گلستان عاشقانه می گرید/ آمدم ای شاه پناهم بده

به گزارش خبرنگار مهر، نگارستان ایران زمین به دلیل واقع شدن در مسیر زائران امام هشتم، خادم الرضا شده و خیل زائرانی که سواره و پیاده پیچ و خم جاده ها را طی می کنند تا دل را گنبد طلایی و پنجره فولاد گره زنند.

آسمان گلستان نیز بغض کرده و غمبار است و منتظر تلنگری برای شیون است و زائرانی که جاده ها را طی کرده اند تا دیارالمومنین را به شهر ضامن غریبان پیوند دهند.

سختیها و مرارتهای سفر برایشان نوشداروست و خوب می دانند که این ناسورهای ناچیز بهانه ای برای ارادات است و  ره توشه ای است برای عشق بازی و عاشقانه نجوا می کنند" آمدم ای شاه پناهم بده، خط امانی ز گناهم بده".

دلتنگ گنبد طلا و پنجره فولاد هستند و به شوق چشم نواختن به ضریح و گنبد، رنج سفر را به خود همواره کرده اند و رهسپار مشهد الرضا شده اند تا یکجا سوگ خوبان عالم را در بارگاه عزیزی ازعزیزان زهرا (س) به عزا نشینند.

آری این روزها گلستان نیز مشهد و مدینه ای دیگری شده است و گلستانیها، سوگوار رحلت رسول اکرم (ع) و شهادت دو اختر تابناک آسمان امامت و ولایت حضرت امام حسن (ع) و امام رضا (ع) هستند.

قرن ها گذشت اما تاریخ همچنان یاد او را در صفحاتش مرور می کند و اینک در سالگشت رحلت پر سوز و گداز محمد مصطفی(ص) خاتم پیامبران، گلستان مدینه ای دیگر شده است.

به راستی گام های آفتابی تو بود که شب های پر حدیث جهل را به جاده های روشنی صبح رساند، افق پر ستاره و اعجاز کلامت دامن زمین را از خدایان دروغین مبرا کرد و نام تو همچنان بت ها را به خاک می افکند؛ از تو که حرف به میان می آید بادهای کافر با شنیدن کلمات روشنت مسلمان می شوند.

اما در حوالی شهر ما نیز مردمان کوی و برزن بعد از گذشت سال ها و قرن ها در سالروز رحلتت سیاه پوش شده اند و زمین در اندوه از دست دادنت بر شانه های آسمان تکیه زده است.

رفتی اما هنوز کوچه پس کوچه های مدینه عزادار قدم های آفتابی توست. پس از تو غار حرا خاموش شد، کوچه های بنی هاشم رخت عزا پوشیدند و خبر در کوچه های شهر پیچید که مصطفی، همسایه دیوار به دیوار خدا بر فراسوی آسمان بال کشید.

و اینک در سالروز عرش ملکوتیت، علم و بیرق های سیاه در گلستان افراشته شد و هیئت های عزاداری و دسته روی به راه افتاده اند و سوگ گلهای سرسبد هستی را به ماتم نشسته است.