سه حرکت مهم در آغاز یک راه توسط رضا پهلوی // امیرحسین موحدی

همهٔ ما ایرانیان در این سال‌های خون و وحشت به خوبی‌ آموخته‌ایم که عرصه حقوق بشر به عنوان کف مطالبات مناسب‌ترین بستر برای تمرین اتحاد است و رضا پهلوی با اقدامات اخیر خود این راه را برای همبستگی‌ ما گشوده است. ما می‌توانیم در این نکته که هیچیک از گروه‌های سیاسی در آن اختلافی با دیگران ندارند با مبنا قرار دادن منشور جهانی‌ حقوق بشر و نفی سلطه فردی و مذهبی‌ اردوی متحدی باشیم که دیرباورترین قدرت‌های جهانی‌ را در سلب مشروعیت از نظام توتالیتر و پوشالی اسلامی متقاعد کنیم.

در آخرین روزهای سال میلادی جاری دو اقدام شاهزاده رضا پهلوی در حمایت از هموطنان گرفتار خود در کمپ اشرف و طرح شکایت از سیدعلی‌ خامنه‌ای در دادگاه بین‌المللی لاهه هر چند با بایکوت خبری آن عده از اپوزوسیون دگم در خارج از کشور مواجه شد که چیزی جز نفی و انکار دیگران بلد نیستند ولی‌ این رویکرد آقای رضا پهلوی در کنار اقدام بی‌سابقه ایشان و طرفدارنشان در بزرگداشت ۱۶ آذر نشان از عمق تعهد وی به آزاداندیشی، پذیرش و تحمل دیگران داشت به ویژه آنکه واقعه ۱۶ آذر در سال‌های حکومت پدرش روی داده بود و تا زمان حرکت اخیر رضا پهلوی هیچیک از گروه‌های سلطنت‌طلب حتا حاضر به نام بردن از شهدای جاودان این روز فراموش ناشدنی نبودند.

اما رضا پهلوی با درود و تعظیم در برابر سه‌ شهید اهورایی ۱۶ آذرکه به دست سربازان نظام سابق جان باخته بودند عملا از آن قسمت از عملکرد نظام سابق که بر خلاف آمال ملت بود تبرّی جست و این پیام خجسته را به هموطنانش رساند که مصمم است به عنوان یک ایرانی‌ در کنار تمام مردان و زنانی که چه در زمان شاه و چه در حاکمیت مذهبی‌ فعلی‌ برای آزادی و استقرار دموکراسی در ایران جنگیده‌اند بایستند.

بی‌‌گمان این اقدام شجاعانه ایشان در آینده اتحاد و آشتی‌ ملی‌ ایرانیان بی‌‌تاثیر نخواهد بود. علاوه بر این اقدامات بی‌سابقهٔ ایشان، بانگ اعتراض به اوضاع اسفبار کمپ اشرف و دفاع آشکار و بی‌ چون و چرا از این دسته از مهاجرین ایرانی‌ آن‌هم توسط فردی که مجاهدین از دشمنان قسّم خوردهٔ پدر فقیدش بودند همهٔ فعالین منصف سیاسی را برای قضاوتی درست از درایت و مسئولیت ایشان برای آغاز همبستگی‌ ملی‌ به چالش می‌کشد.

رضا پهلوی در این دفاع زیبا و تاریخی‌ از ساکنان اشرف به دنیا اعلام کردند که: هر خونی از ایرانیان در اشرف بر زمین بریزد برای قاتلین مسئولیتی تاریخی‌ خواهد داشت و ایرانیان از خونخواهی هموطنان خود در اشرف چشم‌پوشی نخواهند کرد.

به راستی‌ اگر دیگر گروه‌های سیاسی و رهبران آنها و از جمله خود مجاهدین کمترین رویکرد مثبتی به این اقدام تاریخی‌ نشان دهند جمهوری اسلامی حاکم بر ایران به بحرانی‌ترین شرایط روانی‌ خود در ۳۳سال اخیر نخواهد رسید؟

بحث در مورد شکایت رضا پهلوی از خامنه‌ای و بررسی ابعاد آن را به فرصتی دیگر وا می‌گذاریم ولی‌ اشاره به این نکته خالی‌ از مناسبت نیست که آقای پهلوی نه به عنوان فرزند پادشاه سابق ایران و نه برای خونخواهی از افرادی با گرایش خاص بلکه مانند هر فعال سیاسی ایرانی نسبت به تمام جنایاتی که بر ایران رفته است حتا در دفاع از کارگزاران مغضوب و اصلاح‌طلب نظام نیز از پیشگاه جهان دادخواهی کرده است.

همهٔ ما ایرانیان در این سال‌های خون و وحشت به خوبی‌ آموخته‌ایم که عرصه حقوق بشر به عنوان کف مطالبات مناسبترین بستر برای تمرین اتحاد است و رضا پهلوی با اقدامات اخیر خود این راه را برای همبستگی‌ ما گشوده است.

ما می‌توانیم در این نکته که هیچ یک از گروه‌های سیاسی در آن اختلافی با دیگران ندارند با مبنا قرار دادن منشور جهانی‌ حقوق بسر و نفی سلطه فردی و مذهبی‌ اردوی متحدی باشیم که دیرباورترین قدرتهای جهانی‌ را در سلب مشروعیت از نظام توتالیتر و پوشالی اسلامی متقاعد کنیم.

 امیرحسین موحدی