کمیته مرکزی راه کارگر: به مناسبت ده دسامبر روز جهانی حقوق بشر

اعلامیه کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر )
به مناسبت ده دسامبر روز جهانی حقوق بشر


با گذشت ۶۵ سال از تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر ، همچنان حقوق بشر در همه جای دنیا آشکار و پنهان نقض می شود. هنوز انسانها به خاطر ملیت ، نژاد ، مذهب ، اندیشه ، جنسیت و گرایش جنسی شان حتی در کشورهای غربی مورد تبعض قرار می گیرند. درشرایطی که دنیا عر صه تاخت و تاز لجام گسیخته سرمایه داری نئو لیبرال است ( جنگ ابزار اصلی آن برای نجات سرمایه از بحران وانتقال آن به کشورهای پیرامونی است ) . جنگ برای منافع اقتصادی در چهار گوشه جهان هر روز قربانی بیشتری گرفته و ویرانی وفقر به بار می آورد. هنوز در بسیاری از نقاط جهان زنان به خاطر جنسیت شان سوزانده شده وبه قتل میرسند. کوکان فروخته میشوند وزندگی آنها با ورود اجباری به صنعت سکس تباه میگردد . وضیعت کارگران زیرفشار سرمایه داری هر روز به وخامت می گراید. سانسور و جاسوسی در سطح گسترده و بین اللملی هیچ حریم خصوصی برای افراد باقی نگذاشته است .خلاصه بهانه برای ازبین بردن آزادی های فردی و اجتماعی حتی در جاهائیکه پیشرفت ها یی در این زمینه ها داشته اند بسیار است .اما در این میانه بی شک ایران در رده بالای جدول نقض حقوق بشر در جهان قرار دارد.
روز ده دسامبر،شاید فرصتی باشد تا بیلانی از وضیعت حقوق بشر در ایران داشته باشیم. در جمهوری اسلامی ایران حقوق بشر بطور سیستماتیک و روزانه پایمال میشود.
جمهوری اسلامی اساسا بر نا برابری و تبیعض بنا شده و حکومت دینی از همان ابتدا هیچ حقوق مدنی را برای شهر وندان خود به رسمیت نشناخته است و از آن مهمتر نیمی از جامعه یعنی زنان اصلا شهروند برابر نیسند. درجمهوری اسلامی حق آزادی بیان ، آزادی احزاب ، آزادی اجتماعات ... وجود ندارد. کارگران از داشتن حق سندیکا محرومند . زنان جنس دوم وتقریبا بی حقوق اند. و خلاصه آنکه حق زندگی، آزادی و امنیت فردی انسانها آنطور که در ماده سوم منشور جهانی ا آمده است در معرض تهدید جدی روزانه است.
یکی از مهم ترین موارد نقض حقوق بشر در ایران گرفتن حق زندگی یعنی اعدام به هر بهانه ای است. ایران هر چند به لحاظ تعداد اعدامی ها در رده دوم بعد از چین قراردارد اما به نسبت جمعیت در رده اول قرار می گیرد.
مجازات اعدام در ایران نه تنها سیاست "چشم در برابر چشم" بلکه همچنین سیاست ترور و وحشت برای حکومت کردن است. در ایران محالفان سیاسی، مرتدین، کافران، زنانی که تابوهای شرعی را زیرپا میگذارند، فعالین اقلیتها ی مذهبی و قومی، همجنسگرایان و حتی کودکان زیر ۱٨ سال اعدام میشوند.
اعدام های بی شمار دهه ۶۰، قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷، قتل های سیاسی زنجیره ای، کهریزک ها، کشتار و اعدام های پس از خیزش مردمی در سال ٨٨ نمونه ای از کارنامه سیاه سی و چند ساله حکومت جمهوری اسلامی است که به بهانه ها و روش های مختلفی به حذف فیزیکی انسان ها دست زده که همچنان ادامه دارد. مجازات اعدام با روی کار آمدن حسن روحانی نه تنها کاهش نیافته بلکه در ماه های اخیر رکورد تازه ای از شمار اعدام ها در ایران به ثبت رسیده است.
سازمان ما که سالهاست ضرورت لغو بی قید و شرط مجازات اعدام را اعلام داشنه ، در این راه ، همه تلاش خود را بکار گرفته تا این مهم را به مسئله آحاد جامعه بدل کند. حرکت و اعتراض های پس از اعدام های اخیر از جمله اعلام عزای عمومی از سوی بخشی از فعالان حقوق بشر در کردستان ، تحصن مادران کفن پوش در مقابل مجلس شورای اسلامی، بیانه بخشی از روشنفکران و نویسندگان در داخل در باره لغو گام به گام اعدام ، نوید بسیار خوب و نشان از حساسیت جامعه به این امر حیانی است .
ما در این راه با همه انسانهای آزاده همراهیم .
اما در شرایط امروزی که احاد جامعه در بی حقوی کامل به سر می برد و زندگی افراد به راحتی گرفته می شود ، عاجل ترین مبارزه ، تلاش برای حق زندگی است چرا که بدون آن مبارزه برای حقوق شهروندی تلاش ناقص الخلقه ای بیش نخواهد بود . در این راه هر چند رعایت کامل حقوق بشر در چهار چوب حکومت دینی توهمی بیش نیست اما مبارزه برای حق زندگی و حقوق مدنی ضرورت فوری داشته و باید از هر فرصتی برای مطالبه آن فرو گذار نکرد.

زنده باد آزادی ، زنده باد برابری
کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر )
دسامبر ۲۰۱٣ - www.rahekaregar.com

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید: