کودک آزاری در کدام خانواده‌ها بیشتر است؟

شناخت عوامل زمینه‌ساز مسئله کودک آزاری در جامعه امری ضروری و اجتناب ناپذیر است؛ زیرا آسیب‌های ناشی از آن در سطح فردی و اجتماعی غیر قابل اغماض است.

به گزارش ایسنا، کودکان بخش مهمی از هر جامعه هستند و در این راستا نحوه پرورش و رشد فرزندان در محیط خانواده و جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است. والدین باید بتوانند نیاز‌های فزاینده کودک را دریافته و به آن پاسخ مناسب بدهند. میزان وابستگی و علاقه دوطرفه بین والدین و کودک، توانایی او را برای یادگیری و دانستن مطالب جدید افزایش می‌دهد. در حالی که بد رفتاری با کودک و عدم توجه به نیاز‌های او می‌تواند باعث ایجاد اختلالات روانی مانند پرخاشگری در بزرگسالی شود.

در پژوهشی که در خصوص " تاثیر سرمایه‌های اجتماعی و فرهنگی بر آگاهی و عملکرد والدین نسبت به مسئله کودک‌آزاری" توسط تیم پژوهشگران متشکل از هدی حلاج‌زاده (استادیار و عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه گیلان)، معصومه شادمنفعت (دانش‌آموخته کارشناسی ارشد رشته علوم اجتماعی دانشگاه گیلان) و سعید کبیری (دانشجوی دکتری جامعه شناسی دانشگاه مازندران)، با جامعه آماری ۳۰۱ نفر از والدین دارای فرزند ۰-۱۸ ساله‌ی شهر رشت به روش پژوهش میدانی انجام شده، آمده است: «کودک آزاری از جرائم عمومی است و احتیاج به شکایت شاکی خصوصی ندارد و شاید این مهم‌ترین بخش از قوانین حمایت از کودکان باشد، اما جریمه‌هایی که برای کودک آزاری در قانون پیش‌بینی شده، به شدت پایین هستند و به نظر نمی‌رسد قدرت بازگردانی داشته باشند. آزار کودکان تنها به برخی مناطق اختصاص ندارد بلکه پدیده‌ای است که در کلیه مناطق و با هر شرایط فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی امکان بروز دارد و از شیوع بالای نیز برخوردار است.»

در این مطالعه درباره پیامد‌های کودک‌آزاری می‌خوانیم: «کودک آزاری انواع مختلفی دارد: کودک آزاری جسمی، صورت آشکار بدرفتاری با کودک است و عمدتا به جراحات و صدمات قابل مشاهده منجر می‌شود.

در مقابل، آزار جنسی، امری پنهانی و غیر قابل ظاهری است و عموما با چشم غیر مصلح قابل مشاهده نیست