آنچه قیصر درباره حوزه هنری گفت

به گزارش جهان به نقل از مهر، دومین شب از شب‌های شعر انقلاب اسلامی شب گذشته، شنبه ۹ دی، در حالی در تالار اندیشه حوزه هنری برگزار شد که حضور قابل توجه شاعران در این مراسم این تالار را تقریبا از جمعیت پر کرده بود.

در ابتدای این مراسم مستندی با عنوان «همزاد عاشقان» به کارگردانی تورج کلانتری و با موضوع قیصر امین‌پور پخش شد که دربرگیرنده مطالب قابل اعتنایی درباره این شاعر بود.

در بخشی از این مستند مرحوم امین‌پور درباره خاطراتش از ورود به حوزه هنری اظهار داشته است: اوایل که به حوزه می‌آمدیم، حتی در زمستان یک بخاری برای گرم شدن در اتاق ما نبود و یادم هست سیدحسن حسینی در بیانی شاعرانه می‌گفت: ایرادی ندارد، خیال بخاری من را گرم می‌کند.

وی در بخش دیگری از این مستند بیان داشت: اگر انگیزه‌های ما آنقدر که باید بزرگ نباشد، پیشرفت می‌کنیم، اما این پیشرفت حقیقی نیست و در خیال ماست... یک دوره‌ای مطبوعات ما افتاده بود دست پست مدرن‌ها و هرکس دوست خودش را در نشریه دیگری سر کار گذاشته بود و همه برای هم می‌نوشتند. یادم هست چند استاد دانشگاه به من زنگ زدند که این چه وضعی است. گفتم: نگران نباشید؛ این کف روی آب است و زود می‌گذرد.

امین‌پور همچنین در این مستند عنوان داشته بود: الحمد‌الله من بر خلاف دیگران که رفیق نیمه راه بودند و بعدها حتی گفتند که برخی از اشعار را نسروده‌اند، رفیق نیمه راه نبوده‌ام.

اظهارات محمدرضا ترکی، مصطفی رحماندوست، حسام الدین سراج، بیوک ملکی و علی‌محمد مودب هم در این مستند در نوع خود قابل توجه بود.

بیوک ملکی در توصیفش درباره امین‌پور در این مستند اظهار داشت: امین‌پور مذهب و دینش را دکان کارش نکرد، اهل ریا نبود و دین را با میز کار خود عوض نکرد.

محمدرضا ترکی نیز در این مستند عنوان داشت: هنوز هم کسانی هستند که به امین‌پور فحش می‌دهند؛ چون او بر اندیشه خود قدم برمی‌داشت و نه بر شعار آنها.

در ادامه این شب شعر که با اجرای سعید بیابانکی همراه بود، شاعران حاضر در مراسم به شعرخوانی پرداختند.

عباسعلی براتی‌پور شاعر پیشکسوت حاضر در این مراسم به عنوان نخستین شاعر قطعه شعری را به قیصرامین‌پوراهدا کرد و قطعه شعری را نیز به پاسداشت حماسه ۹ دی خواند.

یوسفعلی میر‌شکاک نیز قطعه شعر بلندی را که برای شهید سید‌مرتضی آوینی سروده بود در این مراسم قرائت کرد.

شعرخوانی محمدعلی بهمنی نیز در این مراسم به دلیل تشویق قابل توجه حاضرین و تقاضای آنها برای شعرخوانی بهمنی با شور خاصی همراه بود.

بهمنی در ابتدای حضورش در جایگاه در سخنانی عنوان داشت: یک شعر از آثار قدیم من را به من داده‌اند که بخوانم و یکی دیگر هم به همین منوال به من پیشنهاد شده و با این ترتیب دیگر شعر خودم را شاید نتوانم بخوانم.

بهمنی در ادامه به قرائت غزل معروف خود با مطلع پرداخت:
نتوان گفت که این غافله وا می‌ماند
خسته و خفته از این خیل جدا می‌ماند