرایط بسیار دردناک نان آوران را در کردستان ترسیم می کند.
اما مبارزات کارگری و مقاومت علیه استثمار و غارت نیروی کار و رنج و هستی کارگران در کردستان به پیش می رود. تعرضات دائمی به فعالین کارگری و به زندان اندختن آنان بدون هیچ جرمی، نشان از آن دارد که در کردستان نیز با وجود میلتاریسم رژیم و حکمروایی قانون جنگ و اشغالگری در کردستان، جنبش و مبارزه کارگری به پایداری خود ادامه می دهد.
کومه‌له زحمتکشان کردستان به مثابه بخشی از جریان و جنبش چپ و سوسیالیستی کردستان سازماندهی مبارزات کارگری، یاری رساندن به ایجاد تشکل های کارگری، تلاش برای به دست آوردن حقوق کارگران و زحمتکشان، یاری رساندن به فعالین کارگری برای ایجاد وحدت کارگری و تلاش برای وحدت مبارزاتی جنبش کارگران را وظیفه خود می داند و در این راه تلاش می کند.
زنده باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران
گرامی باد نام و یاد همه جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم
سرنگون باد رژیم ضدکارگری جمهوری اسلامی
کومه‌له زحمتکشان کردستان
اول ماه مه 20133 برابر با 11 اردیبهشت 1392
روز جهانی کارگر فرا رسیده است. در این بنا به سنت 127 سال گذشته کارگران سراسر جهان با مارش بزرگ و پرچم های سرخ و برابری طلبی و نشان دادن اراده طبقه کارگر جهانی برای تغییر جهان، همبستگی جهانی کارگران و مردم زحمتکش را به نمایش می گذارند. در شرایط بحران اقتصادی جهانی، کارگران در سراسر جهان تاوان آن را می پردازند. اول ماه مه در پیکار جهانی علیه نظام ظالمانه سرمایه‌داری، کماکان جایگاه والایش را حفظ کرده است. چرا که در سال گذشته در معادن طلای آفریقای جنوبی اعتصاب کارگران به خون کشیده شد و در کارگاه‌های پارچه بافی و لباسدوزی کراچی و لاهور محروم ترین کارگران زنده زنده در آتش سوختند. جنگ، آوارگی، مهاجرت های اجباری، گرسنگی، قحطی، گسترش کار کودکان، بیماری های کشنده و دیکتاتورهای لجام گسیخته سالانه جان و زندگی هزاران کارگر را در سرتاسر جهان به کام نیستی و زنده‌گانی دردناک و توام با مرگ تدریجی سوق می دهد. تغییر جهان هم چنان یک ضرورت و نیاز جامعه جهانی است.
ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی بیش از پیش به یک رژیم و حاکمیت و سیستم و دیکتاتوری ضدکارگری و ضدمردم زحمتکش تبدیل شده و شناخته می شود. در حالیکه بحران اقتصادی و تحریم های جهانی دشوارترین شرایط را بر اقتصاد و بر رژیم اسلامی حاکم کرده است، لبه تیز سیاست های حاکمان بر تعرض مداوم و هر روزه علیه معیشت طبقه کارگر و محروم ترین اقشار جامعه نشانه رفته است. در حالیکه تضادها و جنگ زرگری جناح های رژیم هر روز اوج می گیرد، اما علیه کارگران، به تاراج بردن سامان این جامعه، و به خاک سیاه‌نشاندن میلیون ها خانواده به مثابه یک جناح عمل می کنند.
اقدامات جمهوری اسلامی علیه کارگران در شرایطی که خود تحت فشارهای فزاینده بین اللملی و داخلی است، گویای این حقیقت است که رژیم اسلامی سرمایه‌داران قبل از هر چیز نگران شورش کارگران و زحمتکشان است. تعرض به "قانون کار" مصوب خود رژیم از سوی مجلس، و پیش نویس لایحه تغییر و«اصلاح» قانون تأمین اجتماعی، تعیین حداقل ناچیزی به عنوان دستمزد سال 92، حذف یارانه‌ها و تعرض مداوم به اعتصابات و اعتراضات کارگری رژیم اسلامی را به مثابه پیکره واحدی نشان می دهد که بقا خود را نه در "مقبولیت" جهانی (که کسب آن با معامله ممکن است) که در ستیز روزانه و دائمی با کارگران و زحمتکشان جستجو می کند. اقتصاد ایران با مصادره سپاه پاسداران به تمای ملیتاریزه گردیده است و در راستای سیاست های نئولیبرالی و صندوق جهانی به سرعت پیش می رود. تعرض به قانون کار، در زندان نگه‌داشتن رهبران و فعالین کارگران، تشدید وخامت زندگی و کار زنان کارگر، افزایش کودکان کار و خیابانی، امواج سرگردان میلیون ها بی کار در خیابان ها، ورشکستگی یکی پس از دیگری مراکز تولید و افزایش روزانه بی کاری در سال 91 رویه سریعتری به خود گرفته است.
اما در سال 91 مبارزات کارگری در چنین شرایط کاری و زیستی و بحران های کمر شکن در اشکال و ابحاد گوناگونی جریان داشته است. تجمعات متعدد، طومار سی هزار کارگر علیه به مجلس بردن مجدد "قانون کار" و کسب پیروزی، راه بندان ها و اعتصابات کارگری نشان از پویایی و ستیز پیکارگرانه کارگران دارد. جنبش اجتماعی کارگران بیش از گذشته به صدر و پیشاهنگ جنبش های اجتماعی و اعتراضی رسیده است.
در کردستان بار بحران و فلاکت اقتصادی تحمیلی رژیم بر کارگران و زحمتکشان سنگینی مضاعف دارد. جمهوری اسلامی از بدو خود، کردستان را به تمامی محاصره اقتصادی کرده است. نه تنها در کردستان سرمایه‌گذاری کلان محلی از اعراب ندارد که این رژیم با برنام سیستماتیک غارت و چپاول منابع کردستان را در دستور خود دارد. در حالی که کارگران مهاجر کرد در سراسر ایران با شرایط دشوار و با کم ترین امکانات و حقوقی پراکنده‌اند، در کردستان منابع طلا و سنگ های گران قیمت به تاراج برده می شود. بیکاری در کردستان درصد بالاتری دارد. مراکز کار ناچیز در کردستان هیچ قانونی جز غارت رنج کارگران بر ان حاکم نیست. بخش عمده‌ای از مردم زحمتکش در کردستان از راه "کولبری" امرا معاس می کنند که در سرتاسر مرزهای کردستان و عراق در معرض جنگی خونین اما یک طرفه از سوی نیروهای مسلح رژیم قرار دارند. کشتار شبانه‌روزی آنان، کشتار دام هایشان، دستگیری کولبران و آنان از پرتگاه‌ها با دست و پاهای بسته شرایط بسیار دردناک نان آوران را در کردستان ترسیم می کند.
اما مبارزات کارگری و مقاومت علیه استثمار و غارت نیروی کار و رنج و هستی کارگران در کردستان به پیش می رود. تعرضات دائمی به فعالین کارگری و به زندان اندختن آنان بدون هیچ جرمی، نشان از آن دارد که در کردستان نیز با وجود میلتاریسم رژیم و حکمروایی قانون جنگ و اشغالگری در کردستان، جنبش و مبارزه کارگری به پایداری خود ادامه می دهد.
کومه‌له زحمتکشان کردستان به مثابه بخشی از جریان و جنبش چپ و سوسیالیستی کردستان سازماندهی مبارزات کارگری، یاری رساندن به ایجاد تشکل های کارگری، تلاش برای به دست آوردن حقوق کارگران و زحمتکشان، یاری رساندن به فعالین کارگری برای ایجاد وحدت کارگری و تلاش برای وحدت مبارزاتی جنبش کارگران را وظیفه خود می داند و در این راه تلاش می کند.
زنده باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران
گرامی باد نام و یاد همه جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم
سرنگون باد رژیم ضدکارگری جمهوری اسلامی
کومه‌له زحمتکشان کردستان
اول ماه مه 20133 برابر با 11 اردیبهشت 1392
اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:
منبع خبر: اخبار روز 
اخبار مرتبط: «پیام دکتر بنی‌صدر به مناسبت روز جهانی کارگر»
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
