دولت رسانه های جمهوری اسلامی را هم باور کند

سرویس سیاسی جهان-محمد حسین زاده:نامش را گذاشته اند آزادی بیان! آزاد هم هست، ولی آزادیِ آنچه آنها تایید کنند. هر چه را که مُهر قبولی بر آن خورد آزاد است ولی اگر خواسته باشی در چارچوبی غیر از فکر و تصمیم آنها حرفی بزنی یا چیزی را گوش کنی که آنها نخواهند، یا چیزی را ببینی که آنها را خوش نیاید، آزاد که نیستی هیچ! اول دهنت را می بندند، و ایضا چشم هایت را و گوش هایت را ! خیلی تقلا کنی نام دو سه تا گروهک خودساخته ی تروریستی را به دمت گره می زنند تا تو باشی در چارچوبی غیر از چارچوب غرب مدرن بخواهی حتی فکر کنی!برای همین است که نباید در مورد نبود هولوکاست حتی شک کنی و اگر بخواهی سخنی غیر از مظلومیت قوم یهود در هولوکاست بگویی باید در زندان این کار را انجام دهی!المنار و العالم و پرس تی وی پخششان ممنوع می شود چون در آنجا آزادی بیان حاکم است! حقوق بشرشان هم شبیه آزادی بیانشان است.همه ی آنچه گفته شد به بهانه ی نوشته ی کامران نجف زاده خبرنگار خوب و خلاق صداوسیما در نشریه آیه، در نقد مسئولین سیاست خارجه بود!نجف زاده می گوید در دورانی که در فرانسه بوده است بارها برای گرفتن مصاحبه از مسئولین دولتی فرانسه تلاش کرده است ولی موفق نشده است که البته این رفتار فرانسوی ها که مهد آزادی هستند به گفته ی خودشان! خیلی دور از انتظار نبوده که نجف زاده را همان ها نتوانستند تحمل بکنند. اما نقد نجف زاده از مسئولین دولتی خاصه وزارت خارجه و نهاد ریاست جمهوری کاملا بجاست. چرا هر خبرنگاری از شبکه های مختلف جهان به راحتی می تواند با رییس جمهور ایران گفتگو کند؟ ولی خبرنگاران ایرانی از چنین فرصتی برخوردار نیستند؟ چرا نباید مصاحبه با رییس جمهور ایران در ازای مصاحبه ای با مسئولین ارشد دولت های مطبوع انها نباشد؟در واقع گرچه احمدی نژاد سعی کرده است از فضای رسانه های غرب به عنوان یک فرصت استفاده کند برای رساندن پیام جمهوری اسلامی، ولی این بازی یک طرفه تا کی باید ادامه پیدا کند؟ خبرنگاران خارجی به راحتی در ایران فعالیت می کنند گزارش می گیرند با مسئولین عالی رتبه کشور مصاحبه می کنند و گاه با ناجوانمردی گزارش هایی دروغ از فضای کشور به دنیا ارائه می دهند ولی خبرنگاران ایرانی در آمریکا و کشور های غربی به شدت تحت کنترل و نظارت هستند و نه تنها فرصت مصاحبه با مسئولین آن کشورها را ندارند بلکه حتی طاقت دیده شدن شبکه های جریان مقاومت را از سوی مردم کشورشان را هم ندارند.اگر غرب امروز تلاش خود را برای دیده نشدن شبکه های تلویزیونی جریان مقاومت می کند نشان از تاثیر گذاری بالای آنهاست که غربی ها را وادار به برخورد سلبی کرده است و گرنه از نظر تعداد و قدرت تکنولوژی و وضعیت مالی و از همه مهمتر استفاده از تمامی ابزارهایی که دین آنها را غیر مجاز دانسته برای جذب مخاطب وضعیت آنها بهتر است. ولی با این همه حرف حق و حرفی که مخاطبش فطرت ادمی باشد خریدار دارد و غربی ها از همین می ترسند.خوب است وزارت خارجه در سیاست های رسانه ای خود کمی تجدید نظر کند و از انفعالی که در این یکی دو ساله گرفتارش شده در بیاید چرا که امروز نگاه خیلی از مردم کشورهای منطقه به موضع گیری های جمهوری اسلامی است.