روایت خودسوزی با نفت در اردوگاه اشرف/صالحی:به ما میگفتند خونمان مال مسعود و نفس مان مال مریم رجوی است

به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،دومین جلسه دادگاه رسیدگی به دادخواست ٤٢ نفر از اعضای سابق گروهک تروریستی منافقین به ریاست قاضی پورمریدی برگزار شد.

در ابتدای جلسه دادگاه قاضی پورمریدی ضمن اعلام رسمیت جلسه از محمدرضا شمسی یکی دیگر از خواهان این پرونده خواست جهت ارائه توضیحات در جایگاه قرار گیرد.

شمسی ضمن قرارگیری در جایگاه گفت: برای پیدا کردن کار در سال ٨١ به ترکیه رفتم که توسط اعضای فرقه رجوی ربوده شدم. آن‌ها بعد از حمله امریکا به عراق و سرنگونی دولت عراق در کوهستان سرگردان بودند.

وی گفت: دو نوبت مرا زندانی کردند؛ چند بار اعتراض کردم و مرا به زندان انداختند و شکنجه کردند.

شمسی بیان کرد: در این مدت فشارهای روحی و جسمی بر من وارد شد و بیش از سه ماه در زندان منافقین زندانی بودم و در شرایط کنونی نیز از این آسیب‌ها رنج می برم و از دادگاه تقاضای محکومیت سرکردگان فرقه رجوی را دارم.

وی گفت: من اواخر سال ٨٣ به کشور بازگشتم، زمانی که رفتم متاهل بودم و دو فرزند داشتم.

در ادامه، نادر چپچاپ یکی دیگر از خواهان پرونده در جایگاه قرار گرفت و گفت: از اینکه این فرصت به من داده شد تا از حقوق خود دفاع کنم از دادگاه سپاسگزارم. طی چهار سال که در گروهک بودم آسیب‌های فراوانی به من وارد شد.

وی بیان کرد: مرا فریب دادند و از ترکیه و به طور غیرقانونی به عراق بردند. ناخن های پاهای مرا بدون بی حس کردن کشیدند و مرا مجبور می کردند در کارهای نظامی، خدماتی و تشکیلاتی شرکت کنم و همین کار موجب عفونت پاهایم شد.

چپچاپ گفت: مرا فریب دادند که در آلمان به من کار می دهند و من اصلا دنبال این موضوعات نبودم. می گفتند مرا می کشند و در حیاط دفن می کنند و از من به عنوان شهید خود یاد می کنند، من گفتم برای مبارزه نیامدم.

وی عنوان کرد: به علت اعتراض به رفتارهای آن‌ها توسط صمد امیری در زندان به مدت یک ماه و نیم بازداشت شدم.

"طی چهار سال که در گروهک بودم آسیب‌های فراوانی به من وارد شد.وی بیان کرد: مرا فریب دادند و از ترکیه و به طور غیرقانونی به عراق بردند"در نهایت پس از بازگشت به ایران و عدم مداوای پاهایم هر دو پایم از مچ قطع شد.

چپچاپ بیان کرد: محمدجواد اسدی و حسین ولی‌پور دو نفر از شاهدان من هستند که البته یکی از آن‌ها به ایران نیامد.

هادی شبانی یکی از مطلعین ضمن قرارگیری در جایگاه گفت: نزدیک به ٢٠ سال در مناسبات گروهک بودم و سال ٨٣ فرار کردم. آمده ام شهادت دهم همه مطالبی که عنوان شد کاملا دقیق و درست است و مسئول خیلی از بچه‌ها در پذیرش بودم.

وی بیان کرد: زمانی که در مناسبات فرقه پا گذاشتیم همه چیزهایی که در ذهن خود بافته بودیم از بین رفت و اجازه یکبار تماس تلفنی من با خانواده‌ام را ندادند. در ترور‌ها فقط کشتن و ریختن خون مردم ایران مهم بود. در راهپیمایی ٢٢ بهمن قرار بود عملیات انجام دهم که خوشبختانه نشد.

بیشتر بخوانید

• طلاق اجباری؛ حربه مسعود رجوی برای تسلط بر اعضای گروهک منافقین/ بهره برداری جنسی و شکنجه زنان در سه زندان

قاضی پورمریدی خطاب به این مطلع گفت: آیا از کادر سرکردگان منافقین پرسیدید که چطور مریم رجوی همسر مسعود رجوی شد مگر مخالف خانواده نبودند؟

شبانی گفت: در مناسبات فرقه‌ای افراد پایین نمی‌توانند سوال کنند و مواردی خط قرمز محسوب می‌شد و حق سوال نداشتیم و ما صرفا اجراکننده دستورات بودیم.

وی عنوان کرد: من در عملیات مرصاد زخمی شدم و برای این فرقه زخمی شدم، اما حاضر نشدند زمانی که به کمپ امریکایی‌ها رفتم لباس‌هایم را به من بدهند.

محمدجواد اسدی، ضمن قرارگیری در جایگاه بیان کرد: من سه سال و نیم در اسارت فرقه منافقین و چهار سال در اسارت امریکا بودم و شاهد بودم که به دلیل کار زیاد ناخن های چپچاپ را کشیدند.

وی گفت: همه افراد برای کار آمده بودند و متفق القول سر همه ما کلاه گذاشتند. زمانی که در اشرف به ما لباس نظامی دادند، ما گفتیم ما برای جنگ نیامدیم.

اسدی عنوان کرد: حرف اصلی آن‌ها زمانی که می‌گفتیم نمی‌مانیم، این بود که ورود ما به عراق غیرقانونی است و ١٥ تا ٢٠ سال زندان دارد.

وی بیان کرد: بعد از حمله عراقی‌ها موفق شدیم به سمت کمپ امریکایی‌ها فرار کنیم، اما آن‌ها دستشان با منافقین در یک کاسه بود و چهار سال و نیم در کمپ امریکایی‌ها بودیم.

وی بیان کرد: من یک ماه بود که ازدواج کرده بودم و در اواخر دی ماه ٨٠ وارد گروهک شدم و تابستان ٨٣ از آنجا فرار کردم و از دادگاه خواستار محکومیت فرقه رجوی هستم.

در ادامه فتح الله اسکندری یکی دیگر از خواهان در جایگاه قرار گرفت و گفت: به عنوان سرباز وظیفه به جبهه اعزام شدم و پس از برخورد گلوله و ترکش اسیر منافقین شدم.

در سه ماه اول اسارت مرا در یک قفس نگه می داشتند و می گفتند باید به خواسته های آن‌ها عمل کنیم. مدت ١٧ سال در آنجا محبوس بودیم.

وی گفت: از شدت فشار‌ها آقای خدام گلمحمدی روی خود نفت ریخت و خود را آتش زد، اما زنده ماند ولی او را جایی بردند که دیگر ندیدم و حجت عزیزی و کریم پدرام با گلوله به خود شلیک کردند و فردی به نام رسول که دو چشم او نابینا بود با ریختن نفت خودش را آتش زد.

اسکندری بیان کرد: سه گلوله به دست من و یک ترکش توسط فرقه رجوی به من برخورد کرد.

اکبر خباره یکی دیگر از خواهان گفت: پس از اینکه در جنگ اسیر عراقی‌ها شدم در آنجا با شستشوی مغزی وارد گروهک شدم و ١٧ سال در فرقه بودم.

وی بیان کرد: در جریان حمله امریکا به کویت به مدت ٤٥ روز در بیابان‌ها پراکنده بودیم و با روزی ٥ عدد خرما سپری کردیم. روی بازویم یک خالکوبی به اسم مادرم داشتم که گفتند باید سوزانده شود و با هویه برقی سوزاندند، چون با خانواده شدیدا مشکل داشتند.

خباره بیان کرد: الیاس کرمی در پی شدت فشار‌ها در حمام شاهرگ خود را زد و مرد.

وی گفت: ١٧ سال از بهترین دوران عمرم را به بدترین شکل از دست دادم که باعث و بانی آن گروهک و این فرقه نامشروع بود.

خباره بیان کرد: فرقه منافقین آبروی مرد، آزادی خواهی و انقلابی را در دنیا برده‌اند و از مجامع حقوق بشری می‌خواهم که این‌ها را پای میز محاکمه بکشند.

وی اظهار کرد: از دولت و قوه قضاییه تشکر دارم که چنین امکانی را خلق کردند تا بتوانیم حرف‌های خود را به گوش دنیا برسانیم. از دولت و وزارت خارجه خواهش می کنم ما را در این پرونده یاری کنند تا بتوانیم به حقوق از دست رفته خود برسیم.

رمضان سعیدی یکی دیگر از خواهان پرونده گفت: من در عملیات نصر ٩ به شدت مجروح شدم و به اسارت فرقه منافقین درآمدم. پس از اسارت آن قدر تحت شکنجه قرار گرفتم که تمامی دندان‌هایم شکست.

وی عنوان کرد: در حالی که به شدت مجروح شده بودم می خواستند سلاح هایی که به غنیمت گرفته بودند را با خودم حمل کنم و برای انجام این کار مرا کتک زدند و گفتند اگر اعتراض کنم مرا می کشند.

"در سه ماه اول اسارت مرا در یک قفس نگه می داشتند و می گفتند باید به خواسته های آن‌ها عمل کنیم"عبدالله قدمیاری از عناصر رده بالای فرقه مرا روی زمین خواباند و سلاح خود را سمت من گرفت و کتک زد.

سعیدی خاطرنشان کرد: ١٧ سال در اردوگاه بودم و به دلیل فشارهای روحی و روانی همین الان بچه هایم از دست من عاصی هستند، چون همیشه اضطراب دارم. ما در این سالیان خیلی آسیب دیدیم و با هیچ چیز قابل جبران نیست.

وی گفت: زمانی که می خواستم بروم به من گفتند تمامی خانواده تو اعدام شدند؛ اما زمانی که با خانواده‌ام مواجه شدم دیدم پدر و مادرم شکسته شده بودند و نصف بدن پدرم فلج شده بود و پس از ٨ ماه درگذشت.

سعیدی عنوان کرد: بخاطر دارم در اردوگاه شخصی به نام سادات دربندی ما را کف اردوگاه می‌نشاند و انواع و اقسام توهین‌ها را می‌کرد.

وی گفت: یکی از دوستانم به نام محمد گموش را با ملافه دار زده بودند. خدمت او تمام شده بود و کارت پایان خدمت خود را گرفته بود و همان شب فرقه منافقین عملیات کرد که این بنده خدا اسیر شد.

وی گفت: در پایان از دادگاه تقاضا دارم که به دلیل نقض حقوق بشر و خسارت‌های وارده نسبت به موارد مطرح شده در پرونده رسیدگی شود.

ایرج صالحی یکی دیگر از مطلعین ضمن قرارگیری در جایگاه گفت: من ٢٠ سال یعنی تا سال ٨٣ در این فرقه بودم. این فرقه ما را از عزیزانمان جدا کرد و ارتباط با خانواده را ممنوع کرد.

وی گفت: یکی از راهکارهای آن‌ها این بود که افراد را مجبور می‌کردند افکار درونی خود را بگویند. رجوی برای اینکه شکست در عملیات مرصاد را گردن اعضا بیندازد انقلاب طلاق راه انداخت.

صالحی عنوان کرد: خیلی از افراد در این سیستم خروج ممنوع، اقدام به خودکشی کردند.

سال ٨٠ رجوی گفت هر کس می‌خواهد برود باید چهار شرط را بپذیرد. شرط اول این بود که جلوی افراد بگوییم مشکل جنسی داریم و شرط دوم این بود که ما را تحویل دولت عراق می دادند و دو سال هم در زندان های گروهک بمانیم و سپس ما را به ایران بفرستند.

وی گفت: یکی از افراد خدام گلمحمدی بود که دست به خودسوزی زد، اما زنده ماند، معلوم نیست چه بلایی سر او آوردند.

صالحی بیان کرد: به ما می‌گفتند خونمان مال مسعود رجوی است یعنی تعیین می‌کند چگونه می‌میریم و نفس‌مان مال مریم رجوی است یعنی تعیین می‌کند در روز‌ها چه کنیم و به عنوان برده محسوب می‌شدیم.

وی بیان کرد: حاضرم شهادت دهم که این فرقه چه شکنجه‌ها و بلاهایی سر اعضا و خانواده اعضا آورد.

در ادامه جلسه دادگاه، سیروس غضنفری یکی دیگر از خواهان در جایگاه قرار گرفت و گفت: سال ٦٧ به دست نیروهای عراقی اسیر شدم و در اسارت فرقه رجوی درآمدم. پس از ورود به اردوگاه اشرف از یک اسارت موقت به یک اسارت دائم رفتم.

وی بیان کرد: من از تمامی حقوق‌های انسانی محروم شدم. در طول ١٧ سال از اسارت از نعمت های خداوند محروم شدم. تمامی احساسات‌ها و غرایض طبیعی انسانی را از ما سلب کردند.

"این فرقه ما را از عزیزانمان جدا کرد و ارتباط با خانواده را ممنوع کرد.وی گفت: یکی از راهکارهای آن‌ها این بود که افراد را مجبور می‌کردند افکار درونی خود را بگویند"انتخاب همسر برای بقای نسل از نعمت های خداوند است که با دستور مستقیم مسعود رجوی حق فکر کردن به هیچ زنی را نداشتیم.

غضنفری عنوان کرد: دختران زیر ١٨ سال را به مردانی که سن آن‌ها ٣٥ تا ٤٠ سال بود می‌دادند. باید در نشست های روزانه و غسل هفتگی به تفکرات خود پاسخ می دادیم.

وی گفت: سال ٦٨ تمامی زنان با دستور مستقیم مسعود رجوی از همسران خود جدا شدند و بچه‌های آن‌ها را نیز از آن‌ها جدا کردند.

غضنفری عنوان کرد: رجوی رواج نسل کشی انجام داد از این بابت از دادگاه های بین‌المللی خواهان صدور حکم هستم و از این دادگاه بابت این فرصت تشکر می‌کنم.

در ادامه جلسه دادگاه، کمندعلی عزیزی یکی دیگر از خواهان پرونده بیان کرد: سال ٦٦ در منطقه عملیاتی به عنوان سرباز وظیفه بودم و در درگیری شدید با منافقین اسیر شدیم و به اسارت درآمدم و ١٧ سال در اردوگاه اشرف بودم.

وی گفت: بعد از آن به من گفتند همه اعضای خانواده من مرده‌اند، اما متوجه شدم زنده‌اند. ما فرار کردیم و به ایران آمدیم. به ما می‌گفتند که به ایران بروید اعدام می‌شوید، اما این طور نبود.

عزیزی اظهار کرد: در سلیمانیه فردی که می‌خواست فرار کند را به ماشین بستند و روی زمین کشیدند. در کرکوک افرادی که نمی‌خواستند جذب سازمان شوند را در آبجوش می‌انداختند و از من نیز می‌خواستند خواهرم را که به آن‌ها فحش داده بود بزنم، اما چون این کار را نکردم یک هفته زندان بودم و کتک خوردم.

قاضی پورمریدی در ادامه افزود: این راه قطعا به این پرونده ختم نخواهد شد؛ درب دادگستری و شعبه ٥٥ بین‌الملل قوه قضاییه باز است تا نه تنها افرادی که عضو این گروهک بودند بلکه همه افرادی که از این گروهک خسارات فراوانی به آن‌ها وارد شده دادخواست خود را مطرح کنند.

وی بیان کرد: ما می دانیم که ١٧ هزار نفر از مردم ما حداقل به صورت مستقیم از قربانیان ترور هستند و کشته و شهید شدند و از زنان و کودکان تا پیر و جوان قربانی اقدامات فرقه تروریستی مریم و مسعود رجوی و گروهک منافقین شده اند.

رییس دادگاه خاطرنشان کرد: این حق برای همه و برای همه مردم کشورمان است تا دعاوی خود را مطرح کنند تا رسیدگی شود.

وی بیان داشت: بیش از ٣٥ سال است که از اقدامات فرقه رجوی که مستقیما علیه مردم کشورمان دست به اسلحه بردند می گذرد و هر چقدر این فاصله بیشتر شود ممکن است نسل های جدید اقدامات جنایتکارانه آن‌ها را فراموش کنند.

قاضی پورمریدی تصریح کرد: گذر زمان هم ادله را تحت تاثیر قرار می دهد و هم آدم‌ها را فرسوده می‌کند.

در دادگاه افرادی از طیف های مختلف صحبت کردند که شاهد اقدامات جنایتکارانه گروهک منافقین بودند. صحبت های چنین افرادی برای دادگاه‌ها بسیار راهگشا خواهد بود.

وی اذعان کرد: افرادی که اکنون در آلبانی و فرانسه هستند به نوعی اسیر منافقین هستند و کماکان درب های این کشور به روی همه باز است، اما اگر اقدامات جنایتکارانه و کیفری انجام داده اند موضوع علی‌حده‌ای است.

قاضی پورمریدی خاطرنشان کرد: ما در این دادگاه در چارچوب قوانین و مقررات رسیدگی قاطعانه ای انجام خواهیم داد و حکم در اسرع وقت صادر خواهد شد، اما انتظاری که از سازمان های بین المللی مدعی حقوق بشر می شود این است که در پرونده فرقه رجوی، حداقل در دسته اول افرادی که اکنون در آلبانی هستند، به داد آن‌ها برسند.

رییس دادگاه اظهار کرد: این شروع کار خواهد بود و آخر آن به نابودی فرقه تروریستی منافقین می‌انجامد و منجر به آزادی افرادی می شود که در بند آن‌ها هستند.

وی تاکید کرد: فرقه‌هایی همچون فرقه منافقین به جز اسارت و بهره کشی هیچ دستاوردی برای بشریت ندارند. ما دعاوی که مطرح می شود را مورد رسیدگی قرار می دهیم و دادگاه ادامه پیدا خواهد کرد.

رییس دادگاه در پایان ختم جلسه را اعلام کرد.

انتهای پیام/