حسن روحانی: الان وقت دعوای مجلس و دولت یا دعوای قوه قضائیه و دولت نیست

تبلیغ بازرگانی

اما روحانی در جلسه ستاد ملی مبارزه با کرونا در این زمینه ادامه داد: «البته به وحدت و اتحاد نیاز داریم؛ حتماً به تعاون و همکاری و یاری همدیگر نیاز داریم ؛ اینها قطعی و ضروری برا ما است و بدون آن نمی‌توانیم کار کنیم؛ اگر می‌خواهیم در این شرایط بسیار سخت، سال را تمام کنیم که قاعدتاً تا پایان سال با این کرونا روبرو هستیم و با آن مقابله کنیم و شاید در ماه‌های آینده یک آنفلوآنزا کمک این ویروس بیاید؛ باید متحدتر و متشکل‌تر در کنار همدیگر باشیم.»

او با اشاره به هفته قوه قضاییه در ایران گفت: «این قوه بسیار مهم که در ادامه عرضم خواهم گفت که در شرایط امروز کشور تنها راه روابط بسیار صمیمانه و نزدیک بین سه قوه است و راه دومی برای ما وجود ندارد در شرایط فعلی کشور حتماً باید این وحدت، اتحاد و یگانگی بین همه قوا باشد، همان که من در روز افتتاح مجلس شورای اسلامی گفتم که پیوند ما را به پیروزی می‌رساند و گفتم که دوران پیوند و پیروزی است.»

رییس جمهوری اسلامی ادامه داد: «اگر همه با هم پیوند لازم را داشته باشیم و متحد و منسجم باشیم ان‌شاء الله خداوند پیروزی را نصیب ما خواهد کرد و جالب است که این چند ماه پشت سر هم در تاریخ ما قرار گرفته است خرداد برای مجلس است یعنی ۷ خرداد افتتاح مجلس است، تیر برای قوه قضائیه است ۷ تیر هفته قوه قضائیه است. مرداد برای ریاست جمهوری است ۱۲ مرداد زمانی است که رئیس جمهور جدید کار خودش را آغاز می‌کند و تنفیذاش را از دست رهبری می‌گیرد.»

روحانی گفت: «۸ شهریور که ماه بعد است هفته دولت است یعنی مجلس، قوه قضائیه، ریاست جمهوری و دولت ۴ ماه همه پشت سر هم در تاریخ کشور ما اینجوری قرار گرفته است و اینها همه باید همین‌جور که ماهشان متصل است باید کارشان هم متصل باشد و در کنار همدیگر باشد.»

همزمان علی ربیعی، سخنگوی دولت در واکنش به نامه روسای کمیسیون‌های مجلس نوشت: « روز جمعه نامه‌ای از سوی دوازده نفر از رؤسای محترم کمیسیون‌های تخصصی مجلس خطاب به رئیس جمهوری منتشر شد. من فارغ از لحن غیرسازنده نامه در حالی که دولت بارها آمادگی خود را برای همکاری جهت انجام وظایف هر قوه اعلام کرده و بنا را بر این امر نهاده است، به‌کار بردن چنین ادبیات چالش برانگیزی را برای جامعه امیدبخش نمی‌دانم اما به هرحال معتقدم این نامه فصل جدیدی را برای جامعه امروز ایران خواهد گشود.»

در ادامه یادداشت ربیعی آمده است: « مهم‌ترین وجه پنهان این نامه، مقصرانگاری یکسویه، عدم تبیین علمی و نیز عدم مسئولیت‌پذیری نویسندگان آن است. نامه چنان لحنی دارد که گویی مجلس شورای اسلامی در همه چهل سال گذشته و بالاخص در دو دوره گذشته، متناظر با دوران دولت‌های یازدهم و دوازدهم که اصولگرایان اکثریت قاطع مجلس را در دست داشته‌اند، هیچ مسئولیتی در وضعیت جاری کشور ندارد. انگار نه انگار که بودجه در کمیسیون‌های مجلس تغییر می‌کند و به تصویب می‌رسد، مصوبات مجلس و قوانین مصوب آن بر اداره کشور مؤثر بوده‌اند و وزرای دولت و برنامه‌هایشان از مجالس رأی اعتماد گرفته‌اند و نمایندگان دو مجلس اصولگرا در همه هفت سال گذشته با هزاران سؤال و ده‌ها جلسه طرح پرسش و استیضاح، بر دولت نظارت داشته‌اند.

گویی اداره کشور حاصل جمع مسئولیت مشترک و اختیارات اعمال‌شده دولت و مجلس و سایر قوا، نهادها و شوراهای فراقوه‌ای مختلف نیست.»

ربیعی همچنین گفت: «نامه چنان لحنی دارد که گویی پیش از سال ۱۳۹۲ همه چیز بر وفق مراد بوده و تاریخ اداره کشور بالاخص در هشت ساله دولت‌های نهم و دهم هیچ میراث ناگواری برای وضعیت اقتصادی، سیاست خارجی، سیاست داخلی، محیط‌ زیست، فرهنگ و جامعه نداشته و دولت‌های یازدهم و دوازدهم اقتصادی بسامان، جامعه‌ای کم‌تنش، سیاست خارجی سراسر آرامش و پر از همکاری بین‌المللی را تحویل گرفته‌اند و ویرانه‌ای تحویل داده‌اند. نامه چنان نگاشته شده گویی هیچ یک از امضاکنندگان سابقه عضویت در مجالس و دولت‌های گذشته را نداشته‌اند.»

دو روز پیش، روسای کمیسیون‌های تخصصی مجلس در نامه‌ای به رئیس جمهوری اسلامی در مورد مشکلات اقتصادی ومعیشتی وگرانی های اخیر نوشتند: «روند هفت ساله مدیریت خود را تغییر دهید چرا که مجلس یازدهم در مقابل حقوق مردمی که در طول تاریخ بی نظیرند، سکوت نخواهند کرد.»

در این نامه همچنین آمده بود: «شما در پیشگاه قرآن کریم و در برابر ملت ایران به خداوند متعال سوگند یادکرده اید که پاسدار قانون اساسی باشید، قانونی که داشتن مسکن مناسب را حق هر فرد دانسته و وظیفه ایجاد امکان اشتغال برای هر فرد را بر عهده دولت گذارده است ، قانونی که بر منع انحصار، احتکار و اسراف و همچنین افزایش تولیدات کشاورزی، دامی و صنعتی تا رسیدن به خودکفایی و رهیدن از وابستگی تاکید دارد. اما اکنون در آستانه ۸ سالگی دولت شما فاصله نظام مقدس جمهوری اسلامی با این اصول چه میزان است؟ آیا این حجم گسترده از جوانان بیکار از کشوری جز ایران بر این خاک قدم میگذارند؟ آیا آنانی که در تامین معیشت خود درمانده اند و برای حداقل‌های زندگی خود مجبور به چند نوبت کار در روز هستند شهروندان ایران نیستند؟ ای کاش در مسیری که به محل کار میروید صورت کودکانی که از فقر مشغول کار هستند یا زباله گردانی که برای لقمه ای نان میجنگند را هم بنگرید.»

 

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید