گیاهان روییده بر سیارات خارجی می تواند سیاهرنگ باشد

گیاهان روییده بر سیارات دیگر منظومه ها می تواند خیلی متفاوت از زمین باشد یک مطالعه تازه حاکیست گیاهانی که بر سیارات دورافتاده قابل سکونت می روید می تواند دارای برگ ها و گل های سیاه باشد. براساس تحقیقاتی که در نشست ملی نجوم در لاندوندو واقع در ولز ارائه شده است گیاهان روییده بر سیاراتی که به دور ستارگانی از نوع "کوتوله های سرخ" می گردند می تواند در چشم انسان سیاه جلوه کند. این به گیاهان امکان می دهد نور بیشتری را برای فوتوسنتز جذب کنند تا نور ستاره را برای تبدیل دی اکسید کربن به ترکیب های ارگانیک به کار گیرند. جک اومالی-جیمز، دانشجوی مقطع دکتری و اخترزیست شناس در دانشگاه سن اندروز، در این مطالعه بر منظومه های چند ستاره ای که تصور می شود در جهان زیاد باشند تمرکز کرد. او از مدل هایی برای منظومه های دو یا سه ستاره ای با ترکیب های مختلف ستارگانی از نوع خورشید یا کوتوله های سرخ استفاده کرد.

"گیاهان روییده بر سیارات دیگر منظومه ها می تواند خیلی متفاوت از زمین باشد یک مطالعه تازه حاکیست گیاهانی که بر سیارات دورافتاده قابل سکونت می روید می تواند دارای برگ ها و گل های سیاه باشد"او سپس سیاراتی به این مدل ها که دور یک یا دو ستاره می چرخیدند افزود. گیاهان عجیب در این تحقیق فرض شده است که حیات گیاهی شبیه به زمین می تواند در سیارات سایر منظومه ها تکامل یابد. البته در صورتی که این سیارات در مداری دور خورشید مرکزی بگردند که امکان پیدایش حیات در آنها وجود داشته باشد. به این ترتیب فرض می شود که فوتوسنتز در آنجا شبیه به زمین است، یعنی همانگونه که گیاهان در اینجا از انرژی خورشید برای تبدیل کردن دی اکسید کربن و آب به اکسیژن و ترکیب های ارگانیک مانند شکر استفاده می کنند. آقای اومالی-جیمز گفت: "اگر یک سیاره در منظومه ای با دو یا سه ستاره یافت شود، به طور بالقوه منابع متعدد انرژی برای دامن زدن به فوتوسنتز وجود خواهد داشت." "دمای یک ستاره رنگ آن را تعیین می کند، و در نتیجه رنگ نور مورد استفاده در فوتوسنتز را.

گیاهان بسته به رنگ نور ستاره، فرآیند تکاملی خیلی متفاوتی خواهند داشت." اگر منبع نور یک سیاره عمدتا از یک کوتوله سرخ بیاید، به عقیده اومالی-جیمز هرگونه حیات گیاهی می تواند سیاه یا خاکستری باشد - اما احتمالات دیگری عجیب تر است هم وجود دارد. دکتر جین گریوز از دانشگاه سن اندروز، پروفسور جان ریون از دانشگاه داندی و پروفسور چارلز کاکل از "دانشگاه آزاد" بر مطالعه آقای اومالی-جیمز نظارت می کنند