۱۹ روز حیاتی تا وین
جاوید قربان اوغلی
وین۶ در حالی آغاز می‌شود که به نظر می‌رسد دو طرف مذاکره‌کننده، یعنی ایران و ۱+۵ خواهان حل واقعی مسئله هسته‌ای هستند. اگر ماحصل مذاکرات در وین به اعتماد طرفین نسبت به اقدامات یکدیگر ختم شود، همگان شاهد توافقی پایدار و جامع خواهند بود.
اعضای ۱+۵ در طول مذاکرات وین متوجه می‌شوند که ایران به دنبال سلاح هسته‌ای نیست و تلاش‌های این کشور در چارچوب دستیابی به انرژی صلح‌آمیز است. طبعا وجود نیتی غیر از آنچه ایران در تریبون‌های رسمی‌اش اعلام می‌کند گفتوگوهای هسته‌ای را به شکست می‌کشاند؛ این رویکرد دقیقا همان دغدغه‌ای است که ذهن اعضای ۱+۵ را به خود مشغول می‌کند.
اعضای۱+۵ از مدت‌ها پیش به دنبال راستی‌آزمایی پرونده هسته‌ای ایران بودند و مشروح گفتوگوهای وین و پیش از آن ژنو نشان‌دهنده این دغدغه بود. همین دغدغه موجب شد تا اعضای ۱+۵ و به خصوص لیدر آنها، آمریکا گفتوگوهای وین را جدی بگیرند.
در این سوی میدان، یعنی در ایران؛ به‌رغم رفتارهایی که برخی از فعالان سیاسی، تحت عنوان نگرانی و دلواپسی از توافقات هسته‌ای در طول چند ماه اخیر به راه انداختند به نظر می‌رسد وحدت مسئولان بر ادامه گفتوگوها و به ثمر نشستن آن استوار است.
بنابراین در درجه اول دو طرف اراده توافق نهایی را دارند اما مسئله‌ای که ذهن تحلیلگران را به خود مشغول می‌کند طولانی شدن مذاکرات است. در پاسخ به بحث، باید در ابتدای چند نکته را مدنظر داشت؛ نکته اول درخصوص خود پرونده هسته‌ای ایران است.
این پرونده اکنون تبدیل به یک بحران شده است. در طول ۱۰سال اخیر، ۶ قطعنامه سازمان ملل به برگ‌های این پرونده اضافه شد و در عین حال طی چند سال گذشته پرونده هسته‌ای راه شورای امنیت سازمان ملل را در پیش گرفت. بنابراین نباید انتظار داشت، پرونده‌ای هسته‌ای ایران که در عین حال حواشی فراوانی به خاطر عملکردهای گذشته دارد به سرعت به نتیجه برسد.
با توجه به انتظاراتی که دو طرف از گفتوگوها دارند می‌توان ادعا کرد توافق جامع هسته‌ای؛ همان درک متقابل دو طرف از مواضع و رویکردهای یکدیگر است. بنابراین برای رسیدن به درک متقابل، مذاکره کنندگان نیازمند گفت‌و‌گو هستند.
هر چند گفتوگوها به درازا بکشد. از سوی دیگر ۱۹روز مذاکره؛ این فرصت را برای دو طرف فراهم می‌کند تا به بررسی کارشناسی توافقنامه جامع بپردازند تا در نهایت دو طرف، با رویکرد و دیدگاهی مشترک توافقنامه‌ای را امضا کنند که در نهایت متضمن عادی شدن پرونده هسته‌ای ایران است. نکته دوم که فراتر از خواست ایران و ۱+۵ است، رویکرد جریان‌های حاضر در محیط بین الملل است. همگان شاهد فریادهای خشمگین بنیامین نتانیاهو هستند، بی‌تردید صهیونیسم جهانی بر تلاش خود برای ناکام گذاشتن وین۶ روزبه‌روز می‌افزاید.
پربیراه نیست اگر بگوییم در بحران هسته‌ای کشورمان نقش اسرائیل تعیین کننده است؛ این کشور به همراه همپیمانان خود از تمام ابزار لازم برای به شکست کشاندن گفتوگوها بهره می‌گیرد. بنابراین لازم است دو طرف در عین هوشیاری، مذاکرات را به گونه‌ای هدایت کنند که منافع ملی دو طرف حفظ شود. نکته سوم، نگاه خوشبینانه به آینده مذاکرات است، آنچه از مذاکرات محرمانه در خصوص تعداد سانتریفیوژها در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته نشان دهنده تعامل دو طرف مذاکره‌کننده برای ادامه مذاکرات است. ایران و غرب اکنون در شرایطی قرار گرفته‌اند که می‌توان به ثمربخش بودن مذاکرات وین۶ امید بست. بی‌تردید مذاکرات فشرده وین فرصت طلایی ایران و ۱+۵ برای توافق است.
منبع: روزنامه آرمان
منبع خبر: کلمه 
اخبار مرتبط: از وین 5 تا وین 6؛ چالش‌ها و چشم‌اندازها
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
