تحریم انتخابات خوب بود یا بد؟

*گوشه و کنار نشریات: فرشته ابراهیمی، دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی: با نزدیک‌تر شدن به ایام انتخابات و افزایش اظهارنظر‌ها پیرامون این موضوع، بحث تحریم انتخابات هم از موضوعات روز به حساب می‌آید. تحریم انتخابات در برهه‌های زمانی متفاوتی بعد از انقلاب اسلامی ایران اتفاق افتاده است و بخشی از جامعه از آن به عنوان ابزار ابراز نارضایتی خود نسبت به موضوعات مختلف استفاده کرده اند که از آن جمله می‌توان به تحریم انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ و انتخابات مجلس هشتم و نهم اشاره کرد.

یکی از دلایل عمده عدم مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۴ را می‌توان گسترش موج ناامیدی در کشور دانست؛ به نحوی که مردم در آن زمان رئیس جمهور وقت نتوانسته است آن طور که سید محمد خاتمی معتقد بودند وعده داده بود امور را اصلاح کند، پس به وسیله قهر با صندوق‌های رای اعتراض و ناامیدی خود را نشان دادند.

نتیجه این قهر، برگزاری انتخابات ریاست جمهوری طی دو دور بود کاندیدا‌های راه یافته به دور دوم علی اکبر هاشمی رفسنجانی و محمود احمدی نژاد بودند. نتیجه این انتخابات پیروزی قاطع احمدی نژاد بود.

در ۱۳۹۲ پس از هشت سال اکثر کسانی که انتخابات را به بهانه تصور ناکارآمدی دولت خاتمی تحریم کرده بودند با تجربه عملکرد دولت احمدی نژاد تمایل داشتند به خاتمی و هر آن که مورد تایید او باشد رو بیاورند. نهایتا در انتخابات این سال، جبهه اصلاحات که با رد صلاحیت‌های گسترده‌ای رو به رو شده بود تنها حسن روحانی که خود را چهره‌ای اعتدال گرا معرفی می‌کرد و در ابتدا تقریبا کسی امیدی به پیروزی وی در انتخابات نداشت را شایسته حمایت خود دید و در نهایت با حمایت جریان اصلاحات، وی رئیس جمهور ایران شد.

"در ۱۳۹۲ پس از هشت سال اکثر کسانی که انتخابات را به بهانه تصور ناکارآمدی دولت خاتمی تحریم کرده بودند با تجربه عملکرد دولت احمدی نژاد تمایل داشتند به خاتمی و هر آن که مورد تایید او باشد رو بیاورند"در چهار سال دوم به دلیل ترس مردم از تکرار پدیده احمدی نژاد و با پشتیبانی اصلاحات موفق به پیروزی در انتخابات شد.

و، اما اکنون و پس از این همه، با توجه به از بین رفتن موفقیت‌های او در توافق برجام و اعمال تحریم‌ها به طور بی سابقه در طی سال‌های اخیر و ناکارآمدی برنامه‌های دولت دوازدهم به خصوص در زمینه‌های اقتصادی در کنار بسیاری از عوامل و دلایل دیگر، موجی از نارضایتی و ناامیدی باری دیگر در سطح جامعه گسترش یافته است. امروز در آستانه انتخابات مجلس یازدهم، از سویی با ناکارآمدی مجالس اخیر و از سویی دیگر با قلع و قمع نامزد‌های سرشناس وابسته به جناح اصلاح طلب بر اثر نظارت استصوابی شورای نگهبان رو به رو هستیم که احتمال وقوع تحریم انتخابات مجلس پیش رو را در پی دارد؛ این وضعیت موجب نگرانی از چند جهت خواهد بود:

اول زیر سوال رفتن مشروعیت نظام ـ. عنصری که به واسطه مشارکت مردم در مسائل سیاسی جامعه تامین می‌شود و به اقتدار و کنش دولت در صحنه بین المللی اعتبار می‌بخشد که با توجه به اعتراضات آبان ماه ۱۳۹۸ تا حدودی آسیب پذیر شده و مایه خشنودی دشمنان و افزایش احتمال سوءاستفاده آنان از این موقعیت خواهد شد.

دوم دلزدگی و دلسردی جامعه نسبت به اصلاح امور و آینده، به سبب عدم استفاده از ظرفیت افراد کارآمد و به دلیل اعمال سلایق شخصی در کنار در نظر گرفته نشدن دیدگاه طیف گسترده‌ای از مردم با پدید آمدن مجلسی به اصطلاح تک جناحی و...

نتیجه: با توجه به اینکه تصویر آینده در هاله‌ای از غبار ابهام مدفون است با این حال آن چه می‌توان به طور قطع گفت: این است که مسئولان بایستی از در دلجویی با مردم وارد شده و سعی در کسب رضایت آنان داشته باشند چرا که عواقب وخیم تحریم انتخابات گریبان گیر همه اقشار خواهد شد