از زندان اوین به یاد پرویز بابایی: بدرود رفیق

پرویز بابایی با بر جا گذاشتن میراثی از آثار متعدد ترجمه و تالیف در حوزه ادبیات چپ، تاریخ و فلسفه سیاسی، در ۹۲ سالگی درگذشت. ترجمه‌های «دموکراسی و انقلاب: از یونان باستان تا سرمایه‌داری مدرن»، «جدل‌ورزی درون فلسفه‌ی مارکسیستی»، «کانت و فلسفه معاصر» از جمله آثار او است. پرویز بابایی در سال ۱۳۱۱ در تهران متولد شد و فعالیت‌های سیاسی خود را با هواداری از حزب توده آغاز کرد و بعد از سال‌ها این فعالیت‌ها را با دیگر گروه‌های مارکسیستی از جمله «جریان» و سازمان چریک‌های فدایی خلق، گروه موسوم به «۱۶ آذر» و سپس در قالب فعالیت‌های مستقل فرهنگی و سیاسی ادامه داد. بابایی در مصاحبه‌ای گفته بود که ابتدا به اقتضای شغلش که کارگر چاپخانه بود وارد فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی شد و آن زمان به حزب توده که از «حقوق کارگران برای ۸ ساعت کار روزانه و تعطیلی روز کارگر» حمایت می‌کرد نزدیک شد. او اولین بار در سن ۱۷ سالگی و پس از کودتای ۲۸ مرداد به خاطر فعالیت‌های سیاسی‌اش از سوی رژیم شاه دستگیر شد و در طول فعالیتش چند بار دیگر نیز بازداشت شد.

او پس از جدایی از حزب توده به منتقدان این حزب پیوسته بود و در برابر فعالیت‌های حزبی و وابسته خود را هوادار سیاست مستقل چپ و فعالیت‌های صنفی و سندیکایی معرفی می‌کرد.
آنچه در ادامه می‌خوانید، یادداشت کوتاهی جمعی از زندانیان سیاسی چپ‌گرای اوین به مناسبت درگذشت اوست.