سیاستمداران توهم زده ؟!

 حدود دو ماه بیشتر به زمان برگزاری یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری باقی نمانده و چند ماهی است که برخی از سیاسیون برای حضور دراین عرصه اقدام به اعلام کاندیداتوری کرده‌اند. که البته می‌توان آنها را به چند دسته تقسیم کرد. عده‌ای از آنها کاندیدا شدن در این عرصه گویی برایشان تبدیل به یک شغل شده و در دوره‌های اخیر انتخابات شاهد حضور چندین باره آنها در صحنه بوده‌ایم؛ گرچه حداقل می‌توان گفت آنها بعضا از یک وزن سیاسی برخوردار هستند و در دوره‌هایی مسوولیت‌هایی مهمی برعهده داشته‌اند. دسته دیگر گروهی هستند که برای اولین بار برای حضور در این عرصه اعلام آمادگی کرده‌اند که البته در سابقه کاری برخی از آنها می‌توان به عناوینی چون معاون رییس جمهور، وزیر، رییس مجلس و یا شهرداری تهران و... اشاره کرد، گرچه حضور در سمت‌های مهم لزوما بیانگر توانایی یک فرد برای تصدی ریاست قوه مجریه نیست و برخی از این آقایان در سمت‌های فعلی یا گذشته خود نیز کارنامه چندان موفقی نداشته‌اند، ولی جالب آن است که وقتی در لیست این دسته از کاندیداها نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم کسانی بعضا برای حضور در این سمت اعلام آمادگی کرده‌اند که کوچکترین تجربه عرصه مدیریتی در سطح کلان را نداشته و شاید مهترین مسوولیت‌شان نمایندگی مجلس و یا استانداری یک استان بوده است.

" حدود دو ماه بیشتر به زمان برگزاری یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری باقی نمانده و چند ماهی است که برخی از سیاسیون برای حضور دراین عرصه اقدام به اعلام کاندیداتوری کرده‌اند"بسیاری از کاندیداها در ایران چه برای انتخابات ریاست جمهوری یا مجلس در ابتدا که زمزمه‌هایی برای حضور آنها در انتخابات از سوی اطرافیانشان مطرح می‌شود آن را تکذیب کرده و در واقع به قول معروف" با دست پس می‌زنند و با پا پیش می‌کشند" و بعد از مدتی که از فضاسازی رسانه‌ای استفاده می‌کنند، اقدام به اعلام کاندیداتوری کرده و در تشریح دلایل حضور خود در این عرصه احساس تکلیف یا درخواست‌های مردمی را عنوان می‌کنندو در حال حاضر این آش انقدر شورشده که برخی این تعدد اعلام کاندیداتوری را تعبیر به نهضت کاندیداشدن کرده‌اند و برخی دیگر نیز به طنز شعار " هر ایرانی یک کاندیدا " را سر داده اند . این در حالی است که باید از برخی از این آقایان که بعضا با اموال بیت‌المال نیز اقدام به تبلیغات انتخاباتی ‌می‌کنند پرسید چرا در برابر مسوولیتی که اکنون برعهده دارند، احساس تکلیف نمی‌کنند؟! و یا چرا بعضا مسوولیت‌ و وظیفه کنونی خود را رها کرده و در حاشیه انتخابات ریاست جمهوری قرار داده‌اند؟ مناسب است که برخی از این آقایان که می‌گویند بنا به درخواست‌های مردمی برای حضور در این عرصه کاندیدا شده‌اند، به طور دقیق بگویند این مردمی که می‌گویند چه کسانی هستند و چند نفر را شامل می‌شوند؟ آیا کسی جز برخی از اطرافیان آنها را شامل می‌شوند؟ چراکه عامه مردم آنها ر ا نمی‌شناسند و یا در مواردی مورد قبول مردم واقع نشده اند، چنانکه بعضی از این آقایان در انتخابات چندی پیش مجلس نیز که با تعداد محدودی از مردم روبرو بودند یا با آرای کمی به مجلس راه پیدا کرده‌اند، یا اصلا نتوانسته‌اند موفقیتی در این عرصه داشته باشند.مطابق قانون افراد جهت کاندیدا شدن برای انتخابات ریاست جمهوری آزاد هستند و صلاحیت آنها را شورای نگهبان بررسی می‌کند و ما در این مجال قصد مواخذه فرد و یا افرادی را نداریم، ولی مناسب است برخی از این آقایان، با انصاف بنشینند ، موقعیت خود را بررسی کنند و بین خود و خدا قضاوت کنند که آیا واقعا برای حضور در این عرصه شایستگی لازم را دارند، یا نه ؟ و با انجام برخی از اقدامات وقت مردم را نگرفته و بیهوده بیت‌المال را هزینه نکنند. در انتخابات دور نهم ریاست جمهوری که در سال ۸۴ برگزار شد، شاهد بیشترین تعداد ثبت‌نام کنندگان در طول برگزاری انتخابات ریاست جمهوری پس از انقلاب بودیم به نحوی که ۱۰۱۴ نفر برای حضور در این عرصه ثبت‌نام کردند و در آخر هشت نفر از سوی شورای نگهبان تایید و در دایره رقابت قرار گرفتند. بیشتر افراد ثبت‌نام کننده در آن دوره مردم عادی بودند که در خیال و رویای تصدی پست ریاست جمهوری به سر می‌بردند، این تعداد که همان ابتدای کار صلاحیت‌شان از سوی شورای نگهبان رد شد، در آن مقطع زمانی خوراک خوبی برای رسانه‌های بیگانه تهیه کردند تا با تکیه بر آمار رد صلاحیت شدگان، انتخابات ایران را زیر سوال ببرند، فیلمی نیز از روز ثبت نام این افراد و شعارهایی و ادعاهایی که داشتند، تهیه شد، شاید این فیلم طنز گونه بود که توانست مانع تکرار این واقعه تلخ در دوره‌های بعدی شود، و به آنها کمک کند تا متوجه شوند، برای حضور در عرصه انتخابات ریاست جمهوری باید دارای حداقل ویژگی‌هایی بود ، اما این روزها با مرور لیست سیاسیونی که تاکنون برای نامزدی در انتخابات اعلام آمادگی کرده‌اند، به نظر می‌رسد که گویی برخی از سیاستمداران پیش از آنکه قصد واقعی برای ورود به انتخابات را داشته باشند، قصد سوار شدن بر سفینه شهرت و یا حتی اعلام آمادگی برای حضور در کابینه را دارند. شاید از دیدگاه برخی از این آقایان به هر حال کسی که کاندیدای ریاست جمهوری شده است حداقل قبای وزارت را که می‌تواند بپوشد!.