ســـتیزِ کهـنه و نـو، بخش پایانی: اجازه بدهیدغلط بنویسیم، ابراهیم هرندی

ســـتيزِ کهـنه و نـو، بخش پايانی: اجازه بدهيدغلط بنويسيم، ابراهيم هرندی »
» نسخه قابل چاپ
» ارسال به بالاترین
» ارسال به فیس بوک » زبان شناسان سنتّی برآنند که اگرچه زبان از زمان و نيز از کاربران خود پرتو پذير است، اما چيزهايی بنام ساختار آوايی، معنايی و دستوری درست در هر زبان وجود دارد که نپذيرفتن آن ها زبان را دستخوش گرگونی هماره می کند و کم کم از ميان می برد. از اينرو، کاربران هر زبان، بايد گفتمانی بنام "زبان درست" را بپذيرند اما زبان شناسان مدرن، پويايی و هماره دگرگون شوندگی زبان را، اساسی ترين ويژگی آن می دانند و برآنند که زبان، ابزارِ داد و ستد معنا برای ذهن ِ مردمان زنده است