سقاخانه ها نمادی ازامام حسین (ع)/عکس

مهر: در قدیم با آمدن ماه محرم سیراب کردن عزاداران از سوی عاشقان امام حسین (ع) با زنده کردن یاد امام حسین (ع) با نام سقا جهت ارادت و توسل رونق داشت.

سقا در لغت به معنی آبیار است و  در گذشته افرادی بودند که مشک آب آشامیدنی روی دوش می گذاشتند و در کوی و برزن راه میرفتند و به رهگذران در راه خدا و یا در مقابل دریافت مبلغی ناچیز آب می دادند  تا اینکه کم کم سقاخانه ها رواج یافت.  

سقاخانه در معماری سنتی ایرانی، به فضاهای کوچکی در معابر عمومی اطلاق می‌شد که اهالی و کسبه برای آب دادن به رهگذران تشنه درست می‌کردند.

سقا پس از رواج اسلام و به یاد لب تشنگان واقعه کربلا در میان مردم ترویج پیدا کرد و این فرهنگ کم کم به سقاخانه تبدیل شد تا  خستگان و تشنگان از راه به یاد لب تشنگان واقعه کربلا و حضرت اباعبدا... الحسین و سقای کربلا حضرت ابوالفضل العباس سیراب شوند .

یک محقق  میراث فرهنگی در خصوص پیدایش سقاخانه ها گفت: سقاخانه ها در دوره صفوی رواج زیادی پیدا کرد.

مهدی فقیهی افزود: عموما سقاخانه ها در مکانی مذهبی و بیشتر در مساجد‌، زیارتگاه‌ها و بازارهای تاریخی به چشم می‌‌خورد.

وی اظهار داشت: سقاخانه ها در اتاقک کوچکی در میان دیوار قرار داشت که در و  پنجره آن  گره چینی و یا کاشی کاری  شده بود.

به گفته وی ، همچنین برخی سقاخانه  از ظروف سنگی بزرگی تشکیل می شد که آب آشامیدنی در آنها ریخته و پیاله‌هایی با زنجیر به به آنها بسته می‌شد.

وی تصریح کرد: در  دوره صفوی سمبلها و  خرافه هایی همانند چسباندن ستاره بخت به سقاخانه، یا بستن پارچه  ، گریه و زاری کردن  و روشن کردن شمع برای گرفتن حاجت جهت جذب مردم به مسائل مذهبی  رواج پیدا کرد.

وی در ادامه افزود: با این وجود  سقاخانه ها کانون مراودات مردم در آن زمان  بود و مردم  در کنار این سقاخانه ها با درد و دل کردن برای یکدیگر به حل مشکلات خود می پرداختند.