هالیوود پنتاگونی

هالیوود پنتاگونی گروه پژوهش های خبری - نهادهای تعیین کننده سیاست خارجی آمریکا و به ویژه پنتاگون با اعمال نفوذ بر سینما (هالیوود) و تلویزیون از آنها برای تغییرات روانی در مخاطبان و آماده کردن زمینه برای سیاست های خود استفاده می‌کنند.

رسانه ها از گذشته تا زمان معاصر تغییرات بسیاری را در شکل و نحوه اثرگذاری داشته اند، اما همه آنها یک هدف را دنبال کرده و می کنند و آن نیز تاثیرگذاری بر روی ذهن و تفکر و رفتار مخاطب در راستای هدفی خاص است. در عرصه سیاست و در حوزه های داخلی و خارجی نیز رسانه ها نقش تعیین کننده ای داشته و هر نهاد داخلی و یا حتی هر کشوری که از رسانه های بیشتر و به ویژه کارآمدتری برخوردار باشد میزان موفقیت آن و احتمال دستیابی به اهداف پیش‌بینی شده برای آن بیشتر خواهد بود.

در عرصه بین الملل نیز رسانه ها بعد از انتشار گسترده و بعد از همه گیر شدن آنها، به عنوان یکی از ابزارهای اعمال سیاست خارجی مطرح بوده اند و در هر زمان باتوجه به فناوری ها و امکانات در دسترس سیاستگذارن کشورها به وی‍ژه قدرت ها استفاده شده اند. این موضوع در قرن گذشته و حال به علت دسترسی آسان تر افکار عموممی به سرعت انتقال پیام و به ویژه شیوه‌های نوین و جذابتر ارائه مطالب اهمیت بیشتری یافته اند.

"این موضوع در قرن گذشته و حال به علت دسترسی آسان تر افکار عموممی به سرعت انتقال پیام و به ویژه شیوه‌های نوین و جذابتر ارائه مطالب اهمیت بیشتری یافته اند"

تکنولوژی‌‌های جدید ارتباطی‌ مدت هاست که جهانیان‌ را درون‌ یک‌ دهکده‌ جهانی‌ به‌ هم‌ متصل‌ و متقابلا وابسته ساخته اند. در این جهان به شدت درهم تنیده،‌ رسانه‌ها به‌ منابع ‌اصلی‌ اطلاعات‌ برای‌ مردم‌ سراسر جهان‌ تبدیل‌ شده‌ و به‌ عنوان‌ بازیگرانی‌ قوی‌ در روابط‌ میان بازیگران آن که کشورها هستند تبدیل شده اند.

در این چارچوب تبیلغات‌ به‌ عنوان‌ ابزار مهم‌ هدایت‌ کردن‌ روابط‌ در نظام بین‌الملل‌ و توجیه‌ سیاست‌های‌ ملی‌ در دوران‌ پس‌ از جنگ‌ جهانی‌ دوم‌ گسترش‌ یافته‌ است‌. گرچه به‌کارگیری‌ وسایل‌ جدید ارتباط‌ جمعی‌ و رسانه‌های تصویری در سطح‌ جهانی‌ به دولت‌ها برای اجرایی کردن سیاست‌های‌ داخلی‌ و خارجی‌ کمک رسان است، اما به همان اندازه چالش برانگیز نیز می باشد.

به اعتقاد کارشناسان، قدرت‌ جهانی‌ یک‌ کشور با ‌توانایی‌ دیپلماسی‌ رسانه‌ای‌اش‌ ارتباط‌ مستقیم دارد و به‌ همین‌ دلیل‌ کشورها در اتخاذ سیاست‌ خارجی‌ موفق در عرصه بین الملل به‌ دیپلماسی‌ رسانه‌ای‌ و استفاده از فناوری های‌ جدید اطلاعاتی-ارتباطی‌ برای اتصال به جامعه هدف استفاده می کنند.

به نظر کارشناسان، دیگر تنها تلویزیون، مطبوعات، رادیو، و فناوری‌های چند رسانه ای تنها به مثابة کانال ارتباطی مطرح نیستند، چرا که آنها نقش مهمتری را در فرایندها و جریانات بازی می کنند. رسانه ها نقش تعیین‏ کننده ‏ای در محیط تصمیم گیری سیاست خارجی دارند، محیطی که نباید تنها در مرحله ورودی فرایند موردنظر قرار گیرد، بلکه باید بیشتر به عنوان بافتی کلی و به مثابه محیطی خروجی که رهبران، خط‏ مشی‏ها را در آن تعیین می کنند در نظر گرفته شود.

رسانه به عنوان یکی از ابزارهای مهم ایجاد‏کننده بستر و محیط لازم برای اعمال موفقیت‌آمیز سیاست خارجی مطرح هستند. رسانه ها با برجسته ‏سازی برخی پدیده ها و مفاهیم، القای تفاسیر ویژه به مخاطب به چارچوب‏ سازی می پردازند. در این حیطه، سینما و تلویزیون از مهمترین ابزار برای تغییر نگرش و عادات شهروندان و حتی نخبگان خودی و یا کشور رقیب استفاده می شوند تا با پاک کردن ذهنیت های درست یا غلط پیشین ضمن ایجاد تغییرات جامعه شناختی و روانی، بستر لازم را برای یک اقدام مهم و تاثیرگذار در عرصه سیاسی آمناده کنند.

"تکنولوژی‌‌های جدید ارتباطی‌ مدت هاست که جهانیان‌ را درون‌ یک‌ دهکده‌ جهانی‌ به‌ هم‌ متصل‌ و متقابلا وابسته ساخته اند"

**پنتاگون سانسورکننده و شکل دهنده به هالیوود

------------------------------------------------------

کتاب 'عملیات هالیوود' به بررسی نقش پنتاگون در سانسور و شکل دهی رسانه‌های آمریکا به ویژه در حوزه سینما و تلویوزون در راستای سیاست خارجی آمریکا و آماده کردن جامعه برای پذیرش سیاست های تهاجمی این کشور پرداخته است.

چند سال قبل 'دیوید راب' با بررسی روندهای موجود در عرصه رسانه ای آمریکا اینگونه نتیجه گرفت که هالیوود به شدت به دلایل سیاسی و اقتصادی از پنتاگون و وزارت دفاع آمریکا تاثیر می گیرد و به طور کلی برای جلب سرمایه گذار و ادامه روند سوددهی خود به شدت به مقولاتی که مورد توجه پنتاگون است، گرایش دارد.

وی در کتاب خود می نویسد، 'هیچ جامعه آزادی وجود ندارد که به ارتش و نظامیان خود اجازه دهد هنر را کنترل کند'، با وجود اینکه این موضوع از نظر منطقی نادرست است، حتی غیرقانونی نیز محسوب می شود.

به اعتقاد این پژوهشگر، این واقعه بیش از ۵۰ سال است که در آمریکا حادث شده است و به قدرتمندترین ارتش جهان اجازه داده شده است که خط مشی های مورد علاقه خود را در پرنفوذترین رسانه جهان تبلیغ کند. در بیش از نیم قرن گذشته به وزارت دفاع آمریکا کمک کرده است موانع پیشروی خود را در جامعه و افکار عمومی آمریکا و حتی در کنگره رفع و رجوع کند.

**استفاده دولت از غفلت مردم آمریکا

----------------------------------------

در آمریکا نوع استفاده از تلویزیون محدود نیست، اما این رسانه با تلقین خواسته‌های رهبران آمریکا و ارائه تبلیغات جنگی در قالب فیلم و برنامه های تلویزیونی به ظرافت هرچه تمام تر به شکل دهی جامعه آ‌مریکا پرداخته است به گونه ای که حتی مردم آمریکا هم متوجه آن نشده اند. با اینکه فرانکلین روزولت می گفت که مردم آمریکا از هیچ جنگی حمایت نمی کنند مگر آنکه اول مورد هدف قرار بگیرند، اما تاثیر این حرکت نرم رسانه‌ای به شکلی بود که با وجود مخالفت‌های گسترده در دهه ۱۹۴۰ برای ورود به جنگ با آلمان نازی و حکومت امپریالیستی ژاپن، در کمتر از چند دهه افکار عمومی آمریکا به شدت طالب جنگ شده اند.

آمریکا وارد جنگ جهانی دوم شد، در دهه ۱۹۶۰ به بهانه اثبات نشده حمله قایق های ویتنامی به ناوهای آمریکایی به جنگی پرداخت که شکست نتیجه آن بود، در دهه ۱۹۸۰ به بهانه های واهی به لیبی حمله کرد، در دهه ۱۹۹۰ به راحتی به عراق که کویت را اشغال کرده بود حمله کرد و در سال ۲۰۰۳ به این بهانه که عراق تسلیحات کشتار جمعی دارد به جنگ با عراق رفت (البته هیچگاه چنین تسلیحاتی در عراق یافت نشد و دروغ مقامات آمریکایی ثابت شد.)

به نوشته نویسنده این کتاب، مردمی که در هیچ جنگ خارجی مداخله نمی کردند و به طور کلی تا اوایل قرن ۲۰ انزوا را پیشه کرده بودند به مردمی به شدت جنگ طلب تبدیل شده اند که پیش پا افتاده ترین موضوع و به قول معروف اگر به آنها گفته شود بالای چشم آنها ابرو است (اصطلاح انداختن کلاه روی زمین) آنها را به یک جنگ می کشاند.

**جنگ، موضوع دوست داشتنی مردم آمریکا!

--------------------------------------------------

صریح ترین نمایش این تغییر ماهیتی مردم آمریکا هنگامی نشان داده شد که جورج بوش رییس جمهور آمریکا سیاست کهن این کشور در زمینه استفاده از تسلیحات هسته ای را کنار نهاد و اعلام کرد که این کشور حتی هراسی از اقدام برای حمله نخست هسته ای ندارد و از تسلیحات هسته ای هم علیه دشمنانش استفاده می کند. جالب اینجاست که این اظهارات با حمایت آمریکایی ها روبرو شد.

"در این چارچوب تبیلغات‌ به‌ عنوان‌ ابزار مهم‌ هدایت‌ کردن‌ روابط‌ در نظام بین‌الملل‌ و توجیه‌ سیاست‌های‌ ملی‌ در دوران‌ پس‌ از جنگ‌ جهانی‌ دوم‌ گسترش‌ یافته‌ است‌"

به نوشته این کتاب پرفروش، در ایالات متحده این دگردیسی ماهیتی در اجتماع، نتیجه تلاش ده‌ها ساله تلویویون و سینما و دیگر رسانه های آمریکاست تا آمریکایی ها را به مردمی جنگ دوست(‌‌ WARLIKE PEOPLE) تبدیل کند.

این هدف جز با دادن رشوه، وادار ساختن و یا ارعاب فیلم سازان محقق نمی شد. از این رو هالیوود دقیقا راهی را می پیماید که پنتاگون می پسندد و برای این کار ابایی ندارد حتی داستان هایش را به دلخواه نظامیان تغییر دهد.

**کنگره و دروغ های پنتاگون

-------------------------------

در این کتاب آمده است که کنگره نیز چشم خود را به روی این مسائل بسته است و با اینکه وظیفه دارد نحوه هزینه مالیات مردم آمریکا را بررسی کند، اما توجهی به رابطه هالیوود و پنتاگون ندارد.

کنگره تنها در دو مورد خواستار پاسخ از طرف پنتاگون در سال های ۱۹۵۶ و ۱۹۶۹ شد که در هر دو موضوع با دروغ هایی از پنتاگون مواجه شد و پرونده بسته شد.

وقت آن رسیده است که کنگره تحقیقاتی کامل را در خصوص رابطه پنتاگون و روند فیلم سازی َآغاز کند.

**پنتاگون به دنبال قهرمان سازی و جلب نظر مردم

--------------------------------------------------------

در این کتاب حاوی اطلاعات بسیار جالبی در مورد نحوه ساخت و آماده سازی برخی فیلم های سینمایی وجود دارد و در آن آمده است که دولت آمریکا از طریق پنتاگون نه تنها به تغییر در برخی صحنه های فیلم ها می پردازد حتی در بازنویسی کل فیلمنامه برخی از نمونه های سینمایی که مورد علاقه بسیاری از مردم جهان است، دست داشته است. گرچه این خط مشی از سال های بعد از جنگ جهانی دوم دنبال شد، اما می توان نمونه هایی از این دخالت ها را در سال های دهه ۱۹۲۰ نیز مشاهده کرد.

در بسیاری از این فیلم ها، پنتاگون با در اختیار نهادن تجهیزات و امکانات و مکان برای فیلمبرداری به ویژه اگر در حوزه های جنگی باشد، به دخالت در ماهیت فیلم ها پرداخته است. ضمن اینکه متن فیلمنامه ها در ابتدا باید به تایید پنتاگون برسد و این نهاد برای اینکار کارمند و متخصصان خود را دارد که در راس آنها 'فیل استراب' قرار دارد که نفوذ بسیار زیادی در تعیین سرنوشت یک فیلم سینمایی دارد.

"به نظر کارشناسان، دیگر تنها تلویزیون، مطبوعات، رادیو، و فناوری‌های چند رسانه ای تنها به مثابة کانال ارتباطی مطرح نیستند، چرا که آنها نقش مهمتری را در فرایندها و جریانات بازی می کنند"با دخالت این فرد، در برخی موارد صحنه های جنسی تغییر می کند، نمادها و بخش هایی که بر نژادپرستی آمریکایی اشاره دارند حذف می شود و در نهایت قهرمان مورد علاقه پنتاگون در آن ساخته و پرداخته شده و فیلمنامه برای ادامه کار آماده می شود.

به نوشته این کتاب، این کار با دو هدف قهرمان سازی از ارتش آمریکا و کسب حمایت مردمی از این نهاد انجام می شود. موفقیت این سیاست از آنجا مشخص می شود که بودجه دفاعی آمریکا هر سال افزایش می یابد حتی در این فیلم ها برخی اشتباهات و مسئولیت های تاریخی غیرقابل انکار دولت آمریکا بی اهمیت جلوه داده می شود. به عنوان نمونه، در تاثیر فیلم های سینمایی باید گفت که بعد از نمایش فیلم (Top Gun) که بسیار مورد علاقه پنتاگون نیز بوده است، میزان افراد داوطلب برای استخدام در نیروی هوایی ارتش آمریکا رشد چشمگیری داشت.

**نمونه هایی از دخالت پنتاگون

----------------------------------

خودسانسوری نیز از دیگر موضوعاتی است که هنرمندان آمریکایی در عرصه سینما به آن دچار شده اند.

معمولا پنتاگون با بر تهیه کننده‌ها در مورد هزینه‌های بالای تجهیزات و امکانات فشار می آورد و انتقال این فشار به عوامل فیلم باعث تغییرات در کل داستان فیلم می شود. البته در این میان هنرمندانی همچون 'کلینت ایستوود' نیز بوده اند که در برابر فشارها و حتی وسوسه های پنتاگون مقاومت کرده و راهی را که به آن اعتقاد داشتند، ادامه دادند.

در یک نمونه دیگر می توان به نگرانی های پنتاگون در داستان فیلم های 'جیمز باند' اشاره کرد. نیروی دریایی آمریکا خواستار آن شده بود که در ازای دادن امکاناتی از جمله کشتی و هلی کوپتر به ساخت فیلم (Tommorrow Never Dies) یک خط از گفتگوی شخصیت اصلی فیلم از کل فیلم حذف شود.

استراب که مسئول این موارد در پنتاگون است احساس کرد که این جمله باعث دردسر سفیر آمریکا در ویتنام می شود و روابط دو کشور را تضعیف می کند.

"رسانه به عنوان یکی از ابزارهای مهم ایجاد‏کننده بستر و محیط لازم برای اعمال موفقیت‌آمیز سیاست خارجی مطرح هستند"ظاهرا در بخشی از این فیلم یک مامور سی.آی.ای. به باند می گوید که وارد آب‌های ویتنام نشود زیرا ممکن است باعث جنگ میان دو کشور شود و 'ممکن است این جنگ این بار به نفع ما تمام شود'.

پنتاگون حتی در تعیین فیلم های استریپ نیز نقش بازی می کند و در مورد صحنه هایی که به ارتش این کشور مربوط است حساسیت دارد. در یکی از این فیلم ها، پنتاگون دستور داد که کلیه تصاویر مربوط به استفاده سربازان آمریکایی از مواد مخدر در ویتنام که در آن زمان امری طبیعی بود حذف شود.

فیلم سینمایی (ThirteenDays) نیز هنگامی که می خواست تایید پنتاگون را بگیرد به مشکل برخورد و علیرغم همه مقاومت‌ها، برخی واقعیات مستند و تاریخی نادیده گرفته شد و یا به صورت وارونه نمایش داده شد.

با اینکه 'پیتر آلموند' کارگردان فیلم، بسیاری از اسناد تاریخی و نوارهای ضبط شده را مورد بررسی قرار داده بود، پنتاگون تاکید داشت که در فیلم باید تغییراتی ایجاد شود و شخصیت رییس ستاد ارتش را بهتر نشان دهد. ضمن اینکه در گفتارهای فیلم در زمینه حمله به کوبا به علاوه برخی صحنه ها در مورد سقوط هواپیمای جاسوسی آمریکا در این کشور (که هر دو مورد با واقعیت نیز همخوانی داشتند) حذف و یا دگرگون شوند تا تصویری مثبت از آمریکا نمایش داده شود.

مقاومت کارگردان فیلم باعث شد که پنتاگون از حمایت مالی از این فیلم خودداری کرد و حتی اجازه ورود 'کوین کاستنر' بازیگر برجسته این فیلم و نمایش آن در یک پایگاه هوایی را نداد، زیرا این نگرانی وجود داشت که فیلم بر روی سربازان تاثیر منفی داشته باشد.

نمایش نژادپرستی، موضوعات جنسی و یا جنایات علیه بشریت و نقض فاحش حقوق بشر به وسیله سربازان آمریکایی که موضوعی رایج در ارتش آمریکا در جنگ‌ها هستند از جمله خطوط قرمز پنتاگون محسوب می شوند و اگر هم برخی از این موضوعات نشان داده شوند آن را در فیلم به عنوان موضوع ارتش آمریکا تفسیر نکرده و آنرا واقعیت جامعه بیان می کنند.

براساس این کتاب، پنتاگون به دنبال آن است که حتی تاریخ را هم تغییر دهد.

"رسانه ها با برجسته ‏سازی برخی پدیده ها و مفاهیم، القای تفاسیر ویژه به مخاطب به چارچوب‏ سازی می پردازند"به عنوان نمونه در فیلم Windtalkers، پنتاگون با صحنه ای که در آن سربازان آمریکایی دندان های طلای سربازان کشته شده ژاپنی را در می آوردند به شدت مخالفت کرد. یک مقام پنتاگون، اما این موضوع را تایید کرد و در این زمینه گفت که اکنون در کتاب های بسیاری وقایع جنگ و اقدامات تفنگداران دریایی آمریکایی بیان شده و نمی توان آن را انکار کرد. ما می دانیم که این اتفاقات وحشتناک در شرق اقیانوس آرام و حتی در اروپا افتادند.

فیلم هایی همچون 'Windtalkers' ،'Black Hawk Down' و 'The Green Berets' با پنتاگون همکاری کردند و با تغییرات گرچه توانستند حمایت پنتاگون را کسب کنند، اما فیلم هایی غیرواقعی را تولید کردند. سازندگان فیلم سوم حتی مجبور شدند از آوردن نام یک قهرمان دوران جنگ که بعدها به اتهام تجاوز به کودکان محکوم شده بود خودداری کنند.

پنتاگون در خط مشی خود حتی از بازی با کودکان نیز ابایی ندارد و آنها را سربازان آینده خود می داند. از آنجا که کودکان تفاوت تبلیغ و واقعیت را نمی دانند، پنتاگون راحت تر به هدف خود می رسد. در فیلم های (The Mickey Mouse Club و Lassie) از جمله فیلم های کودکان بوده‌اند که در آنها تصویری جالب و سرگرم کننده از دوران سربازی نشان داده می شود که برای تفنن و به راحتی سرزمین کمونیست ها و دشمنان را فتح می کند. حتی در این فیلم برخی تسلیحات جدید که در هیچ فیلم دیگری نشان داده نشده بود به نمایش در آمد از آنجمله یک نیروی دریایی هسته ای بود.

وی در این کتاب تاکید دارد که پنتاگون اولین متمم قانون اساسی را نقض کرده است و یک بحث خاص را بر دیگر مباحث ارجحیت می بخشد و در پیام های ارسالی خود تبعیض قائل می شود.

"وی در کتاب خود می نویسد، 'هیچ جامعه آزادی وجود ندارد که به ارتش و نظامیان خود اجازه دهد هنر را کنترل کند'، با وجود اینکه این موضوع از نظر منطقی نادرست است، حتی غیرقانونی نیز محسوب می شود"

**نمایش چهره خوب

----------------------

در فصول متعدد این کتاب که به بررسی و یا گفت وگو با دست اندرکاران و فیلم سازان در هالیوود می پردازد، ده ها فیلم سینمایی و تلویزیونی را به عنوان نمونه ذکر می کند که در آن پنتاگون به فیلم هایی که به نوعی با موضوعات جنگی و یا تمایلات ضدجنگی مربوط می شوند دخالت می کند.

فیل استراب که مسئول بررسی و سانسور یا تغییر فیلم ها در پنتاگون است اعتقاد دارد که تولید هر فیلمی باید بر حفظ و استخدام نیروها کمک کند. از نظر وزارت دفاع آمریکا ضرورت این موضوع بعد از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ و تکاپوی بیشتر نظامی آمریکا بیشتر شده به همین دلیل پنتاگون به صورت جدی‌تر وارد این عرصه شده است.

**پژوهش**9130**9123

انتهای خبر / خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) / کد خبر ۸۰۲۰۶۳۸۰