فیلم‌بینی در نوروز؛ داستانی

علی مصفا و لیلا حاتمی در «چیزهایی هست که نمی‌دانی»

تعطیلات عید امسال را می‌خواهید چطور بگذرانید؟ قرار است به سفر بروید یا در خانه می‌مانید؟ در مهمانی‌های سال نو معمولا چه می‌کنید؟ دیدارهایتان با اعضای خانواده و فامیل بیشتر به حال و احوال با یکدیگر می‌گذرد یا ممکن است سرگرم بازی‌های جمعی یا فیلم دیدن هم بشوید؟

اگر برنامه خاصی برای تعطیلات ندارید، دیدن یکسری فیلم‌ها می‌تواند حال و هوایتان را عوض کند و نگذارد حوصله‌تان سر برود. مخصوصا که دسترسی به فیلم‌های روز جهان گاهی در ایران سریع‌تر، ساده‌تر و البته همیشه ارزان‌تر از کشورهای غربی است.

اما قصد داریم برای تعطیلات عید امسال فیلم‌هایی را معرفی کنیم که پیدا کردنشان از فیلم‌های خارجی هم راحت‌تر باشد. فقط لازم است تا سوپر سرکوچه یا فوقش تا سی‌دی‌فروشی یا کتاب‌فروشی سر خیابان بروید، دو هزار و ۵۰۰ تا سه هزار تومان یعنی کمتر از پول بلیت سینما بدهید و این فیلم‌ها را که همگی در چند ماه گذشته در شبکه ویدئوی خانگی پخش شده‌اند، بخرید.

در نوشته قبلی فیلم‌هایی با مایه کمدی معرفی شده‌ بودند. این بار چند فیلم معرفی کرده‌ایم که حال و هوایی جدی‌تر دارند و شاید برای دیدنش باید دورتان خلوت‌تر باشد.

علی (علی مصفا) راننده کم‌حرف آژانس است. اوایل فیلم می‌فهمیم که سال‌ها پیش دانشجو بوده و سر پربادی داشته و حالا به غار انزوا رفته.

"این بار چند فیلم معرفی کرده‌ایم که حال و هوایی جدی‌تر دارند و شاید برای دیدنش باید دورتان خلوت‌تر باشد"اما مسافری نصیبش می‌شود و بین این راننده آدم‌گریز و این مسافر (لیلا حاتمی) رابطه‌ای در می‌گیرد.

چیزهایی هست که نمی‌دانی اولین فیلم فردین صاحب‌زمانی است. همه فیلم حول شخصیت اصلی شکل گرفته، و به نظر می‌رسد هم کارگردان و هم بازیگر (صاحب‌زمانی و مصفا که اتفاقا دوستان صمیمی هم هستند) این شخصیت را خوب می‌شناخته‌اند و خوب توانسته اند دنیایش را تصویر کنند. اگر با فضای فیلم ارتباط برقرار کنید از دیدنش لذت خواهید برد. اگر طرفدار علی مصفا، لیلا حاتمی یا مهتاب کرامتی هم هستید، ناراضی از پای فیلم بلند نخواهید شد.

چیزهایی هست که نمی‌دانی فیلم بدشانسی بود.

در سال ۸۹ ساخته شد و در جشنواره نمایش داده شد. اما درست یک سال بعد و در فصل مرده اکران (بهمن ۹۰) و در چند سینمای معدود اکران شد. بعد از آن باز هم یک سال دیگر طول کشید تا به شیکه نمایش خانگی بیاید.

رضا صادقی (خواننده) در این فیلم نقش خودش را بازی می‌کند

خواننده‌ای مشهور به دلیل فشارهای اجتماعی و حرفه‌ای به کما رفته. خبرنگار اجتماعی سابق که به سرویس هنر روزنامه‌ای رو به شکست تبعید شده، از طرف سردبیر وادار می‌شود با پرداختن به این سوژه جنجالی تیراژ روزنامه را بالا ببرد.

"اوایل فیلم می‌فهمیم که سال‌ها پیش دانشجو بوده و سر پربادی داشته و حالا به غار انزوا رفته"او درگیر زندگی این خواننده می‌شود که نقشش را رضا صادقی، خواننده مشهور پاپ، با همان نام و ترانه‌های خودش بازی می‌کند.

بی‌خداحافظی شبیه یکی دو فیلم دیگری که با محوریت خواننده محبوب ساخته شده‌اند نیست. خاص‌تر است و با نگاهی متفاوت. روزنامه‌نگار فیلم با بازی پگاه آهنگرانی شبیه خیلی روزنامه‌نگارهای سرخورده این روزها نیست و رضا صادقی فیلم هم شباهتی به خواننده‌های پاپ بی‌دغدغه ندارد. جوان ساکت همیشه پشت خط تلفن بیشتر مخاطب را یاد اوضاع و احوال جامعه می‌اندازد. کمبود فیلم موزیکال می‌تواند یکی از کنجکاوی‌ها برای تماشای بی‌خداحافظی باشد.

بی‌خداحافظی شاید حرف دل خیلی هنرمندان در مواجهه با سرمایه‌گذاران آثار هنری باشد.

هر چند فروش فیلم مطابق انتظار کارگردان نبود و یادداشتی هم در این خصوص نوشت، اما صف‌های طولانی پسران و دختران مشکی‌پوش برای تماشای رضا صادقی بر پرده سینما در زمان نمایش جشنواره‌ایش جالب بود. افشین هاشمی (بازیگر)، سعید شاهسواری (تدوین) و پرویز آبنار (صدابردار و صداگذار) برای این فیلم نامزد سیمرغ بلورین شدند.

رابطه خواهر و برادر (با بازی ترانه علیدوستی و حامد بهداد) در این فیلم، رابطه‌ای خاص است

در یک محله قدیمی ‌در تهران، دختر معصوم و دبیرستانی دیروز، حالا سرخود شده. شب‌ها دیر می‌آید و هر شب یک نفر او را می‌رساند. پدر و مادر زیر فشار مردم محله آن‌قدر احساس بی آبرویی می‌کنند که تصمیم می‌گیرند دختر را بکشند.

"اما مسافری نصیبش می‌شود و بین این راننده آدم‌گریز و این مسافر (لیلا حاتمی) رابطه‌ای در می‌گیرد.چیزهایی هست که نمی‌دانی اولین فیلم فردین صاحب‌زمانی است"اما با بازگشت برادری که همیشه حامی خواهر بوده از سفر، زندگی خواهر مسیر دیگری طی می‌کند. معضلات مردم محله هم به زندگی این خواهر و برادر گره می‌خورد.

سال‌هاست دغدغه رسول صدرعاملی پرداختن به معضلات دختران جوان و نوجوان است. این فیلم را هم شاید بتوان ادامه‌ای بر سه گانه او (دختری با کفش‌های کتانی، من ترانه ۱۵ سال دارم، دیشب باباتو دیدم آیدا) دانست. بازی‌های خوب زنان و مردان فیلم باعث می‌شود در نهایت آن‌چه بعد از تماشای زندگی با چشمان بسته در یادتان می‌ماند آدم‌ها باشند نه داستان فیلم. اگر دنبال یک ملودرام اجتماعی هستید، لحظات تاثیرگذار در این فیلم کم نیستند.

شعار تبلیغاتی فیلم این بود: «خواهرها و برادرها ببینند» و یکی از نکات تازه فیلم رابطه میان خواهر و برادر بزرگتر است. زندگی با چشمان بسته هنگام نمایش جشنواره‌ای توقیف شد و بعد با هشت دقیقه سانسور اجازه اکران به آن دادند.