دشمن بیرونی و درونی انقلاب اسلامی

دشمن بیرونی و درونی انقلاب اسلامی

بر اساس فرموده‌های رهبر انقلاب، در صورت وجود عزت، هم بر دشمن بیرونی و هم بر دشمن درونی غلبه خواهیم کرد و راه پیشرفت ادامه می‌‌یابد. اما سؤال این است که این دشمن درونی و بیرونی دقیقاً چیست؟ چگونه اثرگذاری می‌کند و چه راهی برای مقابله با آن وجود دارد؟

رهبر معظم انقلاب در تبیین و تعریف دشمن‌های درونی و بیرونی که بر سر راه انقلاب اسلامی قرار می‌گیرند، ‌می‌فرمایند: «پیمودن این راه، دشمن و مزاحم دارد. بزرگ‌ترین دشمن این راه عبارت است از دشمنی که در درون خود ماست و آن دشمن عبارت است از: راحت‌گرایی، غفلت‌گرایی، تنبلی‌گرایی، آسان‌گرایی و تمایل به پرهیز کردن از میدان‌های دشوار. این راه، جدّ و جهد و مجاهدت لازم دارد.

تمایلات انحرافی انسان‌ها - تمایل به مال دنیا، تمایل به منطقه‌های انحصاری زندگی، تمایل به شهوات گوناگون - موانع این راه است که به‌خصوص ما مسئولان و برادران و خواهرانی که در بخش‌های مختلف کشور مسئول‌اند، باید به خدای متعال پناه ببریم و مراقب باشیم و به هم‌دیگر تذکر دهیم. این دشمن درونی، البته خطرناک‌تر از دشمن بیرونی است.

این راه، دشمنان خارجی هم دارد.

"دشمن بیرونی و درونی انقلاب اسلامیبر اساس فرموده‌های رهبر انقلاب، در صورت وجود عزت، هم بر دشمن بیرونی و هم بر دشمن درونی غلبه خواهیم کرد و راه پیشرفت ادامه می‌‌یابد"دشمنان بیرونی کسانی هستند که نگاه می‌کنند، می‌بینند ایران اسلامی در حال تبدیل شدن به یک الگو در دنیای اسلام است و آن‌ها نمی‌خواهند این طور شود. می‌دانند که اگر جمهوری اسلامی بتواند مسائل زندگی و مسائل مادی و گره‌های گوناگون را - که در هر کشوری کم و بیش وجود دارد - برطرف و باز کند و به زندگی مردم رونق و شکوفایی بخشد، آن‌گاه مسلمان‌ها گرم و گیراتر به سمت این الگو حرکت می‌کنند. لذا مرتب مانع ایجاد می‌کنند.»[1] 
 
مثال‌هایی از دشمنان درونی و بیرونی
برای روشن شدن بیشتر مسئله، بیان مثال‌هایی از این دو دسته دشمن می‌تواند ما را کمک کند. رهبر معظم انقلاب همواره مثال‌های فراوانی را در این موارد بیان کرده‌اند که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

- «از موانع درونی انسان، می‌توان به «خلقیات فاسد» اشاره کرد. مثلاً در راه تکامل، خودخواهی انسان یک مانع است.

خودپرستی و خودبینی - که انسان فقط شخص خود را به حساب بیاورد و دیگران را به چیزی نشمارد - مانع بزرگی در راه تکامل انسان است که در او حسد، طمع، حرص و برادرکشی ایجاد می‌کند.

- از جمله موانع دیگری که انسان را از راه کمال باز می‌دارد، تنبلی، تن‌پروری، بی‌اعتنایی به کار و بی‌شوقی نسبت به حرکت است... شما به جوامع عقب افتاده‌ی عالم - از جمله جوامع اسلامی خود ما در کشورهای متعدد - نگاه کنید! یکی از رازهای عقب افتادگی و انحطاط این کشورها - از لحاظ مادی و معنوی - این است که عمل در زندگی‌شان، نقش زیادی ندارد. این‌ها دردها و مرض‌های درونی است، این‌ها موانع درونی انسان است که او را از کار باز می‌دارد.

- شهوترانی یا میل به شهوات؛ که هر چه می‌خواهد انجام دهد، فکر عاقبت را نکند و دنباله‌رو هوی و هوس خود باشد. در روایت معروفی نقل شده است که فرموده‌اند: «ان اخوف ما اخاف علیکم اثنان، اتباع الهوی و طول الامل»؛ ترسناکترین بلایی که از ابتلای شما مسلمانان به آن می‌ترسم، این است که دنباله‌رو هوای نفس خودتان باشید؛ یعنی شهوترانی کردن و شهوات را بر عقل مسلط ساختن. این‌ها همه موانع درونی انسان است.

- یک نوع موانع هم، خارج از وجود انسان است.

"بزرگ‌ترین دشمن این راه عبارت است از دشمنی که در درون خود ماست و آن دشمن عبارت است از: راحت‌گرایی، غفلت‌گرایی، تنبلی‌گرایی، آسان‌گرایی و تمایل به پرهیز کردن از میدان‌های دشوار"مثلاً حکومت‌های ظالم و دیکتاتور، در طول تاریخ مانع تکامل انسان‌ها بوده‌اند.
- سرمایه‌داران بزرگ و زراندوز که همه‌ی تلاش خود را صرف این می‌کرده‌اند که خود به نوایی برسند، دیگران را برای رسیدن به مقاصد خود استخدام و استثمار می‌کردند. این‌ها جزو موانع کمال بشرند. فساد آن‌ها، ظلم آن‌ها، قدرت آن‌ها، پول آن‌ها، شلاق آن‌ها، شمشیر آن‌ها، امروز بمب اتم آن‌ها، موشک‌های بالستیک آن‌ها، سیاست‌های پیچیده‌ی آن‌ها، توطئه‌های تبلیغاتی آن‌ها، نیروهای نظامی آن‌ها، همه و همه، موجب می‌شود که میلیاردها انسان، از راه کمال باز بمانند.»[2]

- «خطر درونی که دشمن قدیمی امت اسلامی است همان کج فهمی و جمود و تحجّر، یا خودباختگی و التقاط، یا نومیدی و ضعف نفس، یا تردید و وسوسه‌ی فکری و یا مجموعه‌ای از این‌ها و امثال آن است. ملت رشید و پیشرو ایران به رهبری امام خمینی عظیم راحل، دشمن درونی را شکست داد و بر آن فائق آمد تا توانست در جبهه‌های سیاسی و نظامی پیروز شود و نظام جمهوری اسلامی را در کشور خود مستقر و در مدت ۲۰ سال در راه آن مجاهدت کند. ولی تا دشمن بیرونی در مقابله با اسلام و جمهوری اسلامی فعال است، خطر سر برآوردن آن دشمن درونی نیز همواره هست و مسئولان نظام اسلامی در ایران، این را خطری بالقوه بزرگ و جدّی می‌شمارند.

آنچه ما آن را تهاجم فرهنگی دشمن می‌نامیم و پیوسته مردم هوشیار خود و بیش از همه جوانان را به مجاهدت در برابر آن فرا می‌خوانیم، همانا کوشش همه جانبه‌ی دشمنان ما با استفاده از همه‌ی ابزارهای تبلیغی و خبری و سیاسی و امنیتی برای برانگیختن همین دشمن درونی است.»[3]

دشمن بیرونی خطرناک‌تر است یا دشمن درونی؟
در پاسخ به این سؤال که دشمن بیرونی خطرناک‌تر است یا بیرونی، پای درس «آیت‌الله خامنه‌ای» می‌نشینیم تا هم دشمن خطرناک‌تر را شناسایی کنیم و هم علت خطرناک‌تر بودن آن را بیابیم. ایشان می‌فرمایند:

- «دشمنی که در درون هر یک از افراد مسلمان و مؤمن وجود داشت. خطرناک‌تر از همه‌ی دشمن‌ها هم همین است. این دشمن در درون ما هم وجود دارد: تمایلات نفسانی، خودخواهی‌ها، میل به انحراف، میل به گمراهی و لغزش‌هایی که زمینه‌ی آن را خود انسان فراهم می‌کند. پیغمبر با این دشمن هم سخت مبارزه کرد؛ منتها مبارزه‌ی با این دشمن، به وسیله‌ی شمشیر نیست؛ به وسیله‌ی تربیت و تزکیه و تعلیم و هشدار دادن است.

"دشمنان بیرونی کسانی هستند که نگاه می‌کنند، می‌بینند ایران اسلامی در حال تبدیل شدن به یک الگو در دنیای اسلام است و آن‌ها نمی‌خواهند این طور شود"لذا وقتی که مردم با آن همه زحمت از جنگ برگشتند، پیغمبر فرمود شما از جهاد کوچک‌تر برگشتید، حالا مشغول جهاد بزرگ‌تر شوید.

- ممکن است دشمن خارجی بیاید، سرکوب کند، شکست دهد و تار و مار کند؛ اما نمی‌تواند نابود کند بالاخره ایمان می‌ماند و در جایی سر بلند می‌کند و سبز می‌شود. اما آن‌جایی که این لشکرِ دشمن درونی به انسان حمله کرد و درون انسان را تهی و خالی نمود، راه منحرف خواهد شد. هرجا انحراف وجود دارد، منشأش این است. پیغمبر با این دشمن هم مبارزه کرد.»[4]

- «همه‌ی کسانی که در جبهه‌های عظیم مثل جبهه‌ی انقلاب اسلامی به دشمن پشت کرده و فرار می‌کنند، اول در جبهه‌ی دلِ خود شکست می‌خورند. یا مرعوب می‌شوند یا مجذوب جلوه‌های دنیا یا آلوده به شهوات می‌گردند یا پول و مقام آن‌ها را فریب می‌دهد و یا چهره‌ی چاپلوس دشمن دچار گمراهیشان می‌کند.

انسان اول در دلِ خود شکست می‌خورد و هزیمت می‌کند، بعد هزیمت او در جبهه‌ی بیرونی آشکار می‌شود.»[5]

«مرگ ما بیش از آنچه ناشی از این باشد که دیگری بیاید ما را بکُشد، ناشی از این است که در درون خودمان اختلافی به‌وجود می‌آید. غالباً مرگ‌های ما ناشی از ویروسی، میکروبی، بیماری‌ای و سلول عاصی‌‌ای است که سرطان درست می‌کند؛ کمتر ناشی از این است که کسی بیاید آدم را بکُشد. دولت اسلامی هم همین‌طور است؛ باید مواظب دشمن‌های درونی‌اش باشد؛ این‌ها آفت‌هایش است.» [6]
 
شجاعت مبارزه با دشمن درونی، بیشتر از دشمن بیرونی است
همان‌طور که دشمن درونی خطرناک‌تر از دشمن بیرونی است، ‌شجاعت مبارزه با آن هم از دشمن بیرونی باید بیشتر باشد. چه بسا انسان‌هایی که در مبارزه با دشمن بیرونی موفق بوده‌اند اما در مقابل کبر و خودمحوری و بقیه‌ی دشمن‌های درونی شکست خورده‌اند. رهبر معظم انقلاب در تبیین این مسأله فرموده‌اند: «هر کدام از ما در درون خودمان و از وجود خودمان شیطانی داریم که همان «من» ماست، همان منیت ماست، همان خودخواهی‌ها و هوس‌ها و هوسرانی‌های ماست.

"لذا مرتب مانع ایجاد می‌کنند.»[1]    مثال‌هایی از دشمنان درونی و بیرونی برای روشن شدن بیشتر مسئله، بیان مثال‌هایی از این دو دسته دشمن می‌تواند ما را کمک کند"چه چیزی ما را از دست این شیطان نجات خواهد داد؟ جز اراده‌ی دینی و ایمان قوی و دلی که با تزکیه و اخلاق الهی آشنا شده باشد؟ این، خیلی قوت و شجاعت لازم دارد. شجاعت این مبارزه، بیشتر از شجاعت مبارزه‌ی با هر دشمن بیرونی است.

آن‌هایی که در مبارزه‌های با دشمنان بزرگ پیروز می‌شوند، کسانی را به خاک می‌نشانند و قدرت‌هایی را نابود می‌کنند، گرفتاری بزرگشان در مبارزه با نفس خودشان است. این غروری که به ما دست می‌دهد، این هوس و شهوتی که به ما عارض می‌شود، این غفلت و نسیان از یاد خدا که ما را فرا می‌گیرد، این شیطان‌صفتی‌ای که در معامله‌ی با برادرانمان، با جامعه‌مان و با حوادث دوروبرمان به ما عارض می‌شود، آن شیطان درونی است؛ این است که باید آن را علاج بکنیم.»[7]

حوزه‌ی تأثیر دشمن بیرونی و درونی چگونه است؟
شناسایی اینکه دشمنان درونی و بیرونی از چه راهی و چگونه می‌توانند به ما حمله کنند و یا بر ما غلبه نمایند، باعث خواهد شد که با مراقبت بیشتر و دوری از غفلت، زمینه‌های پیروزی خودمان و پیشرفت خودمان را ادامه دهیم. مقام معظم رهبری می‌فرمایند: «هرجا شما اختلاف دیدید، جست‌وجو کنید، بدون دشواری شیطان را در آن‌جا خواهید یافت... پشت سر همه‌ی اختلافات یا خودخواهی‌ها و جاه‌طلبی‌ها و منیت‌های ماست و یا شیطان‌های خارجی، یعنی دست‌های دشمن و استکبار و قدرت‌های ظالم و ستمگر.»[8]

«محیط اسلامی - چه افراد و چه ملت‌ها - همواره در معرض این دو گونه تهدید قرار داشته و امروز بیش از همیشه قرار دارد.

ترویج متعمدانه‌ی فساد در کشورهای اسلامی و تحمیل فرهنگ غربی که از سوی برخی رژیم‌های وابسته نیز به آن کمک می‌شود و از رفتار فردی تا شکل شهرسازی و محیط عمومی زندگی و مطبوعات و غیره را در بر می‌گیرد، از یک‌سو و فشارهای نظامی و سیاسی و اقتصادی بر بعض ملت‌های مسلمان و کشتارهای لبنان و فلسطین و بوسنی و کشمیر و چچنستان و افغانستان و غیره از سوی دیگر، شاهد بارز وجود این دو گونه تهدید در محیط‌های اسلامی است.»[9]

«وقتی جامعه‌ای روحیه‌اش قوی شد، دشمن نمی‌تواند به آن زور بگوید. وقتی زورگویان دنیا بخواهند سوار فرد، جماعت و یا ملتی شوند، اولین اقدامشان این است که روحیه‌ی آن فرد یا ملت را بشکنند و احساس توانایی و ایستادگی‌اش را از بین ببرند. تا زمانی که احساس قدرت و توانایی و روحیه در یک ملت و جماعتی وجود دارد، هیچ‌کس نمی‌تواند بر آن فائق آید؛ نه دشمنان بیرونی و نه دشمنان درونی؛ تنبلی و بی‌عاری و بی‌کارگی.»[10]

راه‌های مقابله با دشمن درونی و بیرونی
در مواجهه با این دشمنان درونی و بیرونی چگونه باید برخورد کرد؟ آیا در برابر آن‌ها باید انفعال پیش گرفت یا موانع را از سر راه برداشت؟ چگونه می‌توان این موانع را برداشت؟ آیا در برخورد با هرگونه از این دشمنان، باید یک روش پیش گرفت؟ رهبر معظم انقلاب در این باره می‌فرمایند:
 
«به همه‌ی ملت ایران توصیه می‌کنم که موانع راه را شما باید بردارید. راه برای ما روشن است؛ موانع راه هم برای ملت ایران روشن است. باید این موانع را بردارید؛ هم موانع درونی و هم موانع بیرونی را.

"رهبر معظم انقلاب همواره مثال‌های فراوانی را در این موارد بیان کرده‌اند که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:- «از موانع درونی انسان، می‌توان به «خلقیات فاسد» اشاره کرد"موانع درونی را باید با تضرع به درگاه پروردگار، با دعا، با توجه، با تربیت و تهذیب نفس، با تقویت اخلاق، با عبادت و با توسل، از پیش پا بردارید. اگر دل ما سالم نباشد، نمی‌توانیم دنیای سالمی درست کنیم. اگر در درون خودمان معیوب باشیم، نمی‌توانیم عیب جامعه و جهان را برطرف کنیم. ملت ایران بار سنگینی بردوش دارد و باید آن را به منزل برساند. باید دنیایی بسازد که هم برای خودش شیرین باشد و هم برای جوامع دیگر.

شما می‌توانید چنین کاری بکنید؛ اما شرطش این است که هر یک از ما، درصدد تهذیب نفس خودمان باشیم. نماز با توجه، انس با قرآن، دعا و توسل، تضرع، روزه‌ی ماه رمضان و عبادات نیمه‌شب، مخصوصاً برای جوانان، که تأثیرپذیریشان زیاد است، می‌تواند مهذب نفس باشد و اما، موانع بیرونی.
 
امروز سنگر اصلی در سطح عالم، جمهوری اسلامی است. این سنگر را باید محکم نگه دارید. با چه چیز؟ با اتحاد و اتفاق؛ با همدلی میان آحاد مردم و میان مردم و مسئولین کشور؛ با همدلی میان مردم و دولت، میان مردم و مجلس، میان دولت و مجلس، میان کارگزاران کشور و میان آحاد مردم. گروه‌های مختلف، جناح‌های مختلف، سیاست‌ها و جهت‌گیری‌های مختلف، در مقابله با دشمن، باید با هم باشند و کاری نکنند که دشمن سوء استفاده کند.

"- سرمایه‌داران بزرگ و زراندوز که همه‌ی تلاش خود را صرف این می‌کرده‌اند که خود به نوایی برسند، دیگران را برای رسیدن به مقاصد خود استخدام و استثمار می‌کردند"اختلاف سیاسی مانعی ندارد؛ اختلاف نظر مانعی ندارد؛ مبارزات انتخاباتی به شکل سالم، مانعی ندارد؛ اما خراب کردن یک‌دیگر، خراب کردن چهره‌ی کشور، خراب کردن ذهن مردم و چهره‌ی مسئولین دلسوز، اشکال دارد. ایجاد سؤال و ابهام در ذهن مردم، اشکال دارد. با وحدت و یک‌پارچگی، «کأنهم بنیان مرصوص»، مثل یک دژ پولادین، در مقابل دشمن بایستید؛ مثل چند برادر در یک خانه. ممکن است دو برادر از یک‌دیگر کدورت و گله هم داشته باشند، اما در مقابل کسی که به خانه‌ی آن‌ها حمله می‌کند، دوش به دوش، باید در کنار هم بایستند. آحاد ملت باید این گونه باشند.

این، یکی از ویژگی‌هایی است که در این سنگر می‌توانید حفظ کنید.»[11]

و در پایان نصیحتی پدرانه...
«مراقب دشمن باشید؛ نه فقط دشمنی که از مرز حمله می‌کند، بلکه دشمنی که به مرزهای درون وجود ما حمله می‌کند؛ اراده‌ی ما را تضعیف می‌کند، ایمان ما را تضعیف می‌کند، عزم قاطع ما را بر کار کردن تضعیف می‌کند، عمل ما را از خلوص و صفا خالی می‌کند. دشمن حقیقی این است. اگر ما توانستیم با این دشمن دست و پنجه نرم کنیم و بینی او را به خاک بمالیم، آن‌وقت در مقابل آن دشمن بیرونی دست ما پُر است. آن کسی‌که در میدان جنگ دچار هزیمت می‌شود، قبلاً در درون خود دچار هزیمت شده است. اگر در درون خود دچار هزیمت نشویم، در بیرون هیچ دشمنی نمی‌تواند ما را منهزم کند.»[12](*)

پی‌نوشت‌ها:
[1] بیانات در اجتماع بزرگ زائران و مجاوران حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا(علیه‌السلام) در روز عید سعید غدیرخم، ۱۲/۱۲/۱۳۸۰
[2] بیانات در اجتماع مردم مشهد مقدس و زائران حضرت ثامن‌الحجج، علی‌بن‌موسی‌الرضا(علیه‌السلام) در روز عید سعید فطر، ۱۵/۱/۱۳۷۱
[3] پیام به حجاج بیت‌الله الحرام، ۲۸/۱۲/۱۳۷۷
[4] بیانات در خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران، ۲۸/۲/۱۳۸۰
[5] بیانات در دیدار مردم قم، ۱۹/۱۰/۱۳۸۱
[6]  بیانات در دیدار اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴
[7] سخنرانی در دیدار با اقشار گوناگون، ۱۷/۷/۱۳۷۰
[8] سخنرانی در دیدار با جمع کثیری از دانشگاهیان و طلاب حوزه‌های علمیه، ۲۹/۹/۱۳۶۸
[9] پیام به مناسبت برگزاری کنگره‌ی عظیم عبادی سیاسی حج، ۴/۲/۱۳۷۵
[10]  بیانات در دیدار قاریان قرآن کریم، ۶/۸/۱۳۸۲
[11] بیانات در اجتماع مردم مشهد مقدس و زائران حضرت ثامن‌الحجج، علی‌بن‌موسی‌الرضا(علیه‌السلام) در روز عید سعید فطر، ۱۵/۱/۱۳۷۱
[12] بیانات در دیدار جمعی از پرسنل ارتش جمهوری اسلامی ایران به مناسبت روز ارتش، ۲۵/۱/۱۳۷۸
 

پایگاه برهان

انتهای متن/

.