روز شنبه ۲۱ ژوئن دهها هزار نفر در لندن علیه برنامه ریاضت اقتصادی دولت بریتانیا دست به تظاهرات زدند. این تظاهرات از سوی اتحادیه های کارگری و "مجلس مردم"، The Peoples Assembly فراخوانده شده بود

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران – واحد لندن: روز شنبه ۲۱ ژوئن دهها هزار نفر در لندن علیه برنامه ریاضت اقتصادی دولت بریتانیا دست به تظاهرات زدند. این تظاهرات از سوی اتحادیه های کارگری و "مجلس مردم"، The Peoples Assembly فراخوانده شده بود. این مجلس، فوروم سراسری است که توسط فعالین کارگری، اجتماعی و شخصیت های مترقی در فوریه سال ۲۰۱٣ برای مبارزه علیه برنامه ریاضت اقتصادی دولت بریتانیا تشکیل شد و تاکنون در سازماندهی اعتراض و کارزار علیه سیاست های دولت فعال بوده است.
روزنامه گاردین در گزارش خود تعداد شرکت کنندگان در تظاهرات را ۵۰ هزار نفر برآورد کرد. تظاهرات از ساعت ۱ بعد از ظهر در برابر ساختمان مرکزی بی بی سی آغاز شد و شرکت کنندگان با عبور از خیابان های مرکزی شهر در میدان پارلمان تجمع کردند. خواست اصلی و محوری تظاهر کنندگان توقف برنامه ریاضت اقتصادی بود.

" اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران – واحد لندن: روز شنبه ۲۱ ژوئن دهها هزار نفر در لندن علیه برنامه ریاضت اقتصادی دولت بریتانیا دست به تظاهرات زدند"این خواست در پلاکاردها و شعارهای تظاهرات کنندگان برجستگی داشت: "نه به ریاضت اقتصادی"، "نه به قطع خدمات رفاهی"، "خدمات درمان ملی برای فروش نیست" و "خصوصی کردن درمان ملی را متوقف کنید" از جمله شعار های اصلی تظاهرات بود. هم چنین در کنار این شعارها، شعار "الترناتیو وجود دارد" و خواست اعتصاب عمومی ۲۴ ساعته از دیگر شعارها و خواست های تظاهرات کنندگان بود.

سیاست ریاضت اقتصادی که بعد از بحران اقتصادی سال ۲۰۰٨ و با به قدرت رسیدن احزاب محافظه کار و لیبرال دموکرات، توسط دولت دنبال شده، نتایج و تاثیر بسیار زیان بار بر شرایط کار و زندگی طبقه کارگر و اکثریت مردم بریتانیا به جا گذاشته است. سطح متوسط دستمزدهای واقعی کارگران در طول سالهای اخیر بطور متوالی کاهش یافته، سن بازنشستگی برای بسیاری از کارگران از ۶۵ سال به ۶٨ سال افزایش یافته است و در همان حال سهم بیمه بازنشستگی افزایش داده شده است. گفته می شود که حدود ۵/۱ میلیون نفر در کشور بدون داشتن قرارداد، که به "قرارداد صفر" معرف است، به کار مشغول اند که این در تاریخ اخیر کشور بی سابقه است. بعلاوه طبق گزارش ها، بیست در صد از مردم زیر خط فقر بسر می برند و در طول سال گذشته حدود ۵۰۰ هزار نفر مجبور بوده اند که برای تامین نیازهای اولیه خود به مراکز خیریه توزیع مواد غذایی مراجعه و کمک دریافت کنند.

با آنکه طبق آمار رسمی، اقتصاد بریتانیا در حال بهبود و رشد است اما اتخاذ و پیش برد سیاست های ضدکارگری ریاضت اقتصادی از جمله کاهش مداوم دستمزد های واقعی، افزایش شدت کار، تداوم خصوصی سازی ها و کاهش و یا قطع بسیاری از خدمات رفاه عمومی و بطور کلی سرشکن کردن بار بحران اقتصادی سرمایه داری بر دوش طبقه کارگر، باعث شده که بهبود اقتصادی تنها به نفع طبقه حاکم سرمایه دار باشد و اکثریت مردم شاهد بدتر شدن سطح زندگی خود باشند.

این امر مضمون یکی دیگر از شعارهای تظاهرات بود: تظاهر کنندگان پلاکارد هایی با خود حمل می کردند که بر روی آن نوشته شده بود: "ما بهبودی در زندگی خود نمی بینیم."

در میدان پارلمان که محل تجمع نهایی تظاهرات بود، چندین سخنران از جمله، نمایندگان اتحادیه های کارگری، فعالین و دست اندر کاران "مجلس مردم" و چند نفر از نمایندگان مترقی و چپ گرای پارلمان، علیه سیاست های دولت محافظه کار بریتانیا به ویژه علیه برنامه اقتصادی دولت سخنرانی کردند.

مک راک، دبیر کل اتحادیه کارگران آتش نشانی، ضمن اعلام اینکه همزمان با روز تظاهرات، ۵۰۰۰ از کارگران آتش نشانی در اعتراض به طرح دولت در مورد بازنشستگی، دست به اعتصاب زده اند، گفت: "ما کارگران آتش نشانی، مردم و خانه های شان را نجات می دهیم، اما آنها (مسئولان دولتی) بانک ها را نجات می دهند و در همان حال به حقوق ما حمله می کنند. ما این را تحمل نخواهیم کرد و برای حق مان خواهیم جنگید".

اندی اسکویرس، کارگر شاغل بخش مراقبت از سالمندان و نیازمندان در شهرداری شهر دانکستر از دیگر سخنرانان مراسم بود. او گفت که کارگران این بخش از شهرداری دانکستر، ٣۴ روز است که در اعتصاب بسر می برند، زیرا که شهرداری، بخش مراقبت از نیازمندان را به بخش خصوصی واگذار کرده و بخش خصوصی نیز ۵۰ درصد از دستمزد کارگران را کاهش داده است. و اضافه کرد که من در تظاهرات شرکت کرده ام تا به تفاوت سرسام آور بین درآمد های بالا و دستمزد کارگران اعتراض کنم.

راسل براند، استند آپ کمدین مترقی و از حامیان "مجلس مردم" در سخنرانی خود گفت: "کسانی که در این ساختمان هستند (پارلمان بریتانیا) اساسا ما را نمایندگی نمی کنند؛ آنها کسب و کارهای بزرگ را نمایندگی می کنند، زمان آن رسیده است که قدرتی را که از آن ماست، از آنان پس بگیریم".

یکی دیگر از سخنرانان با بر شمردن اثرات ویران کننده برنامه ریاضت اقتصادی بر زندگی مردم گفت: "ما اینجا جمع شده ایم که با صدای بلند اعلام کنیم که کشور را برای این دولت و هر دولتی که بیاید و بخواهد برنامه ریاضت اقتصادی را همچنان دنبال کند، به کشوری حکومت ناپذیر تبدیل کنیم".

یکی از ویژگی های بارز تظاهرات ۲۱ ژوئن نسبت به تظاهرات هایی که در سال های گذشته علیه سیاست های ریاضت اقتصادی برگزارگردید، رادیکال بودن شعارها و مضمون سخنرانی ها در این تظاهرات بود. در تظاهرات سال ۲۰۱۱ هنوز اد میلی باند، رهبر حزب کارگر یکی از سخنرانان تظاهرات بود؛ اگر چه هنگامی که او سخنرانی می کرد تعدادی از تظاهرات کنندگان او را هو کردند، با این حال در آن زمان رهبری حزب کارگر و بخشی ازرهبران گرایش راست در اتحادیه های کارگری تلاش داشتند تا تظاهرات را در محدوده سیاست های حزب کارگر قرار دهند.

"روزنامه گاردین در گزارش خود تعداد شرکت کنندگان در تظاهرات را ۵۰ هزار نفر برآورد کرد"در تظاهرات ۲۱ ژوئن اما تقریبا اثری از حزب کارگر و حمایت از این حزب در میان نبود. عدم مخالفت حزب کارگر با برنامه ریاضت اقتصادی همسان بودن سیاست های این حزب با حزب محافظه کار در قدرت، موجب شده که کارگران، فعالین کارگری و اجتماعی و نیروی مترقی بطور فزاینده برای تغییر وضعیت موجود، به فشار و مبارزه از پایین روی آورند.

انتظار می رود که در ماه های آینده مبارزات کارگری علیه برنامه ها و سیاست های اقتصادی دولت محافظه کار ابعاد گسترده تری بیابد. اتحادیه سراسری آموزگاران (NUT) و یونیسون (Unison) اعلام کرده اند که در روز ۱۰ جولای علیه سیاست ریاضت اقتصادی دولت و برای افزایش دستمزدها دست به اعتصاب خواهند زد. بر آورد می شود که حدود یک و نیم میلیون نفر در این اعتصاب شرکت کنند.

هم چنین کنگره اتحادیه های کارگری (TUC) اعلام کرده است که در تدارک برگزاری تظاهرات سراسری در ماه اکتبر با خواست افزایش دستمزدهاست. گفته می شود که این تظاهرات یکی از بزرگترین تظاهرات ها در انگلستان در سال های اخیر خواهد بود.

لازم به گفتن است که تعدادی از فعالین کارگری و سیاسی و نیز اعضای تعدادی از سازمان ها و احزاب سوسیالیست ایرانی نیز در این تظاهرات شرکت داشتند که با بنرها و با در دست داشتن عکس فعالین کارگری زندانی و دیگر زندانیان سیاسی، توجه شرکت کنندگان را به وضعیت زندانیان سیاسی در ایران جلب می کردند.

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:.