اگر برجام اولویت اول «نظام» نیست، اولویت اول آن چیست؟ - Gooya News

پروژه اصلی دولت «انقلابی-جهادی» رئیسی پیشبرد امپریالیسم شیعی است

مجید محمدی - ایندیپندنت فارسی

با روی کار آورده شدن دولت رئیسی از سوی «نظام»، مدیران جناح اقتدارگرا و تمامیت‌خواه، تمام مقامات کلیدی را در اختیار گرفتند. فردی از باورمندان به سیاست‌های خامنه‌ای نیست که منصب و مقامی کلیدی در دولت رئیسی نداشته باشد. همه این افراد ماموریت‌هایی دارند که مجموعه آن‌ها، به‌رغم برخی تبلیغات سیاسی برای یافتن جناح میانه‌رو در حکومت خامنه‌ای-رئیسی و برساختن امیدهای واهی از سوی برخی اصلاح‌طلبان، به شکل یکدست در حال انجام هستند. ماموریت اصلی واگذار شده به دولت رئیسی چیست؟

پرسش‌های اصلی در باب شرایط جاری کشور این‌هاست: چرا به‌رغم اصرار دولت‌های اروپایی و دولت بایدن، مذاکرات اتمی ازسرگرفته نمی‌شود؟ چرا هواپیمای نظامی در ایران «زائر کربلا» منتقل می‌کند؟ چرا قیمت مایحتاج عمومی، مثل برنج و تخم‌مرغ، روزانه افزایش پیدا می‌کند؟ چرا مردم هر روز فقیرتر می‌شوند؟ اگر رفاه عمومی و انجام وظایف محوله نهادها در اولویتِ حکومت نیست، چه چیزی در اولویت است؟ فداحسین مالکی، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس، می‌گوید: «برجام از اولویت اول نظام خارج شده است.» چه چیزی اولویت اول «نظام» است؟

امپریالیسم شیعی

اولویت اول و اصلی حکومت جمهوری اسلامی ایران در «گام دوم انقلاب»، پیشبرد پروژه «امپریالیسم شیعی» است. در گام اول، ایران و مردمانش تسخیر شده و به دست اشغالگران به تاراج و بردگی رفته‌اند.

"فردی از باورمندان به سیاست‌های خامنه‌ای نیست که منصب و مقامی کلیدی در دولت رئیسی نداشته باشد"گام دوم، سکو قرار دادن ایران برای ساختن استکبار شیعی است. هیچ مدیری نمی‌تواند منابع لازم برای این پروژه را صرف رفاه عمومی کند و آن‌ها را در این زمینه صرف نکند.

این پروژه دو ضلع نظامی و مذهبی دارد که هر دو در کنار هم دنبال می‌شوند. هواپیماهایی که سال‌ها است ظاهرا برای انتقال زوار به عراق یا مسافر به لبنان و سوریه می‌روند، در واقع به انتقال پول، نیروی اطلاعاتی و امنیتی، آموزشگر نظامی، و سلاح مشغول بوده‌اند. نفوذ نظامی و امنیتی در عراق و سوریه و یمن و لبنان محصول چهار دهه فعالیت سپاه و روحانیت و دیگر سازمان‌های جمهوری اسلامی ایران (از جمله شهرداری‌ها و بنیاد شهید) است. اهداف بعدی این پروژه، بحرین، عربستان سعودی، و آذربایجان است (به دلیل اکثریت و اقلیت شیعی).

حتی افغانستان و ترکیه و پاکستان از رادار امپریالیسم شیعی بیرون نیست و به همین دلیل، یکی از اعضای مجلس می‌گوید: «از کشورهایی مثل پاکستان و ترکیه انتظار داریم که اگر حرکتی می‌خواهند انجام دهند، باید با نظر جمهوری اسلامی ایران باشد.»

سرمایه‌گذاری در امور مذهبی و ساختن شبه‌نظامیان (فاطمیون، زینبیون، حزب‌الله لبنان، حشد الشعبی) به عنوان رقیب ارتش‌های ملی، گام‌های اولیه این پروژه بوده است. به عنوان نمونه، ساختن مقابر و گنبد و بارگاه و توسعه آن‌ها در کنار راهپیمایی اربعین، جزو اولویت‌های نظام در عراق بوده است و خواهد بود. آن‌ها می‌دانند که با تثبیت قدرت در کربلا و نجف و سامرا (خرید زمین و هتل و در دست گرفتن اقتصاد زیارتی این شهرها) عراق هرگز از چنگ آنان رهایی نخواهد داشت. همین کار به شکل محدودتری در سوریه در جریان است: نوسازی و توسعه حرم زینب و رقیه و شیعه‌سازی با پرداخت ماهانه دلار. بر اساس این اولویت است که هواپیمای نظامی را دو طبقه می‌کنند و افراد را سوار کرده و برای راهپیمایی به کربلا می‌برند.

مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی

تقدم «میدان» بر دیپلماسی

موضوع اصلی در دعوای میدان- دیپلماسی در دوران دولت روحانی این بود که اولویت دولت روحانی نیز همانند دولت‌های رفسنجانی و خاتمی، تحکیم قدرت حکومت، تاراج منابع ملی به نفع قشر حاکم، و راضی نگاه داشتن و بسط اقشار رانت‌خوار نظام بود و به همین دلیل، دیپلماسی با غرب را بر تداوم تنش و احتمال برخورد نظامی ترجیح می‌دادند.

"هیچ مدیری نمی‌تواند منابع لازم برای این پروژه را صرف رفاه عمومی کند و آن‌ها را در این زمینه صرف نکند.این پروژه دو ضلع نظامی و مذهبی دارد که هر دو در کنار هم دنبال می‌شوند"اما اولویت خامنه‌ای و نزدیکانش بسط قشر رانت‌خوار و کاهش نارضایی عمومی نیست، چون با تیربار می‌توانند معترضان را به خانه و قبرستان بفرستند. اینان می‌خواهند تا فرصت دارند و خلاءهای قدرت و بحران کمبود منابع در نقاط مختلف دنیا به چشم می‌خورد، آن‌ها را با میلیشیا‌سازی، دلارهای نفتی، سوخت مجانی (ارسالی به ونزوئلا یا لبنان) و تجهیزات نظامی پر کنند.