افتتاح نمایشگاه آثار میرحسین موسوی در آکادمی هنر برلین

چکیده :آقای امیر ارجمند در ادامه در پاسخ به این سؤال که آیا کارهای فرهنگی این امکان را می دهد تا هنرمند به مردم نزدیک تر شود، گفت: "در فرصتی که آقای موسوی از سیاست دولتی دوری کرد، توانست بازگشتی به خود داشته باشد، بازگشتی که در تحول شخصیت ایشان موثر بود. ما در سال 1388موسوی جدیدی را می بینیم. او در این زمان توجه بیشتری به آزادی اندیشه، کرامت انسانی و حقوق بشر دارد....

نمایشگاه “مراقبه آزادی” که در بر گیرنده ۲۸ اثر از کارهای روی کاغذ مهندس میرحسین موسوی است، روز ششم ژوئن ۲۰۱۳ برابر با ۱۶ خرداد ماه ۱۳۹۲ توسط فرهنگستان هنر آلمان در شهر برلین افتتاح شد.

به گزارش ستاد خبری نمایشگاه “مراقبه آزادی”، شیرین عبادی، برنده جایزه نوبل صلح ۲۰۰۳، کلائس شتک، رییس فرهنگستان هنر آلمان و دکتر یوهانس اودنتال، معاون آکادمی هنر آلمان و مسئول برنامه ریزی این آکادمی، ساعت شش بعد از ظهر نمایشگاه “مراقبه آزادی” را افتتاح کردند.

به این ترتیب کلائس شتک و یوهانس اودنتال در کنار شیرین عبادی قرار گرفته و در سخنانی کوتاه از چرایی برپایی این نمایشگاه سخن گفتند. آنان از موسوی به عنوان هنرمند نسل معاصر یاد کرده و گفتند که اکثر آثار ارائه شده مدرن هستند. در این مراسم با اشاره به اینکه که میرحسین موسوی در آثارش از طریق تداعی به آنها فرم می دهد، گفته شد که آثار مهندس موسوی را در سنت جان کیج قرار دادند. عنصر خط در کارهای موسوی که نه معنی دارد و نه متن، در خدمت ساختار کلی اثر است.

آقای اودنتال با بیان اینکه موسوی فقط یک هنرمند و سیاستمدار نیست، از او به عنوان یک شخصیت بسیار مؤثر نام برد که فازهای مختلف سیاسی را پشت سر گذاشته است.

آقای شتک نیز با بیان اینکه این آثار، بازنمایی از قسمتی از یک شخصیت بزرگ سیاسی است، گفت که ما می خواهیم با برگزاری این نمایشگاه، شخصیت او را نمایش دهیم.

با پایان یافتن مراسم افتتاح نمایشگاه “مراقبه آزادی”، شیرین عبادی، کلائس شتک، اردشیر امیر ارجمند و مرتضی کاظمیان، روزنامه نگار با شرکت در میزگردی به بررسی آثار مهندس موسوی پرداختند.

احساس همبستگی با یک هنرمند که در زندان خانگی بسر می برد

آقای شتک در سخنان خود با تأکید بر اینکه هدف ما از برپایی نمایشگاه آثار مهندس موسوی، معرفی یک هنرمند و جریان هنری است با تاکید بر اینکه هدفشان سیاسی نیست، گفت که آنچه برایشان مهم است، احساس همبستگی با یک هنرمند که در زندان خانگی بسر می برد، است.

آقای شتک در ادامه با بیان اینکه آثار میرحسین موسوی برای اولین بار در خارج از ایران به نمایش در می آیند، به نقد کسانی پرداخت که برگزاری چنین نمایشگاه هایی را غیر قانونی و جاسوسی می انگارند. او گفت که یکی از وظایف آکادمی هنر، برگزاری نمایشگاه هنرمندانی است که تحت فشار هستند، افرادی که امکان ارائه کارهای هنری خود را در کشور محل زندگی شان ندارند.

آقای شتک در پاسخ به این سؤال که آیا هنر می تواند مکمل سیاست باشد، گفت که هنر یک وظیفه سیاسی و اجتماعی دارد.

به گفته ی وی “کسانی هستند که هنرشان الزاما سیاسی نیست اما وقتی در موقعیت خاصی قرار می گیرند، سیاسی می شوند.”

امیرارجمند: میرحسین موسوی می تواند منادی صلح در منطقه باشد

اردشیر امیرارجمند، حقوقدان و مشاور ارشد میرحسین موسوی در سخنانی که از طریق تلفن پخش می شد، گفت که در شرایط حاضر هیچ یک از کارهای مهندس موسوی در ایران نمایش داده نمی شود.

او در ادامه گفت که مجموعه آثار ارائه شده در نمایشگاه “مراقبه آزادی” پیش از حصر آقای موسوی کشیده شده و با فداکاری همراهان جنبش سبز از ایران خارج شده اند.

آقای امیر ارجمند در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه آقای موسوی هم یک هنرمند سیاسی بوده است و هم یک سیاستمدار هنرمند، به زندگی مهندس موسوی اشاره کرد و گفت که آقای موسوی همواره به کارهای هنری پرداخته اند.

او همچنین گفت که مهندس موسوی در آثار هنری اش معنویت، عرفان، هنر و سیاست را با هم دارد که می توانند نمونه خوبی برای کشورهای منطقه و مسلمانانی باشد که به سمت معنویت و آزادی حرکت می کنند.

آقای امیر ارجمند در ادامه در پاسخ به این سؤال که آیا کارهای فرهنگی این امکان را می دهد تا هنرمند به مردم نزدیک تر شود، گفت: “در فرصتی که آقای موسوی از سیاست دولتی دوری کرد، توانست بازگشتی به خود داشته باشد، بازگشتی که در تحول شخصیت ایشان موثر بود. ما در سال ۱۳۸۸موسوی جدیدی را می بینیم. او در این زمان توجه بیشتری به آزادی اندیشه، کرامت انسانی و حقوق بشر دارد.

آقای امیر ارجمند در پایان با تأکید بر پیام های هنری مهندس موسوی و جمع شدن بین آزادی، عدالت، معنویت و عرفان در آثار این هنرمند، گفت که آقای موسوی می تواند منادی صلح در منطقه باشد.

مرتضی کاظمیان: دگراندیشی در ایران ممنوع است

مرتضی کاظمیان نیز در سخنانی از دید یک روزنامه نگار به تشریح این موضوع پرداخت که آیا مهندس موسوی یک سیاستمدار است یا یک هنرمند.

او گفت که از دید یک روزنامه نگار، به نظر می رسد پاسخ مردم ایران متفاوت باشد، مهندس موسوی هم رییس آکادمی هنر ایران بود و هم کاندیدای ریاست جمهوری.

به گفته ی کاظمیان “مردم، ایشان را هم به عنوان هنرمند می بینند و هم به عنوان سیاست مداری که رهبری جنبش را بر عهده دارد.

او سپس با بیان اینکه وقتی از جمهوری اسلامی صحبت می شود، منظور یک دولت رانتی و ایدئولوژیک است، گفت که در چنین فضایی، دگراندیشی در ایران اعم از هنر، اندیشه و سیاست هدف سرکوب قرار می گیرد.

آقای کاظمیان با بیان این که دگراندیشی در ایران ممنوع است، برای تأیید حرف خود به توقیف روزنامه ها در ایران اشاره کرد.

اما آقای کاظمیان در ادامه سخنان خود به جامعه مدنی قوی در ایران اشاره کرد که این امکان را فراهم می کند تا هنرمندان و روشنفکران کارهای خود را منتشر کنند. اصغر فرهادی و جعفر پناهی دو فیلمسازی بودند که آقای کاظمیان برای تایید سخنان خود از آنها نام برد.

آقای کاظمیان در پایان گفت: “آز آنجا که مردم ایران تغییر خواه هستند با هنرمندانی که پیام مردم ایران را به جهان منتقل و یا تلاش می کنند تا تصویری از واقعیت در ایران را به جهانیان ارائه کنند، همدلی دارند.”

اما خانم عبادی ترجیح داد تا سخنان خود را ابتدا با رابطه میان موسوی و رهنورد اختصاص دهد.

شیرین عبادی: ما با جنگ مخالفیم

خانم عبادی با بیان اینکه خانم رهنورد مجمه ساز، نقاش و همراه مهندس موسوی بوده است، گفت که او نقش تعیین کننده ای در زندگی همسرش داشته است. خانم عبادی در توضیح یکی از نقش های خانم رهنورد به همراهی او با همسرش در رقابت های انتخاباتی ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ اشاره کرد، اتفاقی که تا پیش از این رخ نداده بود.

او گفت که تا قبل از انتخابات سال ۲۰۰۹ داوطلبان ریاست جمهوری به تنهایی در صحنه رقابت های انتخاباتی حاضر می شدند و تمامی صحبت هایشان در خصوص مسائل سیاسی و اقتصادی بود اما خانم رهنورد اولین کسی بود که دست همسر خود را گرفت و با او به میان مردم آمد و به مردان سنتی ما و هیات حاکمه ما نشان داد که زن بودن افتخار است و نه ننگ.

خانم عبادی سپس با ذکر خاطره ای، گفت: “زمانی که من در سال ۲۰۰۳ برنده جایزه صلح نوبل شدم نه تنها حکومت ایران به من تبریک نگفت بلکه مانع از آن شد تا مردم برای من بزرگداشت بگیرند، در چنین شرایطی خانم رهنورد به عنوان رییس دانشگاه الزهرا تنها کسی بود که از من برای حضور در دانشگاه و برگزاری مراسم بزرگداشت دعوت کرد.”

او در ادامه گفت که در آن روز عده ای از لباس شخصی های وابسته به وزارت اطلاعات آمدند و روی زمین خوابیدند و گفتند که اجازه نمی دهیم تا ماشین عبادی وارد دانشگاه شود.

خانم عبادی گفت که در آن روز از خانم رهنورد خواسته تا جلسه را لغو کنند اما او قبول نمی کند و می گوید که چون این اتفاق افتاده است شما حتما باید بیایید. بنابراین خانم عبادی از در دیگری وارد سالن می شود.

بنابراین خانم عبادی با تشکر از آکادمی هنر آلمان برای برگزاری نمایشگاه آثار مهندس موسوی، گفت که آرزومند بوده است که وقتی وارد ساختمان محل برگزاری نمایشگاه آثار مهندس موسوی می شود، نمونه هایی از کارهای خانم رهنورد یا حداقل اسلاید هایی از این کارها به نمایش در می آمد.

خانم عبادی در بخش دیگری از سخنان خود به موضوع آزادی عقیده و مذهب در ضوابط حقوق بشر اشاره کرد و گفت که آزادی هنر یکی از مبانی اصلی حقوق بشر است.

او تنها استثناها در آزادی بیان را بر اساس کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی، تبلیغ برای جنگ و ایجاد تنفر میان مردم عنوان کرد که رسیدگی به آن نیز بر عهده دادگاه صالح است.

خانم عبادی در ادامه با بیان اینکه اولین پله دموکراسی، جدایی هر نوع مذهب از حکومت است، گفت که البته این مسأله به این معنا نیست که حکومت های سکولار دموکرات هستند. وی در ادامه تاکید کرد که در زمان شاه، مذهب از حکومت جدا بود، آزادی فردی وجود داشت اما آزادی سیاسی وجود نداشت.

به گفته ی خانم عبادی “سقوط یک دیکتاتور به معنای آمدن دموکراسی نیست زیرا پس از انقلاب ما گرفتار یک دیکتاتوری مذهبی شدیم که از اولی هم سخت گیرتر بود.”

خانم عبادی همچنین با تأکید بر ضرورت رعایت ضوابط حقوق بشر، گفت که بر اساس گزارش آقای احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، وضعیت حقوق بشر در ایران وخیم است؛ بنابراین نقض حقوق بشر در ایران سیستماتیک و مستمر است.

خانم عبادی در پایان سخنان خود با بیان اینکه همبستگی هنری می تواند ما را به هم پیوند دهد، گفت که ایران ناشناس مانده است. زن ایرانی را نشان می دهند که در یک لباس مشکی با مشت گره کرده دائما در حال شعار دادن است یا جوان هایی را نشان می دهند که با ریش انبوه از دیوار سفارتخانه ها بالا می روند اما این در حالی است که در ایران، بیش از ۶۰ درصد از دانشجویانش را دختران تشکیل می دهند.

بنابراین او خواستار آن شد تا زنان دیگری که وجود دارند را نیز نشان دهند. خانم عبادی با بیان اینکه ایران فقط انرژی هسته ای نیست، افزود: “سؤال من از گروه ۱+۵ این است که اگر فردا دولت ایران قبول کند تا غنی سازی اورانیوم را متوقف کند آیا شما حاضر می شوید با این حکومت دست دوستی دهید؟ آیا حاضر هستید با حکومتی که هنوز سنگسار می کند یا حکومتی که افراد کمتر از ۱۸ سال را در خیابان اعدام می کند، دست دوستی دهید؟”

خانم عبادی با طرح این پرسش که آیا غرب فقط به امنیت خودش می اندیشد و به آنچه که بر سر مردم ایران می آید، بی توجه است؟ گفت: “با ایران مذاکره کنید، زیرا ما با جنگ مخالفیم اما علاوه بر انرژی هسته ای، در خصوص وضعیت حقوق بشر در ایران نیز مذاکره کنید.”

او خطاب به دولتمردان اروپا گفت: “به همان شدتی که به فکر امنیت خودتان هستید و می خواهید امنیت را برای خودتان تضمین کنید به فکر مردم ایران نیز باشید.”

خانم عبادی همچنین با تاکید بر این که مردم ایران به طریق مسالمت آمیز مبارزه می کنند تصریح کرد: “این توقع وجود دارد که شما دیکتاتورها را به کشورتان راه ندهید. پول های دیکتاتورها آلوده است بنابراین دنیا را برای دیکتاتورها کوچک کنید.”

خانم عبادی در پایان تأکید کرد که مبارزه برای دموکراسی در ایران وظیفه ما ایرانیان است شما فقط دیکتاتورها را کمک نکنید.

اشتراک‌گذاری: