چرا در سوریه از مجازات به صلیب کشیدن استفاده می‌شود؟

اخیرا عکس‌های تکان دهنده ای از سوریه منتشر شده که در آن جنازه های دو مرد اعدام شده دیده می‌شود که به صلیب کشیده شده‌اند. چرا مجازاتی که از آن در روم باستان استفاده می‌شد، سر از جنگ داخلی سوریه درآورده است؟

مردان اعدامی که در عکس دیده می‌شوند چشم‌بند به چشم دارند و دستان آن‌ها با طناب های سبز رنگ به صلیب های چوبی بسته شده است.

بر روی پارچه ای که دور یکی از جنازه ها پیچیده اند نوشته شده است: "این مرد با مسلمانان می جنگید و در اینجا یک بمب منفجر کرده بود."

در این عکس چند نفر، از جمله چند کودک، دیده می‌شوند که در حال بررسی صحنه‌اند و سایر افراد در حال رفت و آمد و گذراندن زندگی روزمره خود در شهر شمالی رقه، بدون توجه به جنازه های به صلیب کشیده شده، به تصویر کشیده شده‌اند.

داعش سیگار کشیدن و موسیقی را در رقه ممنوع کرده است و مغازه ها را مجبور می‌کند که در زمان نماز تعطیل کنند

به گزارش گروه مستقر در لندن " ناظران حقوق بشر سوریه"، این جنازه ها برای دو روز در وسط یک میدان به نمایش گذاشته شده بودند. گمان می‌رود که گروه جهادی حکومت اسلامی عراق و شام (داعش) مسئول این کار بوده است.

مانند مورد مشابه دیگری در رقه در ماه مارس، به نظر می‌رسد که این دو مرد ابتدا اعدام شده و سپس برای نمایش در انظار عمومی به صلیب کشیده شده‌اند.

عفو بین الملل نیز یک مورد مصلوب کردن را در یمن و در سال ۲۰۱۲ ثبت کرده است. در آن مورد یک گروه اسلامگرا مرد ۲۸ ساله‌ای را به صلیب کشیده بود، که به کارگذاری تجهیزات الکترونیکی در وسایل نقلیه برای کمک به ردگیری و حمله به صاحبان آن‌ها توسط پهبادهای آمریکایی متهم شده بود. او نیز ابتدا اعدام شده و سپس به صلیب کشیده شده بود.

دکتر شیخ اسامه حسن، محقق اسلامی و پژوهشگر ارشد در مرکز مطالعات اسلامی بنیاد کیلیام در لندن، می‌گوید که انتخاب این نوع مجازات از قرائتی تحت اللفظی و بنیادگرایانه از قرآن ناشی می‌شود.

در آیه ۳۳ از پنجمین سوره قرآن آمده: "کیفر آنها که با خدا و پیامبرش به جنگ برمی‌خیزند، و اقدام به فساد در روی زمین می‌کنند، فقط این است که اعدام شوند؛ یا به دار آویخته گردند؛ یا (چهار انگشت از) دست (راست) و پای (چپ) آنها، بعکس یکدیگر، بریده شود؛ و یا از سرزمین خود تبعید گردند.

"اخیرا عکس‌های تکان دهنده ای از سوریه منتشر شده که در آن جنازه های دو مرد اعدام شده دیده می‌شود که به صلیب کشیده شده‌اند"این رسوایی آنها در دنیاست؛ و در آخرت، مجازات عظیمی دارند."

ولی آقای حسن می‌گوید که نباید این آیه را بدون توجه به باقی متن خواند. او به این آیه اشاره می‌کند که می‌گوید: "مگر آن‌ها که پیش از دست یافتن شما بر آنان توبه کنند. پس بدانید که خداوند آمرزنده و مهربان است."

به گفته او، همیشه پس از آیه‌هایی از قرآن که خشن به نظر می‌رسند، آیه‌ای آمده که گزینه توبه و "این که خدا نهایتاً بخشنده است را یادآوری می‌کند."

او می‌گوید: "این گروه‌ها معمولاً بسیار خشن و بی رحم اند و به همین دلیل است که به عقیده ما رفتار آن‌ها شدیداً غیراسلامی است و از روح تعلیمات اسلام فاصله بسیاری دارد."

برای آقای حسن، صلیب کشیدن در دنیای امروز جایی ندارد. به گفته او، اتفاقی که در رقه افتاد، به این منظور بوده که به کسانی که قدرت داعش را زیر سؤال می‌برند هشدار دهد.

با اینکه در قرآن نیز به مصلوب کردن اشاره شده، نقش آن در انجیل پررنگ تر است. در روایت اسلامی مسیح یکی از پیامبران خدا شناخته شده، ولی بر خلاف روایت مسیحی، هیچ گاه به صلیب کشیده نمی‌شود.

مصلوب کردن، از سال‌ها پیش از تولد مسیح، به یکی از شیوه‌های مرسوم اعدام در امپراتوری روم بدل شده بود.

پروفسور مری برد، با اشاره به برده و گلادیاتور رومی که پس از به راه انداختن شورش بردگان در سال ۷۱ پیش از میلاد درگذشت، می‌گوید که "معروف ترین نمونه مصلوب کردن اسپارتاکوس است."

او می‌گوید: "وقتی کراسوس شورش بردگان را سرکوب می‌کند، جاده آپیا را با جنازه های به صلیب کشیده شده علامت گذاری می‌کند.

تخمین زده می‌شود که ۶ هزار نفر از هواداران اسپارتاکوس به این شیوه کشته شده باشند."

گفته می‌شود که پطرس مقدس تقاضا کرده بود که برعکس به صلیب کشیده شود، چرا که خود را لایق مردن به سبک مسیح نمی‌دانست – او در این صورت هوشیاری خود را نیز زودتر از دست می‌داد

این تاریخ شناس دانشگاه کمبریج می‌گوید: "در جمهوری روم و در قرن اول پیش از میلاد، این روشی مرسوم برای مجازات و تحقیر محکومان بوده است."

"اگر شما یک شهروند رومی بودید، به صلیب کشیده نمی شدید. پطرس قدیس در روم مصلوب شد – تفاوت شهادت پطرس و پولس در این است که پولس شهروند روم است ولی پطرس نیست."

گفته می‌شود که پولس گردن زده شد – مرگی سریع‌تر و در نتیجه دارای ارجحیت.

با اینکه اشاراتی به مصلوب کردن در صدها سال پیش از رومیان نیز وجود دارد، گمان می‌رود که این موارد به اشکال دیگری از مجازات های بدنی اشاره دارد – مواردی که در آن محکومان به درخت یا چارچوب های دیگر میخ می‌شدند و در آن وضعیت رها می‌شدند تا بمیرند.

معنی اصلی واژه لاتین "Crux"، که ریشه واژه انگلیسی "Cross" به معنی صلیب است، چندان مشخص نیست و به هرگونه شیءای اشاره دارد که محکومان را از آن آویزان کنند.

کنستانتین، امپراتور مسیحی روم، مصلوب کردن را در قرن چهارم پس از میلاد ممنوع اعلام کرد. با این حال بیش از هزار سال پس از آن، این شیوه مجازات به عنوان روشی برای کشتن مسیحی‌ها در ژاپن دوباره سربرآورد.

در سال ۱۵۹۷، ۲۶ مسیحی در ناگازاکی به صلیب کشیده شدند و در طول قرن پس از آن، صدها نفر دیگر نیز به همین روش اعدام شدند.

پروفسور تیمون اسکریچ، استاد تاریخ ژاپن در مدرسه مطالعات مشرق زمین و آفریقا در لندن، می‌گوید: "دلیل اینکه به سمت مصلوب کردن می‌رفتند این است که در این روش، فرد نه تنها به قتل می‌رسد، که تحقیر هم می‌شود و نمایش عمومی او نیز به عنوان هشداری برای دیگران تلقی می‌شود."

او می‌گوید: "در برخی منابع آمده که جلاد، فرد مصلوب را برای چند ساعت، یا تا شب، در آن وضعیت رها می‌کند و سپس او را با شمشیر می‌کشد."

سندی میچل (چپ) و ویلیام سیمپسون (راست) از جمله هفت بریتانیایی بودند که در سال ۲۰۰۰ به تلاش برای بمب گذاری در عربستان سعودی متهم شدند. آن‌ها به مصلوب شدند محکوم شدند ولی اندکی بعد آزاد شدند

این مجازات در ژاپن علیه غیرمسیحیان نیز به کار رفته است. در سال ۱۶۵۱، حدود ۱۵۰ نفر پس از "ناآرامی کیان"، شورشی نافرجام علیه شوگون (دیکتاتور نظامی ژاپن) وقت، به صلیب کشیده شدند.

آقای اسکریچ می‌گوید: "گمان می‌کنم که در انتهای قرن هفدهم در ژاپن، بیشتر افراد ربط مصلوب کردن به مسیحیت را از یاد برده بودند."

ولی در نهایت مقامات ژاپنی به این نتیجه رسیدند که این نوع از مجازات، بیش از حد توجه‌ها را به جرایم بر ضد دولت جلب می‌کند و بهتر است به روش‌های بی سر و صداتر روی آورند.

"در آن مورد یک گروه اسلامگرا مرد ۲۸ ساله‌ای را به صلیب کشیده بود، که به کارگذاری تجهیزات الکترونیکی در وسایل نقلیه برای کمک به ردگیری و حمله به صاحبان آن‌ها توسط پهبادهای آمریکایی متهم شده بود"به گفته آقای اسکریچ، مجازات ها "دوباره به قتل های مخفیانه در جاهای تاریک" تبدیل شد.

در جنگ جهانی دوم نیز، در چند مورد، سربازان ژاپنی دشمنان خود را به صلیب کشیدند. مستندترین نمونه این‌ها مربوط است به سه اسیر جنگی استرالیایی، که در اردوگاه کار اجباری خط راه آهن تایلند-برمه، به خاطر کشتن یک گوساله به اعدام محکوم شدند. آنها به یک درخت بسته شدند و تنها یک نفرشان جان سالم به در برد: هربرت جیمز "رینگر" ادواردز، که بعدها به دست مایه اصلی شخصیت جو هارمن در رمان "شهری همچون الیس"، اثر نویل شوت، بدل شد.

امروزه مجازاتی به نام "مصلوب کردن" همچنان در دادگاه های عربستان سعودی مورد استفاده قرار می گیرد.

عفو بین الملل که برای لغو هرگونه مجازات اعدام تلاش می‌کند، می‌گوید که "مصلوب کردن پس از گردن زدن انجام می‌شود."

عفو بین‌الملل می‌گوید "سر بریده شده را دوباره به جنازه می دوزند و آن را روی یک تیرک در انظار عمومی آویزان می‌کنند تا به عنوان هشدار عمل کند."

این تیرک، در بعضی موارد و نه همیشه، به شکل یک صلیب است.