ای نامورانِ هر دو سو! ننگ بس است! کُشتار به نامِ دین و فرهنگ بس است! خاکِ دگری به سر کنید ، ار بشرید: نیرنگ و بهانه جویی و جنگ بس است.
یک
یک سوی ستاده موش با سِرتِقی اش ؛
در سوی دگر ، شیرِ نرّ و نا حقی اش؛
خورده ست بسی از تنِ موشک راشیر؛
نک جُسته بهانه تا خورَد ما بقی اش.
دو
موش است ، در این جنگ ، ستمگر یا شیر!
یا از دگری ست ،هر چه باشد، تقصیر؟
در ضجّه ی کودکان گم است این پرسش:
ای مرگ، کناره گیر!ای جنگ،بمیر!
سه
تا چند پذیرای و کُنای ستم اید؟
وین گونه دچارِ وحشت و سوگ و غم اید؟
این کینه، اگر نیست غریزی، ز کجاست؟
آخر نه مگر پسر عموهای هم اید؟!
چهار
نه بیش ز یکدیگر و نه کم باشید :
پس ، بر دلِ هم ، زخم نه، مرهم باشید.
کین گونه ای از وُحوش تان ساخته است:
هنگام رسیده است که آدم باشید.
پنج
ای نامورانِ هر دو سو! ننگ بس است!
کُشتار به نامِ دین و فرهنگ بس است!
خاکِ دگری به سر کنید ، ار بشرید:
نیرنگ و بهانه جویی و جنگ بس است.
سی ام تیرماه ۱٣۹٣،
بیدرکجای لندن
اگر عضو یکی از شبکههای زیر هستید میتوانید این مطلب را به شبکهی خود ارسال کنید:
منبع خبر: اخبار روز
اخبار مرتبط: ادامه تلاش های دیپلماتیک برای برقراری آتش بس در غزه
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران