شش خصلت افرادی که در کودکی نادیده گرفته‌شدند

اگر خردسالی ناگوار را ستون‌های یک خانه فرض کنیم بزرگسالی مثل خانه ایی به ظاهر معمولی و پابرجا است که پایه ها و زیرساخت هایش ناقص باشد. خانه ایی که با اولین طوفان فرو می ریزد و غیرمسکونی گردد.

گروهی از انسانها در دوران کودکی با نامهربانی، بی حرمتی و بی توجهی بزرگ می شوند. آنها البته یاد می گیرند نقش یک فرد عادی را خوب بازی کنند ولی در درون، هویت محکمی ندارند

این ۶ خصلت در آدمهای بزرگسال، نشانه نادیده گرفتن شان در دوران کودکی است:

۱- معمولا تشخیص حالت روحی این افراد دشوار است. نمی شود فهمید دلخور هستند یا عصبانی یا غمگین؟

۲- نمی شود فهمید چه چیزی را قبول دارند فقط می شود در باره تعلقات خاطرشان یا چیزهایی که ممکن است برای شان مهم باشد حدس زد.

۳- این نوع افراد بزرگسال اصلا به سلامت و تعادل خودشان بهایی نمی دهند. نیازهای خودشان را نادیده می گیرند و البته همیشه یکی را پیدا می کنند که تقصیرات را به گردنش بیندازند.

۴- از مشکلات و مصائبی که روبرو می شوند می گریزند. اصلا در باره مسايلی که تاثیر منفی در زندگی شان دارد حرف نمی زنند.

۵- تحمل دیدن غم و ناراحتی دیگران را هم ندارند.

۶- سعی می کنند در باره خودشان حرف نزنند.

اگر متوجه این نوع افراد شدید و سلامت شان برای تان مهم است و دوست دارید آنها را قوی تر و قابل تطبیق تر ببینید خوب است بدانید که آنها از توجه و محبتی که روا می دارید دوری نمی کنند.

این نوع افراد مورد تشویق قرار نگرفتند. احساسات شان انکار و نادیده گرفته شده است. ولی حتما خصوصیات و قابلیت های خوب انسانی در وجودشان هست و این شمایید که می توانید آنها را ببینید و به آنها مدام یادآوری کنید.

انسان هایی که در کودکی نادیده گرفته شدند حس اعتماد به خود ندارند. فکر نمی کنند نظرات و ایده های شان می تواند با ارزش باشد. تاکید و توجه شما و نشان دادن خصوصیات مثبت و خلاق شان، می تواند فرصتی برای تجدید نظر احساسات شان فراهم کند.

به آنها این احساس را ندهید که قابل ترحم هستند. خوب است مدام تاکید کنید که به عنوان فردبزرگسال و مستقل، تعیین کننده اصلی روحیه و وضعیت خود هستند دارند. آنها اگر در رویارویی با شما، توجه و محبت تان را ببینند شانس اینکه امید، شجاعت و اعتماد در آنها ایجاد شود کم نیست.

 

If Someone Has These 6 Personality Traits They May Have Childhood Emotional Neglect

By Jonice Webb PhD