گزارش دوچرخه سواری سبز و گردهمایی اعتراضی در پاریس برای بزرگداشت ۱۸ تیر ۱۳۷۸ (با عکس)

دوچرخه سواری از قلب پاريس يعنی ميدان شاتله شروع شد و پس از گذشتن از ميدان کنکورد، روبروی پارلمان و آرامگاه ناپلئون به پای برج ايفل رسيد.در تمام طول مسير پرچم ايران و عکس های جانباختگان و يا زندانيان سياسی و شعارهايی به زبان فارسی و فرانسه که بر روی دوچرخه ها و سينه و پشت دوچرخه سواران نصب بود، توجه مردم را جلب می کرد. خيابان ها مملو از ماشين و جمعيت بود و باعث می شد که دوچرخه سواران به کندی پيش بروند و اين خود فرصتی برای ارتباط با عابران به وجودمی آورد. پس از برج ايفل، دوچرخه سواران به طرف ميدان حقوق بشر که گردهمايی در آنجا برگزار می شد آمدند. پيش از تظاهرات برای ايران، در ميدان حقوق بشر تظاهراتی در دفاع از مبارزه مردم سوريه برگزار می‌شد که هنور ادامه داشت. رسيدن دوچرخه سوران و وارد شدن آن‌ها به ميدان، صحنه زيبايی از همبستگی مبارزاتی را به نمايش گذاشت. کسانی که در تظاهرات برای سوريه شرکت داشتند با «زنده باد مبارزه مردم ايران» از رسيدن دوچرخه سوارها استقبال کردند و ايرانيان متقابلن با شعار«زنده باد مبارزه مردم سوريه» به آنها پاسخ دادند و سپس همه یِ صداها با هم يکی شدند و فرياد ليبرته آزادی، ليبرته آزادی، ميدان را در خود غرق کرد و اشک در چشمانبسياری نشاند. پس از تظاهرات همبستگی با مبارزه مردم سوريه، گردهمايی ايرانيان با سرود ای ايران شروع شد. سپس بيانيه کميته مستقل ضد سرکوب به مناسبت ۱۸ تير به وسيله فروغ جواهری خوانده شد. بابک اکبری فراهانی در سخنرانی خود گفت می خواهد از منظری ديگر به رويداد ۱۸ تير ۱۳۷۸ بپردازد. او در سخنانی پرشور گفت در پرتو خشونت لجام گسيخته ای که پاسخ اعتراض به بسته شدن يک روزنامه بود و با توجه به سرکوب خونين جنبش سبز اعتراضی مردم ايران از دو سال پيش، ما با اين سئوال اساسی مواجه هستيم که با حکومتی چنين جابر و جائر «چه بايد کرد». اين سئوال اساسی، فرایی دل نگرانی‌هایِ سياست بازانی است که اکنون به مسئله انتخابات، بيشتر به عنوان امکانی برای شريک شدن دوباره در قدرت می نگرند. طرح اين سئوال به معنای حياتی بودن يافتن راه برون رفت از وضعيت کنونی جامعه به صورتی بنيادی است. در طول سخنرانی بابک، حاضران چندين بار با کف زدن او را تشويق کردند. در ساعت ۱۹، مراسم با سرود ای ايران پايان يافت.