گزیده سرمقاله‌ روزنامه‌های صبح امروز

رسالت «نغمه آزادي قدس در وادي ايمن» عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم حنيف غفاري است كه در آن مي‌خوانيد: نتانياهوو همراهانش لحظه اي آرام و قرارندارند!خاخامهاي مرتبط با حزب تندروي شاس ديگرنشانه اي از آرا و افکارتئودور هرتزل نمي بينند و سند شش دانگ مالکيت خودخوانده صهيونيستها بر ملک سليمان به مثابه کاغذپاره اي بي ارزش بين آويگدور ليبرمن و شيمون پرز دست به دست مي گردد. نتانياهوو همراهانش لحظه اي آرام و قرارندارند!خاخامهاي مرتبط با حزب تندروي شاس ديگرنشانه اي از آرا و افکارتئودور هرتزل نمي بينند و سند شش دانگ مالکيت خودخوانده صهيونيستها بر ملک سليمان به مثابه کاغذپاره اي بي ارزش بين آويگدور ليبرمن و شيمون پرز دست به دست مي گردد.صهيونيستها از ترس فروريختن ديوار ندبه بر روي سر خود به زندگي در تونلهاي حفاري شده اطراف بيت المقدس روي آورده اند و ديگر “هيچ”!از زماني که تئودور هرتزل در سال1896 نخستين کنگره يهوديان جهان را برگزار کرد تا به امروز که آيپاک در سياست داخلي و خارجي آمريکا عرض اندام مي نمايد صهيونيستها رب النوعهاي متفاوت سياسي را پرستش کرده اند. آفتاب يزد «راست گفت مدعي آزادي مطلق!» عنوان سرمقاله روزنامه آفتاب يزد است كه در آن مي‌خوانيد: چندي قبل كه رئيس دولت ادعا كرد «آزادي در ايران نزديك به مطلق است» اين سخن، عده اي را به تعجب انداخت. زيرا همزمان با اين ادعا، درخواست بسياري از فعالان سياسي براي بهره مندي از اصل 27 قانون اساسي با مخالفت وزارت كشور همين دولت مواجه شده بود و روزنامه رقيب انتخاباتي همين رئيس دولت، در محاق توقيف قرار داشت. اما ظاهراً قضاوت‌هاي منفي در مورد ادعاي رئيس دولت، كمي عجولانه بود. اگر كمي به اطراف رئيس دولت نگاه مي شد اين آزادي مطلق كاملا قابل مشاهده بود، پس او حق داشت وجود آزادي مطلق را حس كند. كيهان «مذاكره براي مذاكره» عنوان يادداشت روز روزنامه كيهان به قلم حميد اميدي است كه در آن مي‌خوانيد: مقاومت جمهوري اسلامي ايران در مسئله هسته اي و نياز فزاينده آمريكا به نقش ايران در حل و فصل مسائل خاورميانه اوباما را مجبور كرد تا با صرف نظر از بحث فناوري اتمي ايران، مذاكره مستقيم را بپذيرد. چهارشنبه گذشته بسته جديد پيشنهادي ايران در اختيار نمايندگان كشورهاي 1+5 قرار گرفت. از آنجا كه مسئولان جمهوري اسلامي بحث هسته اي كشور را تمام شده مي دانند، پيشنهادات ارائه شده در بسته جديد مشخصا از بحث هسته اي خارج و اهم آن شامل يك سيستم فراگير جهاني براي از بين بردن سلاح هاي اتمي، مبارزه با تروريسم، مسائل زيست محيطي، امنيت انرژي و كاهش فقر جهاني است. ابتكار «بادکنکي بنام اسرائيل» عنوان سرمقاله روزنامه ابتكار به قلم فرزين تکلو است كه در آن مي‌خوانيد؛روياي مکنت و قدرت اسرائيل را فراموش کنيد. از هر 3کودک اسرائيلي، از هر 4 فرد مسن و هر 5 خانواده ساکن رژيم صهيونيستي يکي با فقر دست و پنجه نرم مي کند و حتي قادر به تامين غذاي مورد نياز خود نيست. بر اساس گزارشي که از سوي Latele، از سازمان هاي خيريه اسرائيلي منتشر شد حداقل 200 هزار خانوار اسرائيلي از مشکل سو» تغذيه رنج برده و براي ادامه حيات به کمک هاي دولتي يا موسسات خيريه متکي هستند. اين بدان معناست که يک ميليون نفر از جمعيت 6 ميليوني رژيم صهيونيستي دچار مشکلات جدي معيشتي هستند. بحران مالي و رکود وضعيت را بدتر کرده است. تقاضا براي دريافت کمک هاي دولتي و برخورداري از مساعدت موسسات خيريه در حالي روبه افزايش است که منابع موجود براي حل اين مشکلات به سرعت تحليل مي رود. دنياي اقتصاد «196ميليارد دلار را از كجا به دست بياوريم؟» عنوان سرمقاله روزنامه دنياي اقتصاد به قلم محمدصادق جنان‌صفت است كه در آن مي‌خوانيد؛ كارنامه درآمد حاصل از صادرات نفت در زندگي ايرانيان، چنان نقاط تاريكي دارد كه برخي افراد حتي ورزيده و كارشناس نيز آرزو مي‌كنند اي كاش ايران هرگز نفت نداشت تا همانند ساير كشورها اقتصاد سالم‌تري داشت. اين آرزو، اما به هر حال محقق نشده است و سياست، فرهنگ و كسب‌و‌كار همه شهروندان ايراني اعم از حاكمان و مردم عادي به درآمدهاي نفت آغشته شده‌است. امروز واقعيت درآمدهاي نفت را نمي‌توان از اقتصاد ايران جدا كرد و اگر در اين حوزه سرمايه‌گذاري نشود، فروپاشي كوتاه‌مدت كسب‌و‌كار جامعه ايراني حتمي است.بنابراين، بايد براي رشد و توسعه صنعت نفت سرمايه‌گذاري‌هاي كافي انجام شود. آخرين رقم اعلام‌شده براي رسيدن به توليد 3/5ميليون بشكه نفت در روز از طرف وزير جديد نفت، 196ميليارد دلار براي 5 سال آينده است. به اين ترتيب، اگر قرار باشد ظرفيت توليد نفت ايران به 50درصد ظرفيت توليد عربستان برسد، بايد سالانه نزديك به 40ميليارد دلار سرمايه‌گذاري كند. پرسش اساسي اين است كه اين رقم بسيار بزرگ، از كدام محل بايد تامين شود؟ سرمايه «صنعت نفت نيازمند نقشه راه» عنوان سرمقاله روزنامه سرمايه به قلم غلامحسين حسن تاش است كه در آن مي‌خوانيد:طي سال هاي پس از پيروزي انقلاب درآمدهاي نفتي کشور به 735 ميليارد دلار رسيده و با توجه به اينکه صنعت نفت بيشترين تاثيرگذاري را در اقتصاد کشور داشته، اما نمي توان حجم سرمايه گذاري هاي انجام شده در بخش هاي بالادستي را مطلوب ارزيابي کرد. چه بسا در دوره جنگ عملاً امکان سرمايه گذاري يا برنامه ريزي دقيق وجود نداشت و در دوران سازندگي هم به حد کفايت انجام نشد. گرچه در دوره هشت ساله اصلاحات سرمايه گذاري در اين بخش رونق گرفت، اما با توجه به حجم ذخاير نفت و گاز موجود در کشور باز هم کافي نبود. چه بسا وجود طرح هاي عقب افتاده از يک سو و ضرورت سرمايه گذاري در حوزه هاي صيانتي و ميادين مشترک نفت و گاز با کشورهاي همسايه از سوي ديگر عملاً کندي حرکت در اين مسير را به دنبال داشت. اين در حالي است که رقباي ايران در حوزه هاي مشترک عملکرد بهتري داشته و پيشي گرفته اند و اين روند همچنان ادامه دارد. مردم سالاري «قراردادگرايي هديه اسلام به بشريت» عنوان يادداشت روز روزنامه مردم سالاري به قلم فروزان آصف نخعي است كه در آن مي‌خوانيد:ميزان انحطاط و پيشرفت يک جامعه و يک ملت با چه شاخصي قابل ارزيابي است؟ زماني که پيامبر نهضت خويش را در مکه اعلام کرد، جامعه منحط عرب، جامعه اي سلسله مراتبي و توام با خشونت بود. در اين جامعه قرارداد هيچ جايگاهي نداشت و قوي ، ضعيف را از مدارحياتي جامعه خارج مي کرد. غلبه به هرنحو ممکن، اصل اساسي بود. اشرافيت قريش امتيازها را براساس عصبيت و توازن قواي قومي و قبيلگي توزيع مي کرد. ضعيف تر ها از جمله زنان، دختران وکودکان محکوم به فنا ونيستي بودند. حقوق افراد محلي از اعراب نداشت. در چنين زمانه اي يکي از معيارهاي اساسي پيامبر اکرم(ص) براي ورود اشخاص به حوزه ايمان، پايبندي به پيمان است. در آيه نخست سوره مائده آمده است: "اي کساني که ايمان آورده ايد، به قراردادهاي خود وفا کنيد". به نظر مي رسد يکي از محورهاي اصلي که نهضت پيامبر را به پيروزي عليه قريش رساند همين تاکيد بروفاي به قرارداد وپيمان باشد.تفاوت ميان جامعه سلسله مراتبي قريش با مدينه النبي در ميزان پيايبندي به قرارداد است.