با کدام گناه، ثواب کارهایمان تقدیم دیگران می‌کنیم؟

به گزارش خدمت؛ خدای تعالی در مذمت غیبت می‌فرماید: «وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ؛ و باید غیبت نکند بعضی از شما بعض دیگر را؛ آیا دوست می‌دارد یکی از شما که گوشت برادرش را بخورد، در صورتی که مرداری باشد؛ پس آن را ناخوش دارید .» سپس خدای تعالی مبالغه و پافشاری فرموده در جلوگیری از غیبت و قرار داده غیبت را همانند مرداری که از گوشت آدم‌ها است.

و پیغمبر(ص) فرمود: مردی روز قیامت می‏‌آید نگاه به نامه‏ عملش‏ می‌کند، اثری از کارهای نیک خود را در آن نامه نمی‏‌بیند؛ سپس عرض می‌کند، کجاست کارهای شایسته‏ من که در دنیا انجام دادم؟ پاسخ داده می‏‌شود، تو غیبت مردم را کردی، به‌جای غیبت‏‌هایت، ثواب‏‌های تو در نامه عمل کسانی که غیبت آن‌ها را کردی، نوشته شد.

و خداوند به موسی بن عمران وحی فرستاد که هر کس بمیرد، ولی از غیبت‌هائی که کرده توبه نماید؛ او آخرین فردیست که وارد بهشت شود و آن کس که بمیرد و اصرار به غیبت کردن داشته باشد، پس او اول کسی است که وارد جهنم گردد و روایت شده که همانا کسی که او را غیبت کنند، نصف گناهانش را می‏‌آمرزم.

و نیز روایت شده که روز قیامت، نامه‏ عمل مرد را به‌ دستش می‌دهند، پس در آن ثواب‌هائی می‏‌بیند که نمی‏‌شناسد؛ به او گفته می‌شود که این ثواب‌ها در مقابل غیبت‏‌هایی است که مردم از تو کرده‌اند.

و یکی از بزرگان گفته است: اگر بنا باشد من غیبت کسی را بکنم، غیبت فرزندم را می‌کنم؛ زیرا که او به ثواب‌های من از دیگران سزاوارتر است.

به حسن بصری گفتند که همانا مردی تو را غیبت کرد، حسن بصری ارمغانی برای او فرستاد؛ او گفت من ارتباطی با حسن بصری ندارم؛ حسن گفت درست است که ارتباطی نداریم، ولی شنیدم که تو ثواب‌های خودت را برای من ارمغان فرستادی، من هم دوست داشتم که تلافی کنم و اگر در پیش کسی غیبت مؤمنی را بکنند و او برادر مؤمنش را یاری نکند، مسلم نسبت به خدا و رسولش خیانت کرده.

و حضرت فرمود: هر گاه از تو به برادر مؤمنت نفعی نمی‌رسد، پس زیانی به او مرسان؛ هر گاه او را شادمان نمی‌کنی، غمگین و افسرده خاطرش مکن؛ هر گاه او را ستایش نمی‌‏کنی، نکوهش هم مکن.

و نیز فرمود: بغض و حسد نورزید بعضی از شما بعض دیگر را غیبت نکند، بندگان خدا با یکدیگر برادر باشید.

و نیز فرمود: زینهار از غیبت بپرهیزید، زیرا که غیبت بدتر از زناست.

زیرا که مرد زنا می‌کند و بعد توبه می‌‏نماید؛ خداوند هم توبه‌اش را قبول می‌کند؛ ولی صاحب غیبت آمرزیده نمی‌شود، مگر این‌که آن کسی را که غیبت او را کرده، از او راضی شود و حضرت رسول فرمود: در شب معراج، بر گروهی گذشتم که رویشان را با ناخن‌ها می‌کندند؛ از جبرئیل پرسیدم که اینان چکاره‌‏اند؟ گفت: ایشان کسانی هستند که غیبت مردم را می‌کردند.

منبع: مشرق