دریاچه های ایران یکی بعد از دیگری خشک میشوند

پس از نابودی بخشهای وسیعی از دریاچه منحصر بفرد ارومیه و تشکیل کارگروه نجات در دولت و مرگ دریاچه های بختگان و مهارلو در استان فارس، دریاچه های طشک و کافتر نیز در معرض خشکی کامل و تبدیل شدن به شوره زار قرار گرفته اند. موسسه تحقیقات آب گزارش داد، این نمک زارها مستعد تولید گرد و غبار در کشور هستند.
 
به گزارش مهر، یکی دو سالی است خشکی دریاچه ارومیه و خطر نابودی کامل دومین دریاچه شور جهان بر سر زبان ها افتاده است. در زمان فعالیت دولت دهم، از وزارت نیرو خبر رسید تمام پروژه های مطالعاتی سدسازی در حوزه آبریز دریاچه ارومیه متوقف شده است. از سویی اعلام شد برای جلوگیری از روند خشک شدن این دریاچه منحصر بفرد، از برداشت های غیرمجاز آب در قالب چاه های حفر شده در مسیر این دریاچه و مناطق تاثیرگذار بر تسریع در روند خشکی دریاچه ارومیه جلوگیری می شود.
 
برخی کارشناسان مسائل آبی در سال های اخیر انتقادات فراوانی را نسبت به احداث سدهای متعدد در مسیر رودخانه های منتهی به دریاچه ارومیه مطرح کرده اند. واکنش مقامات وزارت نیرو این بود که تمام سدسازی ها، برداشت ها و توسعه کشاورزی در حوزه آبریز دریاچه ارومیه تنها 15 درصد در خشکی این دریاچه نقش دارد و آنچه باعث به وجود آمدن شرایط فوق العاده در این دریاچه شده است، خشکسالی است که از 10 سال پیش تاکنون کشور را درگیر خود کرده است.

خبر می رسد که دو دریاچه دیگر طشک و کافتر نیز در استان فارس در معرض نابودی قرار گرفته اند و بخش قابل توجهی از ذخیره آب این دو دریاچه هم از بین رفته است. مرتضی افتخاری از انجام تحقیق توسط موسسه تحقیقات آب درباره خشکی دریاچه های واقع در استان فارس خبر داد و گفت: براساس نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر، حدود 117 هزار هکتار از پهنه های آبی این حوضه (شامل دریاچه های طشک، بختگان، مهارلو و دریاچه کافتر) در طول 26 سال گذشته از بین رفته و تبدیل به نمک زارهای مستعد تولید گرد و غبار شده است.
 
رئیس پژوهشکده منابع آب موسسه تحقیقات آب همچنین از استخراج روند بيابانزايي حوضه آبريز بختگان طي 26 سال گذشته با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي خبر داد و درباره انتقادات مطرح شده درباره تاثیر سدسازی ها در خشکی برخی دریاچه های استان فارس مانند آنچه که درباره دریاچه ارومیه مطرح شد، افزود: برخي از محققان معتقدند احداث سدهاي درودزن، سيوند و بندهاي امير و فيض آباد جهت برداشت آب از رودخانه هاي کر و سيوند موجب دخالت بيش از توان محيط در اين منطقه شده كه اين امر موجب شده است تا حيات درياچه هاي زیبای اين حوضه آبريز در معرض خطر جدي قرار گيرد.