استفاده پیمانکاران شهرداری از کودکان کار

از دوران کودکی می توان به عنوان دوران طلایی آدمی نام برد، البته منوط بدان که در این دوره، پایه های مناسب و متناسبی برای رشد آتیه فرد، طرح ریزی شود، وگرنه این دوران به دوران سیاه مبدل می گردد. در این دوران می بایست از طریق بازی، تفریح، تحصیل و... غیره، رفتارهای اجتماعی، طرق ایحاد ارتباط و نیز تفکر برای کودک فراهم شود، مبادرت و اشتغال به کار در این دوره و به ویژه تا سن هیجده سالگی یکی از موانع عمده ایست که می تواند شرایط را جهت طرح ریزی آتیه و مبدل نمودن این دوران به دوران طلایی دگرگون نماید.
بر طبق اصول سه و سی قانون اساسی ایران نیز، می بایست دولت، تمامی امکانات خویش را طی این دوره از عمر کودکان، بسیج نموده و از این طریق به پیشرفت علم و صنعت در کشور مبادرت ورزد و بر طبق این اصول قانون اساسی دولت خود را مکلف می داند که آموزش و پرورش را تا پایان دوره متوسطه، به صورت رایگان و اجباری برای هموطنان، مهیا سازد.
همچنین سن قانونی برای کار در ایرن بالاتر از پانزده سالگی عنوان شده است، علیرغم آنکه این سن در بیشتر کشورهای جهان، هیجده سالگی می باشد، اما باز نیز دیده ها و آمارها نشان می دهد که سن کار برای کودکان در ایرن بسی حیرت آورتر و بغرنجتر می باشد. طبق آخرین اطلاعات مرکز آمار ایران ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار کودک در ایران به صورت مستقیم درگیر کار هستند و بررسی‌ها نشان می دهد هر کودک ماهیانه ۸۰ تا ۱۰۰ هزارتومان درآمد دارد. (سایت خبری تحلیلی عصر ایران).
این امر نگران کننده تنها به کارهای غیرقانونی و غیردولتی یا کارهای ساده محدود نیست و بنا بر اذعان خود مسئولین، این کودکان در کارهای سخت و طاقت فرسا و به صورت قانونی و در مراکز حکومتی نیز به صورتی کاملا عادی درآمده است.

"از دوران کودکی می توان به عنوان دوران طلایی آدمی نام برد، البته منوط بدان که در این دوره، پایه های مناسب و متناسبی برای رشد آتیه فرد، طرح ریزی شود، وگرنه این دوران به دوران سیاه مبدل می گردد"پیمانکاران شهرداری تهران سال‌ها است از کودکان در مشاغل سختی مانند جمع‌آوری زباله و یا کارهای عمرانی استفاده می‌کنند. دستمزد پایین کودکان در مقایسه با بزرگسالان دلیل اصلی اشتیاق پیمانکاران شهرداری برای استفاده از کودکان است. رئیس سازمان بازرسی شهرداری تهران در مورد کودکانی که با یونیفرم شهرداری در سطح شهر به جمع آوری زباله می‌پردازند، گفت: من این مساله را رد نمی‌کنم؛ ممکن است در زمینه تذکر دادن به پیمانکاران برای عدم استفاده از این افراد گاهی سهل‌انگاری کرده باشیم. (سلامت نیوز).
مساله وجود کودکان کار انهم با آماری چنین گسترده از دومساله ناشی می شود: یک: وضعیت اقتصادی و معیشتی بسییار بد خانواده ها، دوم: عدم وجود اهمیت آموزش و پرورش از جانب حکومت. که اولی از مساله عدم وجود برنامه های اقتصادی متناسب و علمی از جانب سیاستمداران و حاکمان جمهوری اسلامی ناشی می شود، که سرمایه های وسیع اقتصادی کشور را جهت برنامه هایی که با منافع ملت متضاد بوده و تنها منافع قدرت طلبانه آنها را برآورده می سازد، مصرف و دخل و تصرف می نمایند و دومی نیز به معنای عدم پایبندی حکومت به قانون اساسی و مصوبه های خویش می باشد و نمایانگر آن است که قانون اساسی تنها کاغذ پاره ای بیش نبوده و جهت نمایاندن چهره ای محبوب از چهره کریه نظام، نبشته شده است.
مسئولان حکومت جمهوری اسلامی امروزه تمامی همّ و توجه خویش را بر پیشبرد برنامه های اتمی خویش و نیز صدور انقلاب و تشیع در جهان و پشتیبانی از گروههای ترویستی امثال حزب اله و القاعده و ....

وقف نموده اند و این در حالیست که کودکان این مرز و بوم بجای بهره گیری از آموزش و پرورشی استاندارد و نوین، یا مانند کودکان روستای شین آباد پیرانشهر در مدارس قربانی می شوند و سپس با بهانه ی دختر بودن، بیمه آنان را نصف حساب می کنند و یا اینکه کودکان کار شده و در سنین پایین جهت برآوردن نیازهای اساسی زیست خود و خانواده شان به کار روی می آورند و این نیز در برنامه ریزی و اقتصاد به معنای نابودی کامل و عمدی نیروی انسانی آینده محسوب می شود. قدیری ابیانه سفیر سابق ایران در مکزیک و استرالیا، استاد دانشگاه و مدیر تاسیس انجمن نخبگان جهان اسلام طی مناظره ای با صادق زیباکلام با موضوع عملکرد دولت یازدهم در دانشگاه ها که روز دوشنبه در دانشگاه زنجان برگزار شد. گفت: روحانی پیش از انتخابات می گفت سانتریفیوژها باید بچرخد به شرطی که چرخ کارخانجات نیز بچرخد، در حالی که باید گفت سانتریفیوژها باید بچرخد حتی اگر چرخ کارخانجات نچرخد. (خبرآنلاین)
وجود چنین تفکری انهم از جانب کسی با چنین سوابق حکومتی، نشانگر اوج بحران در جامعه و عدم هماهنگی و حتی تضاد در بین منافع ملی و منافع حکومتی می باشد، دیدگاهی که پیامدهای آن تنها نابودی سرمایه های انسانی و عدم گسترش و پیشرفت علم و صنعت در جامعه و تباهی یک یا دو نسڵ خواهد بود، نسلی که می تواند هم راه با جامعه جهانی پایه های رشد و ترقی را بپیماید، بالعکس این نسل در ایران جمهوری اسلامی دارد خیابان ناامیدی و سردرگمی را می پیماید و به سوی آتیه ای دور از علم و صنعت و پر از تباهی و یأس گام می نهد.

عمر (هه ڵمه ت) معروفی
روزنامه نگار و عضو اتحادیه صنفی معلمان کردستان ایران

منابع:
www.salamatnews.com
www.asriran.com
www.khabaronline.ir/detail/۳۸۵۸۱۴

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:.