لاله مرزبان و تجربه همبازی شدن با پرویز پرستویی در «بی‌ همه چیز»

مهسا بهادری: انتقام یکی از قدیمی‌ترین الگوهای قصه‌گویی است اما همیشه قرار نیست که انتقام به یک شکل پیش‌بینی شده اتفاق بیفتد. این چیزی است که احتمالاً بعد از تماشای فیلم «بی همه چیز» به برای انسان تداعی می‌شود، داستان فیلم «بی همه چیز» برگرفته از اثر «ملاقات با بانوی سالخورده» نمایشنامه معروف فریدریش دورنمات است که به دلیل چند اجرای به‌یادماندنی، در ایران نیز محبوبیت ویژه‌ای دارد. در اصل نمایشنامه، زنی متمول به شهر کوچک محل زادگاهش برمی‌گردد تا از عشق سال‌های دور خود انتقام بگیرد؛ مرد معتمد و محترم شهر. زن اعلام می‌کند که در ازای به قتل رساندن مرد، حاضر است پول کلانی را به مردم شهر اهدا کند. در فاصله‌ای کوتاه رفتار مردم تحت تأثیر این پیشنهاد با مرد تغییر می‌کند….

سینمایی «بی‌همه چیز» با کارگردانی محسن قرائی و بازی پرویز پرستویی، هادی حجازی‌فر، هدیه تهرانی و لاله مرزبان دومین فیلمی بود که در اولین روز سی و نهمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد.

"مهسا بهادری: انتقام یکی از قدیمی‌ترین الگوهای قصه‌گویی است اما همیشه قرار نیست که انتقام به یک شکل پیش‌بینی شده اتفاق بیفتد"به همین دلیل با مرتضی هدایی (فیلمبردار) و لاله مرزبان (بازیگر) گفت‌وگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.  

«بی‌ همه چیز» فیلمی کلاسیک است

مرتضی هدایی، فیلمبردار «بی‌همه چیز» این فیلم را که یک اقتباس از نمایشنامه «ملاقات با بانوی سالخورده» است یک فیلم کلاسیک می‌داند و به همین دلیل سعی کرده  تا نماهای متفاوتی را از آن به ثبت برساند.

این فیلمبردار درباره جمعیت زیاد عوامل و سختی کار می‌گوید: « تعداد زیاد بازیگران من را اذیت نکرد. کلا فیلم، فیلم سختی بود ولی سر صحنه هم دقت زیادی را به کار گرفتیم و دیگر اینکه پشت صحنه به قدری حال خوبی داشتیم که سختی کار اصلا ما را اذیت نکرد.

هدایی درباره ساخت لوکیشن برای فیلمبرداری و محل دقیق آن می‌گوید: «به این دلیل که تاریخ فیلم برای سال ۴۰ تا ۵۰ و قبل از انقلاب است، طبیعتا ما هیچ لوکیشنی را نمی‌توانستیم پیدا کنیم که آماده و مناسب فضا باشد و هرچیزی که در فیلم وجود دارد توسط امیرحسین قدسی، طراح صحنه درجه یک ساخته شده است، میدان اصلی، خانه و مغازه امیر و حتی کوچه‌ها ساخته شده بود. بخش اعظمی از فضاها به فراخور فیلم و محتوای آن تغییر کرده بود.

و محل فیلمبرداری هم روستای کُندُر واقع در ابتدای جاده چالوس بود.»

          این مطلب را هم بخوانید: گلاره عباسی از شهلای «ابلق» می‌گوید

او درباره میزان استفاده از جلوه‌های ویژه در کار می‌گوید: « از جلوه‌های ویژه در یک بخش‌هایی استفاده کردیم، عمق‌ها و پس زمینه‌های ما جلوه‌های ویژه است که جواد مطوری زحمت آن را کشیده است.»

او همچنین درباره تفاوت سبک فیلمبرداری این فیلم با دیگر فیلم‌ها می‌گوید: «هر فیلم و هر فیلمنامه‌ای به فراخور موضوع و حالی که در کار وجود دارد، یک نوع از فیلمبرداری را می‌طلبد و چالش من در کار نیز همین است که فیلم به فیلم متفاوت کار کنم و خودم را تکرار نکنم به همین دلیل این فیلم به سبب موضوعی که داشت برای من یک چالش جدید به حساب می‌آمد. از نظر من «بی همه چیز» یک فیلم کلاسیک است و طبیعتا یک فیلمبرداری کلاسیک می‌خواهد و در این راه من تمام سعیم را انجام دادم تا حس و حال فیلم‌های کلاسیک را برای تماشاگر ایجاد کنم.»