شرقی غمگین و روح رضاشاه! علی رحمانیان - Gooya News

فریدون فرخزاد را آخوندها در غربت چاقوکش کردند. همین بس که بمانند هزاران قربانی مبارز راه آزادی، مورد احترام همیشگی هموطنان و آزادیخواهان باشد!
فریدون اما ویژگی دیگری هم داشت که می‌تواند سر آغازی بر پایان کور باطنی تاریخی ما در دیدن دگرباشان باشد! کسانی که از جنس و بو و خون و همزاد خودمان بوده‌اند ولی همواره انکار شده‌اند، حتی در خانه و از جانب عزیزترین‌شان! چرا، چون که در چهارچوب و قوطی که در طی اعصار و قرون و با کبر و غرور مردانه دینی - ملی ساخته شده است، جا نمی‌گیرند. این حنجار و نظم را نمی‌توانند بپذیرند و لابد از این رو مایه شرمساری بوده‌اند.
فریدون اما گر چه آن شرقی غمگین در غربت بود ولی هیچگاه اجازه نداد که زیر چرخ باید‌ها و نبایدها و مردم چه می‌گویندها، له و منکوب شود. برعکس، چون دریا پر غرور و بی پروا بود! هر کجا که می‌رفت شادی گستر بود و نرم شکن! نشان داد که می‌توان دگرباش بود و همزمان چون کوه نور. ایرانی بود و مسئولیت پذیر.

سیاسی و مبارز بود و پرغرور جان داد در راه آزادی.