اولین انتخابات عراق بدون حضور نیروهای آمریکایی

برخی تصمیم باراک اوباما برای خروج کامل از عراق را نادرست می‌دانند

در آخرین روزهای سال ۲۰۱۱ برای پوشش خروج سربازان آمریکای از عراق به بغداد رفتم. در آن هنگام با یکی از اعضای رده پایین حزب الدعوه، حزب نوری مالکی نخست وزیر عراق، در قهوه خانه‌ای در محله کراده بغداد ملاقاتی داشتم.

مردی ۳۰ ساله و از شیعان بغداد بود، فارسی را با لهجه تهرانی صحبت می‌کرد. داستان چگونگی کشته شدن چندین تن از اعضای خانواده‌اش، از جمله پدرش به دست ماموران بعث را بازگو کرد. او در سن ۸ سالگی به همراه چند عضو دیگر خانواده‌اش به ایران می‌گریزند و تا سقوط رژیم صدام حسین در تهران زندگی می‌کردند.

او سنی‌ها را مسئول کشتار بستگانش می‌دانست و برای انتقام روزشماری می‌کرد. ناگهان کاروانی از سربازان آمریکایی از خیابان روبرو ی ما عبور کردند، با اشاره به آنها گفت، "بگذار اینها گورشان را از عراق گم کنند، این بعثی‌ها را پاکسازی خواهیم کرد، بسیاری از آنها قاتلند و مستحق مرگ.

"برخی تصمیم باراک اوباما برای خروج کامل از عراق را نادرست می‌داننددر آخرین روزهای سال ۲۰۱۱ برای پوشش خروج سربازان آمریکای از عراق به بغداد رفتم"به زودی این را خواهید دید."

ژیار گل در عراق

همان طور هم شد. آخرین سربازان آمریکای هنوز کاملا خاک عراق را ترک نکرده بودند، که دادگاهی در بغداد حکم بازداشت طارق هاشمی، معاون رئیس جمهور عراق و یکی از مهمترین رهبران سنی این کشور را صادر کرد. محافظان او به جرم تروریسم بازداشت و در مدت کوتاهی در مقابل دوربین‌های تلویزیونی به عملیات تروریستی اعتراف کردند.

آقای هاشمی که در آن هنگام به کردستان عراق گریخته بود به بی‌بی‌سی گفت که محافظانش زیر شکنجه وادار به اعتراف دروغین شده‌اند و اتهام تروریسم علیه خود و حامیانش را دسیسه رژیم ایران خواند. او گفت ایران می‌خواهد نشان دهد پس از خروج آمریکایی‌ها آنان در عراق تصمیم گیری می‌کنند.

هنگام خروج نیروهای آمریکایی از عراق، نیروهای امنیتی این کشور توانسته بودند با همکاری رهبران عشایر منطقه، القاعده را از شهرهایشان بیرون کنند. یک نوع امنیت نسبی برقرار شده بود.

دولتی ائتلافی با مشارکت شیعیان، کردها و سنی ها تشکیل شده بود.

حتی با شروع بهار عربی، در نیمه اول سال ۲۰۱۱ تجمعات اعتراضی مسالمت آمیزی روزانه علیه دولت در میدان تحریر بغداد و سایر میادین شهرهای سنی نشین برگزار می‌شد. در آن زمان بسیاری این اعتراضات به دور از خشونت را نشانه پیشرفت دموکراسی و همزیستی مسالمت آمیز در عراق می دانستند.

امروز بیش از دو سال از خروج نیروهای آمریکایی از عراق می گذرد، جنگ داخلی دوباره به عراق بازگشته است. شکاف بین سنی، شیعه، کرد بیشتر شده و نوری مالکی نخست وزیر عراق نتوانسته آشتی ملی را به کشور بازگرداند. بسیاری شخص نخست وزیر را عامل این اختلافات می‌دانند.

احمد الوانی نوری مالکی را دست‌نشانده ایران خواند و پس از چند روز بازداشت شد

سال گذشته احمد الوانی یکی از نمایندگان سنی پارلمان عراق آقای مالکی را دست نشانده ایران خواند و گفت نخست وزیر و اطرافیانش "صفوی و زرتشتی" هستند. چند روز پس از این سخنرانی نیروهای امنیتی عراق به منزل آقایی الوانی حمله کردند و او را دستگیر کردند.

"داستان چگونگی کشته شدن چندین تن از اعضای خانواده‌اش، از جمله پدرش به دست ماموران بعث را بازگو کرد"در این حمله شش نفر کشته شدند که یکی از آنها برادر آقای الوانی بود. حتی برخی از شیوخ سنی که در گذشته با ارتش عراق علیه القاعده همکاری کرده بودند بازداشت شدند.

نیروهای امنیتی عراق به دستور نخست وزیر به معترضینی که مدتها در میادین شهرهای اصلی از جمله فلوجه و رمادی تحصن کرده بودند حمله کردند. دولت برای کنترل رمادی و فلوجه در استان انبار، این دو شهر را به توپ بست.

به دنبال این حرکت دولت، حملات انتحاری و انفجار در محلات و بازارهای شیعه نشین بغداد بیشتر شد و هزاران نفر جان باختند. نمایندگان سنی عرب از مجلس عراق استعفا دادند و تنش بالا گرفت.

دولت مجبور شد نیروهایش را از این دو شهر عقب بکشاند، در عوض پرچم‌های سیاه گروه جهادی دولت اسلامی عراق و شام "داعش" که منتظر فرصت بودند در شهر فلوجه و رمادی برافراشته شدند.

بسیاری از نفوذ قاسم سلیمانی در عراق می‌گویند

ایران، به خصوص از طریق قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس، نفوذ زیادی در عراق دارد. سال گذشته نخست وزیر کردستان عراق صراحتا در یک مصاحبه به بی‌بی‌سی گفت که پرونده عراق در دست آقای سلیمانی است.

در مطبوعات غربی نیز داستانهای زیادی در باره فعالیتهای این فرمانده سپاه در سوریه و عراق شنیده می‌شود.

چهار سال پیش پس از برگزاری انتخابات مجلس در عراق برای ماه‌ها احزاب سیاسی عراق نتوانستند برای تشکیل دولتی ائتلافی به توافق برسند.

یکی از نمایندگان کرد در پارلمان عراق که نخواست نامش فاش شود گفت قاسم سلیمانی تاثیر زیادی بر متقاعد کردن احزاب کرد و گروه شیعه صدر برای حمایت از مالکی داشت. او گفت اگر تلاشهای ایرانیان نبود، مالکی نمی توانست دولت ائتلافی را تشکیل دهد.

کمتر از یک هفته دیگر انتخابات پارلمانی عراق برگزار می‌شود. ده‌ها حزب سیاسی با گرایشهای قومی و مذهبی در انتخابات با هم رقابت می‌کنند. ائتلاف دولت قانون به رهبری نوری مالکی در میان شیعیان پیشتاز است.

"دولت عراق در دو ماه گذشته از پرداخت سهم بودجه کردستان عراق خود داری کرده است. کردها بارها تهدید کرده‌اند که کاسه صبرشان لبریز شده و صراحتا گفته‌اند که به گزینه استقلال از عراق فکر می کنند"

آقای مالکی می‌خواهد برای بار سوم نخست وزیر عراق شود.

"او در سن ۸ سالگی به همراه چند عضو دیگر خانواده‌اش به ایران می‌گریزند و تا سقوط رژیم صدام حسین در تهران زندگی می‌کردند.او سنی‌ها را مسئول کشتار بستگانش می‌دانست و برای انتقام روزشماری می‌کرد"گرچه موضع تند آقای مالکی در مقابل سنی‌ها و کردها ممکن است باعث افزایش رای او در میان اکثریت شیعه شود، امادر عوض جلب حمایت سایر گروه‌های عراقی برای تشکیل دولتی ائتلافی پس از انتخابات بسیار مشکل از چهار سال پیش به نظر می رسد. بسیاری از شخصیتهای سنی و کرد نگرانند اگر آقای مالکی دو باره قدرت را به دست گیرد، احتمال دارد که دیگر قدرت را ترک نکند.

دولت عراق در دو ماه گذشته از پرداخت سهم بودجه کردستان عراق خود داری کرده است. کردها بارها تهدید کرده‌اند که کاسه صبرشان لبریز شده و صراحتا گفته‌اند که به گزینه استقلال از عراق فکر می کنند. اختلاف دولت آقای مالکی با کردها بر سر قراردادهای نفتی کردها با شرکتهای بین المللی نفتی بدون اجازه بغداد است. دولت عراق می‌گوید تنها بغداد می تواند به خارج نفت بفروشد.

تا به امروز دو طرف به توافق نرسیده‌اند.

بیش از دو سال از خروج نیروهای آمریکای از عراق می‌گذرد. امروز وضعیت امنیتی عراق بسیار بدتر است. در دو سال گذشته هزاران شهروند عراقی کشته شده‌اند. امروز بسیاری از مناطق سنی نشین عراق به پایگاهی برای گروه های جهادی مبدل شده است.

این نگرانی وجود دارد که مناطق سنی نشین عراق و سوریه همچون افغانستان دوران طالبان به پایگاهی برای گروه‌های تندرو جهادی مبدل شود. بسیاری از شخصیتهای عرب سنی و کرد تصمیم باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در سال ۲۰۱۱ برای خروج کامل نیروهای آمریکایی از عراق را اشتباه می‌دانند و می‌گویند حضور نیروهای آمریکای در عراق می‌توانست به موزانه قدرت و پیشبرد دموکراسی در عراق کمک کند.