تفاوت اپوزیسیون در گذشته و حال؟ - محمد شوری

آیا «اپوزیسیون» قصد براندازی نظام ج.ا.ا را دارد؟ و می تواند؟!
برای دادن پاسخ مناسب، باید تفاوت ها و تشابهات اپوزیسیون رژیم پهلوی و جمهوری اسلامی را شناخت.
هر حکومت و دولتی که اداره کشور در اختیارش هست، بالطبع مخالفینی دارد؛ که به «اپوزیسیون» شناخته می شود.
«اپوزیسیون» یک مرحله بالاتر از منتقد است. منتقد سعی دارد با حفظ وضع موجود، تغییراتی در حاکمیت بوجود آید؛ اما «اپوزیسیون» به قصد جابجایی قدرت (یا قهرآمیز، یا مسالمت گونه)به م بارزه ومخالفت می پردازد.
در رژیم پهلوی، مخالفین - اعم از اشخاص حقیقی و حقوقی- از دل حکومت بیرون نیامدند، و به عبارت دیگر اکثریت مخالفین (بعلاوه وابسته های سببی و نسبی شان) در پست های دولتی و حکومتی و اطلاعاتی و امنیتی خدمت نمی کرده اند.
هم چنین دولت های محل پناه اپوزیسیون در گذشته حامی رژیم پهلوی بودند؛ اما اکنون آنها مخالف رژیم جمهوری اسلامی هستند!
برخی از مخالفین سابقه دار در گذشته، هم اکنون نیز از مخالفین رژیم جمهوری اسلامی هستند و اغلب در آن دوره مشغول تحصیل بودند!
وقتی به غالب مخالفین رژیم فعلی - که اتفاقا رسانه های آنجا را هم قُرق خود کرده اند- نگاه کنید، معیشت و سوابق شغلی گذشته آنها در حوزه حاکمیت بوده است.
به همین لحاظ برخی پرسش ها پیرامون کم و کیف اپوزیسیون خود بخود مطرح است؛ از جمله:
اپوزیسیون جمهوری اسلامی ایران (غالب آنها) در گذشته مقام های وزارتی، اطلاعاتی و وکالتی را داشته اند و آنهایی که هم فاقد آن هستند،به نوعی غیرمستقیم این وابستگی را دارند، آیا مخالفت این افراد بنیادی ست و یا صرفا بخاطر رانده شدن از دایره قدرت و حکومت است؟
آیا آنها قصد براندازی و تغییر رژیم را دارند و می خواهند در نظام آینده نقش داشته باشند؟
و بلافاصله با این پرسش، سوال دیگری به ذهن می آید و آن اینکه چگونه می شود به عده ای که در کژ و کج رفتن این بنا مقصرند، (یا حداقل قاصرند!) معماری دوباره جامعه را به آنها سپرد؟
می توان پاسخ داد که مهم نیست چه کس و کسانی هستند، مهم این است که درحال حاضر قصد اصلاح امور را دارند!
حواشی پرسشهای متعددی که پیرامون اپوزیسیون ج.ا.ا، هست، سه نکته اهمیت خاص دارد:
اول اینکه افرادی هستند که سوابق خوب و معلوم دارند اما بدلیل بایکوت خبری (اتفاقا توسط بخشی از همین اپوزیسیون) برای جامعه ایرانی شناخته شده نیستند.
دیگر اینکه بخشی از این اپوزیسیون، ساخته و پرداخته حاکمیت است و هدف آنها حفظ نظام به هر شکل ممکن است، حتی با اگر شده با تغییر نظام و حضور دوباره آنها در قدرت!
و نکته سوم اینکه: کشورهای حامی اپوزیسیون بدنبال منافع ملی خود هستند آیا همراهی با آنها، منافاتی با منافع ملی کشورمان ندارد؟
ممکن است گفته شود از امکانات آنها در جهت منافع ملی کشور استفاده می شود بدون آنکه به آنها وابسته شد! که بلافاصله گفته می شود آیا این امر همه جا ممکن است و می شود؟...

محمد شوری - نویسنده و روزنامه نگار/۲۴ اسفند۱٣۹٣

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید: