"اینجا بدون من"؛ آرزوهای از دست رفته

به گزارش خبرنگار مهر، فیلم سینمایی "اینجا بدون من" سومین فیلم کارگردانی است که در میان نسل تازه سینماگران ایرانی موقعیتی ویژه دارد. کارگردانی که با نخستین فیلمش "پابرهنه در بهشت" نشان داد دلبسته روایت‌های ذهنی از دنیای آدم‌هایی ویژه است. فیلم "پابرهنه در بهشت" در اکران جشنواره‌ای مورد توجه قرار گرفت، فیلم در اکران عمومی همان طور که انتظار می‌رفت مهجور ماند و اما بسیاری از آنهایی که "پابرهنه در بهشت" را دوست داشتند، منتظر فیلم دوم توکلی ماندند، توکلی در اولین گام فیلمسازی‌اش بسیار بیشتر از دیگر همنسلانش در روایت، بازی گرفتن از بازیگران و کارگردانی تسلط داشت. اما شخصیت و منش او مانع از آن می‌شد که با حاشیه سازی و خبرسازی درباره فیلمش خود را مطرح کند. نمایی از فیلم سینمایی "اینجا بدون من" این شیوه و منش را او همچنان و پس از سه فیلم حفظ کرده است، سلوکی که می‌تواند در طول زمان و به مرور به نفع او و کارنامه حرفه‌ای اش تمام شود.

"به گزارش خبرنگار مهر، فیلم سینمایی "اینجا بدون من" سومین فیلم کارگردانی است که در میان نسل تازه سینماگران ایرانی موقعیتی ویژه دارد""پرسه در مه" دومین فیلم توکلی، نشانه‌های آشنای فیلم اول را داشت، اما فیلمی پخته و کامل‌تر بود، "پرسه در مه" روایت ذهنی یک هنرمند بود، در روزگاری دشوار و لحظه‌هایی که او نمی‌توانست اثری هنری خلق کند و در زندگی شخصی هم چالش‌های فراوان داشت. "پرسه در مه" تولدی تازه برای کارگردان جوانی بود که با "پابرهنه در بهشت" استعداد و توانایی‌اش را نشان داده بود، فیلم با طبف بیشتری از منتقدان و مخاطبان جدی سینما ارتباط برقرار کرد و اگر اکرانی حرفه‌ای و منصفانه داشت می‌توانست مخاطبان بیشتری داشته باشد، اما قربانی شرایط ناعادلانه اکران فیلم‌های فرهنگی شد. فیلمی که بازی درخشان شهاب حسینی را داشت در اکران مهجور واقع شد. فیلم سینمایی "اینجا بدون من" از امروز چهارشنبه ۲۲ تیرماه روی پرده رفته، سومین فیلم توکلی اقتباسی از نمایشنامه معروف "باغ وحش شیشه‌ای" یکی از بهترین فیلم‌های سال ۸۹ و از بهترین‌های سال ۹۰ است، فیلمی ستایش شده درباره انسان‌هایی تنها و درگیر مشکلات مختلف. روایتی تاثیرگذار از سرنوشت تلخ و تراژیک انسان‌هایی که رویایی در زندگی ندارند.

فیلم، اقتباسی هوشمندانه و ایرانی است، ردپای جامعه امروز ایران را می‌توان در آن دید، با این همه فیلم تاریخ مصرف ندارد، می‌توان در هر بار دیدن لایه‌هایی را در آن کشف کرد و به حقایقی درباره شخصیت‌ها، روابط و دنیایشان رسید. بازی‌ها و ترکیب بازیگران از امتیازهای فیلم است و فرم بازیگوشانه روایت به فیلم طراوت داده است. تماشای "اینجا بدون من" لذت‌بخش و امیدوارکننده است، می‌توان با دیدن رشد تکنیکی و مهارت‌های کارگردانی توکلی انتظار این را داشت که او در آینده جایگاهی ویژه در سینمای ایران داشته باشد، این روزها او به عنوان یک کارگردان جوان سهم خود را در سینمای ایران دارد، دیدن فیلم‌های او امیدواری درباره سینمای فرهنگی ایران را هم بیشتر می کند. سینمایی که بدون چشمداشت به جوایز جشنواره‌های داخلی و خارجی، گیشه پررونق سینماها یا حمایت‌های دولتی به کارش ادامه می‌دهد، به خاطر امتیازها و ارزش‌هایی که دارد دیده و تحسین می‌شود و اگر فرصت داشته باشد جوایز باارزشی به دست خواهد آورد، اما به خاطر استفاده از این مواهب ساخته نشده است