محمدحسین کروبی: تلاشی صورت میگیرد تا هر گونه فعالیت سیاسی جمعی برچیده شود و همه سکوت کنند

چکیده :صدور بیانیه در اعتراض به موضوعی سیاسی یا به منظور هشدار سابقه طولانی دارد و پیش از انقلاب نیز انجام میشده است. بارها پیش آمده‌ بود که نیروهای انقلاب چه روحانی و چه غیرروحانی بیانیه‌هایی امضا کرده ‌بودند اما تبعات اینچنینی به‌ دنبال نداشت. در واقع میتوان گفت چنین حکمی بیسابقه بوده است....

محمدحسین کروبی، از محکومان پرونده بیانیه موسوم به «۷۷ امضا» در مصاحبه با اعتماد گفت:

{علت انتشار بیانیه} قصد ما خیر بود و به حکومت توصیه کردیم که در قبال معترضان خشونت به خرج ندهد./مشکلات کشور با زندانی کردن و برخورد با چند کنشگر سیاسی حل نخواهد شد

به نظر میرسد که از پیش میخواستند حکمی برای ما ببرند؛ گویا میخواهند اصلاح‌طلبان به هیچ عنوان هیچ بیانیه‌ای صادر نکنند. شما اگر بیانیه را خوانده باشید، متوجه میشوید که هیچ مورد خاصی در آن نیست، جز اینکه شرایط توضیح داده شده و نسبت به پرهیز از خشونت نیز هشدار داده است. به هر حال پیش‌بینی میکنند که کشور دچار التهاباتی خواهد شد و ممکن است حوادث گوناگونی متاثر از شرایط رخ دهد.

"چکیده :صدور بیانیه در اعتراض به موضوعی سیاسی یا به منظور هشدار سابقه طولانی دارد و پیش از انقلاب نیز انجام میشده است"از همین روی نیت اصلیشان این بود که اصلاح‌طلبان هیچ کنش سیاسی نداشته‌ باشند.

قریب به ۱۳ یا ۱۴ نفر را محاکمه کردند و برای ۷-۶ نفر حکم داده و باقی را تبرئه کردند. فکر میکنم مدت بررسی هم ۳ جلسه بود که من در یک جلسه آن حضور داشتم. خانم وسمقی هم که گفته‌ بود من دادگاه انقلاب را بعد از ۴۰ سال به رسمیت نمیشناسم.

{اعتماد:‌چطور شد که برخی تبرئه شدند و برخی حکم گرفتند؟} مطمئن نیستم اما آن‌طور که من شنیده‌ام برخی گفته بودند که ما در جریان امضایمان قبل از انتشار نبوده‌ایم و بعد از انتشار متوجه شده‌ایم که امضای ما در این بیانیه بوده اما به هر حال پای نامه‌مان هستیم. برخی که حکم گرفتند اما گفته بودند که از ابتدا در جریان امضای این بیانیه بوده‌اند.

قطعا این مساله باید در قالب جرم سیاسی بررسی میشد. ما همان ابتدا اعتراض کردیم و گفتیم که این دادگاه صلاحیت ندارد که این موضوع را بررسی کند اما متاسفانه قاضی نپذیرفت.

این در حالی است که این دادگاه باید علنی و با حضور هیات منصفه برگزار میشد.

صدور بیانیه در اعتراض به موضوعی سیاسی یا به منظور هشدار سابقه طولانی دارد و پیش از انقلاب نیز انجام میشده است. بارها پیش آمده‌ بود که نیروهای انقلاب چه روحانی و چه غیرروحانی بیانیه‌هایی امضا کرده ‌بودند اما تبعات اینچنینی به‌ دنبال نداشت. در واقع میتوان گفت چنین حکمی بیسابقه بوده است. قطعا حکم و مجازات حبس برای امضای یک بیانیه بدعت‌گذاری محسوب میشود و بیسابقه است.

به نظر من تلاشی صورت میگیرد تا هر گونه فعالیت سیاسی جمعی برچیده شود. گویا فکر میکنند برای مهار مشکلات‌شان بهترین کار این است که از فعالیت سیاسی جمعی جلوگیری کنند.

"بارها پیش آمده‌ بود که نیروهای انقلاب چه روحانی و چه غیرروحانی بیانیه‌هایی امضا کرده ‌بودند اما تبعات اینچنینی به‌ دنبال نداشت"با این شرایط فعالیت احزاب و تشکل‌ها متوقف و باعث میشود حتی بیانیه هم ندهند.

مشکلات کشور هر روز بیشتر میشود. وضعیت اقتصادی و معیشتی نیز نا‌بسامان است. مشکلات کشور به قدری زیاد است که با برخورد و زندانی کردن چند فعال سیاسی، حل نخواهد شد.

اینکه کنشگران سیاسی باید چه واکنشی نشان دهند، به نظر من هر کس – چه از منظر حقوقی و چه از منظر حقیقی و حزبی – باید خودش وظیفه‌اش را بداند. اما به هر حال با احکام سنگینی که برای امثال بهاره هدایت یا کیوان صمیمی صادر کرده‌اند یا با احکامی که برای صدور یک بیانیه در نظر گرفته‌اند، همه سکوت خواهند کرد.

به نظر میرسد این شرایط ایجاد شده برای کنشگران زن سخت‌تر نیز هست.

شخصا امیدی به تغییر حکم ندارم.