گروه‌هایی که به «جنات عدن» می‌روند/ آیا بستگان بهشتیان به آنها ملحق می‌شوند؟

گروه‌هایی که به «جنات عدن» می‌روند/ آیا بستگان بهشتیان به آنها ملحق می‌شوند؟

«جنات» به معنی باغ‌ها و «عدن» به معنی توقف طولانی است که از آیات قرآن برمی‌آید «جنات عدن» محل خاصی از بهشت است که بر سایر باغ‌های بهشت امتیاز دارد و تنها سه گروه در آنجا ساکن می‌شوند.

خبرگزاری فارس- گروه فعالیت‌های قرآنی: آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی در تفسیر نمونه ذیل آیات ۲۲ تا ۲۴ سوره مبارکه «رعد» به بهشت عدن و افرادی که در آن وارد می‌شوند، اشاره کرده است که متن آن در ادامه می‌آید؛

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«وَالَّذِینَ صَبَرُوا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلاَةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرّاً وَعَلاَنِیَةً وَیَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ أُوْلَئِکَ لَهُمْ عُقْبَی الدَّارِ؛ جَنَّاتُ عَدْن یَدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ وَالْمَلاَئِکَةُ یَدْخُلُونَ عَلَیْهِمْ مِنْ کُلِّ بَاب؛ سَلاَمٌ عَلَیْکُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدَّارِ؛ و کسانی که برای جلب رضای پروردگارشان شکیبایی می‌کنند و نماز را برپا می‌دارند، و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم، پنهان و آشکار، انفاق می‌کنند و با حسنات، سیّئات را برطرف می‌سازد، سرانجام (نیک) سرای آخرت، از آنِ آنهاست. (همان) باغ‌های جاویدان بهشتی که همراه پدران و همسران و فرزندان صالحشان، وارد آن می‌شوند و فرشتگان از هر دری بر آنان وارد می‌گردند. (و به آنان می‌گویند:) سلام بر شما به خاطر صبر و استقامتتان! چه نیکوست سرانجامِ سرای جاویدان!». (رعد/ ۲۲تا ۲۴)

آیا بستگان بهشتیان به آنها ملحق می‌شوند؟

نه تنها آیه مورد بحث که بعضی دیگر از آیات قرآن نیز صریحاً این مطلب را بیان می‌کند که در جمع بهشتیان، پدران، همسران و فرزندان آنها که صالح بوده‌اند وارد می‌شوند. و این در حقیقت برای تکمیل نعمت‌های الهی بر آنان است تا هیچ کمبودی حتّی از نظر فراق افراد مورد علاقه خود نداشته باشند.

و چون در آن سرا که سرای نو و متکاملی است، همه چیز تازه و نو می‌شود، آنها نیز با چهره‌های تازه و نو و محبّت و صمیمیتی گرمتر وارد می‌شوند، محبّتی که ارزش نعمت‌های بهشتی را چند برابر می‌کند.

گرچه در آیه مورد بحث تنها پدران و فرزندان و همسران ذکر شده‌اند، در واقع همه بستگان در کنار یکدیگر جمع می‌شوند، زیرا حضور فرزندان و پدران بدون حضور برادران و خواهران و حتّی سایر بستگان ممکن نیست.

"(همان) باغ‌های جاویدان بهشتی که همراه پدران و همسران و فرزندان صالحشان، وارد آن می‌شوند و فرشتگان از هر دری بر آنان وارد می‌گردند"و این مطلب با کمی دقّت روشن می‌شود، زیرا هرگاه کسی بهشتی باشد، پدر صالح او نیز به او ملحق می‌شود و چون پدر صالح بهشتی است، همه فرزندانش به او می‌پیوندند و به این ترتیب برادران به هم ملحق می‌شوند. و با همین محاسبه، سایر بستگان نیز در آن جمع حضور خواهند داشت ـ دقّت کنید.

جنّات عَدن چیست؟/ گروه‌هایی که به جنات عدن وارد می‌شوند

«جنات» به معنی باغ‌ها و «عدن» به معنی توقّف طولانی است و در اینجا به معنی ابدیّت است. اینکه به «معدِن»، معدن می‌گویند به خاطر توقّف طولانی موادّ در آن مکان است.

از آیات مختلف قرآن استفاده می‌شود که بهشت برای بهشتیان سرای ابدی و جاویدان است، ولی همان گونه که در ذیل آیه ۷۲ سوره توبه گفتیم، از پاره‌ای از آیات قرآن برمی‌آید که «جنّات عدن» محلّ خاصّی است از بهشت که بر سایر باغ‌های بهشت امتیاز دارد و تنها سه گروه در آنجا ساکن می‌شوند: «پیامبران»، «صدّیقان» (یعنی یاران خاصّ آنها) و «شهدا».

شستن آثار گناه

در اینکه «حسنات» و «سیّئات» اجمالاً روی یکدیگر اثر متقابل دارند شکّی نیست و ما حتّی نمونه‌های این موضوع را در زندگی روزمره خود می‌یابیم.

گاه انسان سالیان دراز زحمت می‌کشد و با تحمل مشقت فراوان، سرمایه‌ای می‌اندوزد اما با یک ندانم کاری، یا هوس بازی، یا بی‌مبالاتی، آن را از دست می‌دهد. این چیزی جز نابود کردن حسنات مادی سابق نیست که در قرآن از آن تعبیر به «حبط» شده است.

و گاه بر عکس، انسان مرتکب اشتباهات فراوانی می‌شود و بار خسارت‌های سنگینی را بر اثر آنها به دوش می‌کشد، امّا با یک عمل عاقلانه و حساب شده، یا مجاهده شجاعانه، همه آنها را جبران می‌نماید. مثلاً در مسیر انقلاب اسلامی که در روزگار خود با آن مواجه بودیم کسانی را دیدیم که در نظام ظالم و جبّار سابق مرتکب گناهان فراوانی شده بودند و به همین دلیل در زندان بودند، اما هنگام بروز جنگ با دشمنان مملکت، آنها را به خاطر تخصص‌های نظامی شان به میدان دعوت کردند.

آنها نیز با شجاعت و فداکاری بی‌نظیری، ضربات مهلکی بر پیکر دشمن وارد ساختند و در این میان برخی شهید شدند، و در هر دو صورت، گذشته خود را جبران نمودند.

در آیات مورد بحث که می‌فرماید: وَ یَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ: (متفکّران باایمان، سیّئات خود را با حسنات دفع می‌کنند) نیز به همین مطلب اشاره شده است، زیرا انسانِ غیر معصوم، خواه ناخواه گرفتار لغزش‌هایی می‌شود امّا مهم آن است که بعد از آن به فکر جبران باشد، نه تنها آثار اجتماعی گناه را با اعمال خیرش بشوید بلکه آن ظلمتی که از گناه بر قلب و روان آدمی می‌نشیند را نیز با «حسنات» پاک کند و به نورانیّت و صفای فطری بازگرداند. این کار در لسان قرآن «تکفیر» (پوشاندن) و پاک کردن نامیده می‌شود.

البتّه همان گونه که در تفسیر آیات فوق گفتیم، جمله وَ یَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ شاید اشاره به یک فضیلت اخلاقی مهمّ دیگر باشد و آن این است که اولواالالباب بدی دیگران را با بدی پاسخ نمی‌دهند و به جای انتقام گرفتن، نیکی می‌کنند تا طرف خود شرمنده و شرمسار گردد و به سوی پاکی بازگردد و خویش را اصلاح کند.

انتهای پیام/