به سلامت روان به اندازه سلامت جسم اهمیت نمی‌دهیم

مرگ غم انگیز رابین ویلیامز بحث های بیشتری را درباره افسردگی و نحوه برخورد جامعه با این بیماری روحی پیش کشیده است.

بعد از مرگ غم انگیز رابین ویلیامز، در برنامه های تلویزیونی و همچنین گفتگوهای خودمانی بحث های زیادی درباره شرایط تلخ پیرامون خودکشی این ستاره هالیوود، و اینکه او چند سالی بود که از بیماری افسردگی رنج می‌برد، مطرح شد، و خبرهای چند روز پیش مبنی بر اینکه او شاید در مراحل ابتدایی ابتلا به بیماری پارکینسون بوده، سوالات بیشتری را پیش کشید.

اما علاوه بر این، مرگ او این سوال را پیش کشید که آیا به سلامت روان هم به اندازه سلامت جسم اهمیت داده می شود؟

یکی از بحث متأثرکننده در برنامه تودی (Today) و با حضور آدرین استرین برگزار شد. پسر ۳۴ ساله او اخیرا خودکشی کرده است. او گفت که بیشتر آدم ها اطلاعات بسیار کمی از بیماری های روحی و روانی دارند، و او به عنوان پدر یک بیمار همیشه نگران بوده که مبادا کار بیشتری بوده که می توانسته انجام بدهد.

یکی دیگر از مصاحبه شوندگان سر سایمون وسلی، رئیس جدید کالج سلطنتی روانپزشکان بود. او به این نکته اشاره کرد که در حالی که اکثریت بزرگی از مبتلایان به بیماری هایی نظیر فشار خون بالا یا سرطان تحت درمان بوده یا هستند، این رقم برای مبتلایان به اختلالات روحی و روانی از ۴۰ درصد فراتر نمی رود.

پروفسور وسلی اذعان کرد که این موضوع پیچیده است و کسانی که از ابتلایشان به مشکلات روحی و روانی اطلاع دارند، معمولا مایل به بیان مشکلشان نیستند، زیرا از آن بیم دارند که شغلشان را از دست بدهند. اما او این را هم گفت که فهرست انتظار برای درمان های روانی پیشرفته طولانی است و وضعیت سلامت روانی باید در دستور کار سیاستمداران، از اولویت بیشتری برخوردار باشد.

تکانی تازه

"کسانی که از ابتلایشان به مشکلات روحی و روانی اطلاع دارند، معمولا مایل به بیان مشکلشان نیستند، زیرا از آن بیم دارند که شغلشان را از دست بدهند.

"اما او این را هم گفت که فهرست انتظار برای درمان های روانی پیشرفته طولانی است و وضعیت سلامت روانی باید در دستور کار سیاستمداران، از اولویت بیشتری برخوردار باشد""

پروفسور سایمون وسلی

در تحولی بی ارتباط به این موضوع، مجله خدمات بهداشت و سلامت نتایج بررسی هایی را منتشر کرده که روی درخواست های دریافت اطلاعات از مراجع دولتی و ۵۲ موقوفه سلامت روان در انگلستان انجام شده است.

این بررسی ها نشان می دهد که شمار پرسنل پرستاری از سال های ۱۲-۲۰۱۱ تا ۱۴-۲۰۱۳ حدود ۶ درصد کمتر شده، و شمار پزشکان تحت استخدام و تخت های بیمارستانی هم کاهش پیدا کرده است.

موسسات خیریه و کارشناسان این حوزه می گویند که نتایج این بررسی "تصویری نگران کننده" ترسیم می کند و باید آن را به مثابه "علامت هشدار" دانست. در پاسخ به این گزارش مجله خدمات بهداشت و روان، یکی از سخنگویان وزارت بهداشت گفت: "در زمینه برخورد برابر با سلامت روان و جسم، ما در مقایسه با گذشته از هر زمان دیگری پیشتر رفته ایم و به سرویس بهداشت و درمان ملی (NHS) دستور داده ایم که مطمئن شوند این رویه در همه مناطق پیاده می شود."

وزارت بهداشت خاطرنشان می کند که در شرح وظایف سرویس بهداشت و درمان ملی انگلستان آمده که همه مناطق باید برنامه هایی مد نظر داشته باشند تا اطمینان حاصل کنند که هیچ فرد دچار بحران روحی و روانی بدون رسیدگی از این مراجع بازگردانده نمی شود. درخواست ها برای دادن اهمیت بیشتر به سلامت روان و نیاز به بحث و گفتگوی گسترده تر درباره اولویت ها و منابع برای بیماران دچار افسردگی بیش از پیش به گوش می رسند. ماجرای غم انگیز رابین ویلیامز هم تکان تازه ای به این موضوع داده است.