تا تنهایی هم وثاقِ من است من این اتاقِ دلتنگ را همچنان دوست دارم، بی آن که کج آموزِ عادت بهانه باشد .
تا تنهایی هم وثاقِ من است
من این اتاقِ دلتنگ را همچنان دوست دارم،
بی آن که
کج آموزِ عادت
بهانه باشد .
سکوت را،
در متنِ نوای بی کوکِ کلاغان
دوست تر دارم ،
بی آن که به دیلاقیِ کاجِ بد قواره
خوگر شده باشم .
خاموشی
در انزوای مرزِ تجرّد
کاراترین دوای ملولی ست ؛
من این پندار را
به تکرار
به کودکِ احساس تجویز کردهام ،
بی گذر از نیّت نیاز
به دست آویزی .
***
گاهی ،
انبوهیِ اندوه
در حجم اندرِ جانِ خسته نمی گنجد؛
تنها مرهم
گریز از گزندِ ازدحامِ حریفان است
و پرهیزیدن
از خیلِ خصمانِ نهان در کمین گاهِ تزویر .
***
دیری ست
تا من این استتارِ مجاز
در حصارِ خود پی افکنده را
بس بسیار تر دوست میدارم،
آری .
********
جهانگیر صداقت فر
تیبوران - ۲۳ اکتبر ۲۰۱۶
اگر عضو یکی از شبکههای زیر هستید میتوانید این مطلب را به شبکهی خود ارسال کنید:
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران