کامبیز درمبخش، همچون شجریان تکرار نشدنی است

نرگس کیانی: کامبیز درم‌بخش، طراح و کارتونیست شناخته‌شده ایرانی روز شنبه ۱۵ آبان در ۷۹ سالگی بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت.

درم‌بخش متولد هشتم خرداد ۱۳۲۱ در شیراز بود. از ۱۴ سالگی نقاشی و کاریکاتور را شروع کرد و اولین طراحی‌اش را در نشریه ارتش منتشر کرد که پدرش سردبیر آن بود و وقتی هنوز هنرستان می‌رفت کارهایش در نشریات مطرح آن زمان مثل «توفیق»، «سپید و سیاه» و «اطلاعات هفتگی» منتشر شد.

کامبیز درم‌بخش بیش از ۵۰ نمایشگاه انفرادی در ایران و خارج از آن برگزار کرد و آثارش در موزه‌های معتبر دنیا نگهداری می‌شد. او چند جایزه معتبر جهانی داشت از جمله جایزه اول از معتبرترین مسابقات بین‌المللی کاریکاتور ژاپن، آلمان، ایتالیا، سوئیس و بلژیک. نشان شوالیه دولت فرانسه نیز چهارم آبان‌  ۱۳۹۳ در سفارت فرانسه در تهران به او داده شد.

درم‌بخش در سال ۱۳۵۷ به آلمان مهاجرت کرد و سال ۱۳۸۲ به ایران برگشت. او می‌گفت کیفیت و کمیت کارش بعد از بازگشت به ایران افزایش یافته و دلیلش را استقبال هموطنان و دوستان و دانشجویان می‌دانست.

قهرمان‌های طرح‌های او که خودش به آن‌ها «آدمک» می‌گفت، اشخاصی ساده متشکل از چند خط بودند.

"نرگس کیانی: کامبیز درم‌بخش، طراح و کارتونیست شناخته‌شده ایرانی روز شنبه ۱۵ آبان در ۷۹ سالگی بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت.درم‌بخش متولد هشتم خرداد ۱۳۲۱ در شیراز بود"آدمک‌هایی که شاخصه و امضای درم‌بخش شد. آدمک‌های طراحی‌هایش گرچه ساده بودند اما برای کشیدن آن‌ها گاهی ده تا بیست طرح می‌کشید تا به چیزی که دلخواهش بود، برسد و البته بعضی وقت‌ها هم کار سریع‌تر انجام می‌شد و ممکن بود با همان طرح اول نتیجه به دست آید.

او می‌گفت چون دلش می‌خواسته کارهایش بین‌المللی باشد، از ابتدا سعی کرده است مانند کاریکاتوریست‌های خارجی طرح بزند و برای همین آدمک‌هایش پوششی مشخص مربوط به جایی خاص نداشتند. درم‌بخش می‌گفت: «این آدمک هنرپیشه من است و من کارگردان او هستم و هر بار یک نقش دارد و چه چیز بهتر برای یک هنرمند که با چند خط ساده منظورش را به مخاطب بگوید؟» این نتیجه‌گیری کامبیز درم‌بخش از طرح‌هایش بود که از آن‌ها رضایت داشت.

آن‌چه در ادامه می‌خوانید حاصل گفت‌وگویی است (به ترتیب تماس تلفنی) با جمال رحمتی، جواد علیزاده و احمد عربانی در سه محور؛ قدرت قلم و سبک طراحی درم‌بخش، موفقیت توامانش به عنوان کاریکاتوریست هم در مطبوعات و هم در جشنواره‌ها و نمایشگاه‌ها و آن‌چه پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۸۲ بر او گذشت و به قول احمد عربانی، دوستانی! که درم‌بخش را تا پای اعدام پیش بردند اما عظمت و شکوه و وقار درم‌بخش بود که آن‌ها را به زانو درآورد.  

طرحی از جواد علیزاده که پس از درگذشت درم‌بخش با عنوان «جای خالی او با اقیانوسی از اشک هم‌ پُر نخواهد شد....» بازنشرش داد