آیت‌الله دستغیب: آیا شورای نگهبان از اجتهاد و فقاهت بیرون رفته و مقلّد نشده؟

۱۳۹۵/۸/۹

آیت‌الله العظمی سیدعلی‌محمد دستغیب با ذکر تعدادی از اعمال خلاف قانون شورای نگهبان با طرح این پرسش که آیا اگر امام امت بودند در مقابل این عمل شورای نگهبان که بارها تکرار شد ساکت بودند؟ نوشته است: چگونه می‌توان گفت امروز اداره مملکت با زمان امام هیچ فرقی نکرده؟ آیا صحیح نیست که بگوییم شورای نگهبان از اجتهاد و فقاهت بیرون رفته و مقلّد گردیده است؟

به گزارش کلمه، این مرجع آزاده و شجاع مقیم شیراز در این بیانیه با اشاره به نامه عذرخواهی سعید مرتضوی از مردم در باره فجایع ۸۸ ابراز تاسف کرده است: مقصر اصلی یعنی مأمور به انجام کودتای «۱۳۸۸» خود به اعتراف و عذرخواهی از ملّت بر آمده، اما صدا وسیما و قوه قضاییه و… از آنچه گفته دست‌بردار نمی‌باشند.

آیت‌الله دستغیب در بخش دیگری از بیانیه‌ی خود آورده است:‌ این‌همه تعجّب بر روی تعجّب‌های دیگر که مسائل ۸۸ و حکایت کهریزک و آنها که کشته شدند و هشت سال تاراج ملّت، مسکوت ماند و سران آن‌ها آزادند و یا پرونده‌شان مسکوت مانده؛ اما دو نفر محصور و عده‌ای از زندانی‌ها که فریاد می‌زنند بیایید ما را محاکمه کنید تا حق و حقیقت روشن شود، دائماً گلوله‌های توپ ناسزاها به آن‌ها و به هر کسی که کلمه‌ای در این‌باره بگوید سرازیر است.

متن این بیانیه به گزارش حدیث سرو به شرح زیر است:

بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم

«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ * کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ»

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چرا چیزی را می‌گویید که عمل نمی‌کنید؟ در نزد خدا بسیار مبغوض است که چیزی را بگویید که به جا نمی‌آورید. (سوره صف آیه ۲ و ۳)

نامه مرحوم امام خمینی (رحمه‌اللّه) به شورای نگهبان:

بسمه تعالی

حضرات فقهای شورای نگهبان ـ دامت افاضاتهم ـ

با سلام و آرزوی موفقیت برای شما و تمامی آنانی که قلبشان برای پیروزی اسلام می‌تپد. گاهی دیده می‌شود که بعضی از آقایان محترم، در مسایلی وارد می‌شوند که موجب وهن شورای نگهبان است.

فقهای محترم باید توجه داشته باشند که نباید در مسایلی که مورد درگیری هست، وارد بشوند. از باب مثال در شان شورای نگهبان و حتی خود حضرت آقای خزعلی نیست که به افراد مختلف تندی کند. اینکه دیگر روشن است که روی منبر یا هر جایی حرام است به مسلمانی نسبت «کمونیستی» داد.

"گاهی دیده می‌شود که بعضی از آقایان محترم، در مسایلی وارد می‌شوند که موجب وهن شورای نگهبان است.فقهای محترم باید توجه داشته باشند که نباید در مسایلی که مورد درگیری هست، وارد بشوند"بر فرض که ایشان بگوید من نسبت ندادم، ولی این را که معترفند که گفته‌اند: «می‌گویند آقای سلامتی کمونیست است». این توهین و گناه بزرگ از شخصی که عضو شورای نگهبان است، آن هم به مسلمانی که نماینده مردم تهران است، شرعا چه صورتی دارد؟

مادامی که شما این‌گونه عمل می‌کنید، باز هم توقع دارید جوانان انقلابی تند، احترام شما را بگیرند؟ آیا شخصی که می‌آید نزد فقهای شورای نگهبان و می‌گوید: اگر گناهی هم کرده‌ام، توبه می‌کنم؛ راه درستی را رفته است یا کسی که روی منبر این توبه را به عنوان ضعف یک نماینده نقل می‌کند؟ بحث بر سر خوبی و بدی نمایندگان و سایر افراد نیست، بحث بر سر گناه و کج رفتن است. همه باید توجه کنیم که آلت دست بازیگران سیاسی نشویم. باید سعی شود آقایان به عنوان منبری پرخاشگری که تا این مرحله حاضر است پیش رود؛ معرفی نشوند. شما نگویید آنها به ما بد می‌گویند و ما با این صحبت‌ها جواب آنها را می‌دهیم، آنها که به شما بد می‌گویند، پست مقدس شورای نگهبان را ندارند.

شما در مکانی نشسته‌اید که باید خیلی از مسائل را با سکوت و وزانت خویش حل کنید.

حواستان را جمع کنید که نکند یک مرتبه متوجه شوید که انجمن حجتیه‌ای‌ها همه چیزتان را نابود کردند. من به شما آقایان علاقه‌‌مندم ولی لازم می‌دانم گاهی که مسأله‌ای را می‌بینم، تذکر بدهم.

والسلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته

روح‌الله الموسوی‌الخمینی (صحیفه نور، ج۲۱، ص۵۷۹)

بیان مطالب حق که در واقع تکلیف الهی است منحصر به زمان خاصّ نیست و نباید حمل بر تشفّی نمود، بلکه توجه به این معنی است که همه بخصوص بزرگان مملکت احتیاج به آن داشته و متوجه باشند که «کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَهٌ» باید جوابگوی عملشان باشند.

بارها و آخرین بار در انتخابات گذشته (۹۴/۱۲/۷) برخورد غیرصحیح آقایان شورای نگهبان را با افراد مسلمان و صالح و رد کردن آن‌ها را همه دیدند که از ناحیه خلاف قانون و بدعت نظارت استصوابی نشأت می‌گرفت و بعضاً موجب اتهام به افراد می‌شد که یک خلاف شرع آشکار است.

اینجا باید سؤال شود: آیا اگر امام امت (رحمه الله) بودند در مقابل این عمل شورای نگهبان که بارها تکرار شد ساکت بودند؟ با این حال چگونه می‌توان گفت امروز اداره مملکت با زمان امام هیچ فرقی نکرده؟ و آیا صحیح نیست که بگوییم شورای نگهبان از اجتهاد و فقاهت بیرون رفته و مقلّد گردیده؟

بارها افراد مختلف گفته‌اند که به ما نسبت عدم التزام به اسلام زده شده. و بارها در صداوسیما و در منابر بخصوص خطبه‌های نماز جمعه نسبت‌های خلاف شرع و توهین‌ها زده شده که غالباً بدون محاکمه و ارائه دلیل بوده برای مثال: روزی در صداوسیما در رأس اخبار خبر دستگیری آیت الله (الف-ب) توسط دادگاه ویژه روحانیت اعلام شد که خود از مصادیق بارز آبروی مؤمن را بردن می باشد. آنجا که خداوند می‌فرماید: «إِنَّ الَّذینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشیعَ الْفاحِشَهُ فِی الَّذینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» همانا کسانی که دوست می دارند زشتی ها در مورد مؤمنین فاش شود عذاب الیم در دنیا و آخرت خواهند داشت و خداوند می داند و شما نمی دانید. (سوره نور آیه ۱۹)

و هنوز هم این گونه اهانت‌ها در این مرکز و بعضی از روزنامه‌های وابسته یا تریبون‌های محدود و مدّاحان مخصوص ادامه دارد.

"از باب مثال در شان شورای نگهبان و حتی خود حضرت آقای خزعلی نیست که به افراد مختلف تندی کند"آیا اگر امام امت (رحمه‌الله) بودند ساکت بودند؟ باز هم بگوییم این زمان با زمان امام امت (رحمه الله) هیچ فرقی ندارد؟!

و همین بدعت نظارت استصوابی و تخطّی از گفتار و نصیحت امام امت (رحمه‌الله) باعث شد که مردم بخصوص جوانان انقلابی تند اعتناء به شما نکردند، و حتی دو نفر از شما و وابسته شما را از لیست خارج کردند و رأی ندادند.

توجه کنید مردم ایران خوب هستند؛ ائمه معصومین علیهم‌السلام را دوست می‌دارند، حتی اهل تسنّن. بخصوص نسبت به حضرت امام حسین علیه‌السلام را که ملاحظه کردید چه کردند؛ و نیز در اربعین حسینی ملاحظه کردید و می‌کنید.

آنها به فقهای عدول و زاهد عشق می‌ورزند، و به همین‌ دلیل به امام امت (رحمه‌الله) عشق می‌ورزیدند چون نظرش حفظ اسلام و احکام آن بود و نه ریاست و حفظ شخص؛ با این همه، تحقیر و بازگشت به زمان شاه را نمی‌پسندند، آن هم از کسانی که لباس دین را در بر دارند.

آیا حضرات عالی از اجتهاد و یقین، شخص مذکور و کاندیدای آن چنانی را در سال ۱۳۸۴ تأیید کردید؟ اگر واقعاً این‌طور بوده از آن همه خلاف‌های وی در چهار سال با خبر نبودید که باز هم او را در سال ۱۳۸۸ تأیید فرمودید؟ اگر با خبر بودید یا نبودید در هر دو صورت باید گفت وا مُصیبتا … .

آیا در حال حاضر نیز با خبر نشدید، اگر خبر دارید پس چگونه پیشنهاد محاکمه نمی‌دهید با آن همه بدبختی‌ها که هنوز هم موجود است و خواهد بود، پس عمل به وظیفه نمی‌کنید!

«با سکوت و وزانت خویش حل کنید…» یعنی با علم و یقین بر طبق قرآن و روایات.

آیا قرآن و سنت به شما می‌گوید: اگر آبروی مردم از صدا و سیما یا توسط دیگر ارگان‌ها برود راضی باشید و شما هم یک کلمه نگویید، این خلاف شرع نیست؟ این فقاهت است یا تقلید؟

بالأخره در اثر عدم توجه و از جمله همین بدعت نظارت استصوابی می‌توان گفت مملکت به دست انجمن حجتیه اداره می‌گردد و بر خلاف نظر امام امت (رحمه‌الله) عمل می‌شود، و باز هم گفته می‌شود با زمان امام هیچ فرقی ندارد.

این‌همه تعجّب بر روی تعجّب‌های دیگر که مسائل ۸۸ و حکایت کهریزک و آنها که کشته شدند و هشت سال تاراج ملّت، مسکوت ماند و سران آن‌ها آزادند و یا پرونده‌شان مسکوت مانده؛ اما دو نفر محصور و عده‌ای از زندانی‌ها که فریاد می‌زنند بیایید ما را محاکمه کنید تا حق و حقیقت روشن شود، دائماً گلوله‌های توپ ناسزاها به آن‌ها و به هر کسی که کلمه‌ای در این‌باره بگوید سرازیر است.

مقصر اصلی یعنی مأمور به انجام کودتای «۱۳۸۸» خود به اعتراف و عذرخواهی از ملّت بر آمده، اما صدا وسیما و قوه قضاییه و… از آنچه گفته دست‌بردار نمی‌باشند.

سید علی محمد دستغیب

۱۳۹۵/۸/۸