وحدت‌شکنی به بهانه خالص‌سازی

جهان: تنور انتخابات مجلس نهم شورای اسلامی هرچه گرم و گرم‌تر می شود، تلاش و تکاپوهای انتخاباتی هم رنگ و بوی جدی‌تری به خود می گیرد. در بین اصولگرایان هم این واقعه صادق است؛ بخش کوچک اصولگرایان که تاکیدات و درخواست‌های وحدت‌آفرین و مکرر روسای بزرگترین تشکل های دینی و روحانی کشور(آیت الله مهدوی کنی، رئیس جامعه روحانیت مبارز و آیت الله محمد یزدی، رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم) را نشنیده گرفتند، برای پرهیز از وحدت با بخش بزرگ اصولگرایان، به تفسیر موردنظر از سخنان و بیانات رهبر معظم انقلاب روی آورده و حتی به تخطئه آنان هم دست برده‌اند.

رهبر انقلاب فرمایشات ارزشمند متعددی درباره وحدت در داخل نیروهای انقلاب دارند که شاید برجسته ترین آن ها در سال های اخیر، پاسخ ایشان به سوال یکی از دانشجویان درباره همین موضوع باشد؛ سخنانی که با دقت در آن به راحتی می توان سوگیری تفسیر و تحلیل های جهت دار این روزهای برخی اصولگرایان را تشخیص داد.

حضرت آیت الله خامنه ای در آخرین روز مرداد ماه سال ۸۹ در دیدار هزاران نفر از دانشجویان در این باره تصریح کردند: یک سؤال دیگر این است که بعضی‌ها میگویند وحدت، بعضی‌ها میگویند خلوص؛ شما چه میگوئید؟ من میگویم هر دو. خلوص که شما مطرح میکنید - که ما بایست از فرصت استفاده کنیم و حالا که غربال شد، یک عده‌ای را که ناخالصی دارند، از دائره خارج کنیم - چیزی نیست که با دعوا و کشمکش و گریبان این و آن را گرفتن و با حرکت تند و فشارآلود به وجود بیاید؛ خلوص در یک مجموعه که اینجوری حاصل نمیشود؛ ما به این، مأمور هم نیستیم. در صدر اسلام، خوب، با پیغمبر اکرم یک عده بودند؛ سلمان بود، اباذر بود، ابیّ‌بن‌کعب بود، عمار بود، کی بود، کی بود؛ اینها درجه‌ی اول و خالص‌ترینها بودند؛ عده‌ای دیگر از اینها یک مقداری متوسطتر بودند؛ یک عده‌ای بودند که گاهی اوقات پیغمبر حتّی به اینها تشر هم میزد. اگر فرض کنید پیغمبر در همان جامعه‌ی چند هزار نفری - که کار خالص‌سازی خیلی آسانتر بود از یک جامعه‌ی هفتاد میلیونی کشور ما - میخواست خالص‌سازی کند، چه کار میکرد؟ چی برایش میماند؟ آن که یک گناهی کرده، باید میرفت؛ آن که یک تشری شنفته، باید میرفت؛ آن که در یک وقتی که نباید از پیغمبر اجازه‌ی مرخصی بگیرد، اجازه‌ی مرخصی گرفته، باید میرفت؛ آن که زکاتش را یک خرده دیر داده، باید میرفت؛ خوب، کسی نمیماند.

"جهان: تنور انتخابات مجلس نهم شورای اسلامی هرچه گرم و گرم‌تر می شود، تلاش و تکاپوهای انتخاباتی هم رنگ و بوی جدی‌تری به خود می گیرد"امروز هم همین جور است. اینجوری نیست که شما بیائید افراد ضعف‌الایمان را از دائره خارج کنید، به بهانه‌ی اینکه میخواهیم خالص کنیم؛ نه، شما هرچه میتوانید، دائره‌ی خلّصین را توسعه بدهید؛ کاری کنید که افراد خالصی که میتوانند جامعه‌ی شما را خالص کنند، در جامعه بیشتر شوند؛ این خوب است. از خودتان شروع کنید؛ دور و بر خودتان، خانواده‌ی خودتان، دوستان خودتان، تشکل خودتان، بیرون از تشکل خودتان. هرچه میتوانید، در حوزه‌ی نفوذ تشکل خود، برای بالا آوردن میزان خلوصهای فردی و جمعی تلاش کنید؛ که نتیجه‌ی آن، خلوص روزافزون جامعه‌ی شما خواهد شد. راه خالص کردن این است.

ایشان در ادامه افزودند: وحدت هم که ما گفتیم - که بعد سؤالات دیگری هم در این زمینه شده - منظور من اتحاد بر مبنای اصول است.

بنابراین وحدت با کیست؟ با آن کسی که این اصول را قبول دارد. به همان اندازه‌ای که اصول را قبول دارند، به همان اندازه ما با هم مرتبط و متصلیم؛ این میشود ولایت بین مؤمنین. آن کسی که اصول را قبول ندارد، نشان میدهد که اصول را قبول ندارد یا تصریح میکند که اصول را قبول ندارد، او قهراً از این دائره خارج است. بنابراین با این تفصیل و توضیحی که عرض شد، هم طرفدار وحدتیم، هم طرفدار خلوصیم