امه‌ی سرگشاده دانشگاهیان، هنرمندان، روزنامه‌نگاران وفعالان مدنی به محسن مخملباف: پیام رسانِ آزادی برای مردم ایران و فلسطین باشید

امه‌ی سرگشاده دانشگاهیان، هنرمندان، روزنامه‌نگاران وفعالان مدنی به محسن مخملباف: پیام رسانِ آزادی برای مردم ایران و فلسطین باشید »
» نسخه قابل چاپ
» ارسال به بالاترین
» ارسال به فیس بوک »

ما گروهی از دانشگاهیان، هنرمندان، روزنامه نگاران، و فعالان مدنی ایران، تصمیم اخیر فیلمساز ایرانی‌، آقای محسن مخملباف، برای شرکت در جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم بیت‌المقدس که از سیزدهم تا بیست و دوم تیر برگزار می شود را عمیقن نگران کننده می‌دانیم. شرکت آقای مخملباف در این جشنواره، فراخوان «تحریم فرهنگی و دانشگاهی اسرائیل» و نیز فراخوان بین المللی «بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم دولت اسرائیل» BDSرا نقض می‌کند. این فراخوان ها به ترتیب در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ توسط جامعه‌ی مدنی فلسطین صادر شده‌است.

ما به خشونتی که توسط دولت اشغالگر اسرائیل علیه فلسطینیان اعمال می‌شود معترضیم و از جنبش مسالمت‌آمیز و جهانی BDS حمایت می‌کنیم. این جنبش در پی اعمال فشار بر دولت اسرائیل است تا تصفیه‌ی قومی-نژادی فلسطینیان، اشغال سرزمین‌های فلسطینی و برقراری نظامِ آپارتاید را متوقف کند.

تصمیم آقای مخملباف برای شرکت در جشنواره‌ای که مستقیمن توسط دولت اسرائیل حمایت مالی می‌شود و قرار است از ایشان به شکل ویژه‌ای در جشنواره تقدیر شود، به مثابه‌ی حمایت ضمنی وی از سیاست‌های آپارتاید دولت اسرائیل است. ما نسبت به بی‌اعتنایی آقای مخملباف به جنبش جهانیِ دفاع از حقوق فلسطینیان ابراز نگرانی می کنیم.

آقای محسن مخملباف از جمله فیلم‌سازان برجسته‌ی ایرانی‌ است که در فیلم‌های خود واقعیت‌های تلخ بخش‌های به‌حاشیه‌رانده شده‌ی جامعه‌ی ایران را با جزئیات به تصویر کشیده‌است. او در سال ۱۹۸۹ با فیلم عروسی خوبان، واقعیت جنگ ایران‌-عراق را به روی پرده برد و مبارزه‌ی سیاسی و اخلاقیِ انسانهای‌های معمولی را در بسترهای پر از خشونت به تصویر کشید. اصرار آقای مخملبف بر دستیابی به حقیقت و عدالت، منجر به تبعید او از ایران شده‌است. در حالی که فلسطینیان رنج طاقت‌فرسایی را به دوش می‌کشند، ما چگونه می‌توانیم درس‌هایی را که آقای مخملباف به ما آموخته‌است فراموش کنیم؟

چگونه هنرمندی با حساسیت بالا و بجا نسبت به بی‌رحمی‌های دولت ایران، می‌تواند از جنبش بین‌المللی و غیرخشونت‌آمیز BDS و تلاش‌های مسالمت‌آمیز آن برای وادارکردن دولت اسرائیل به رعایت حقوق انسانی‌ مردم فلسطین چشم پوشی کند؟

ما جمعی از ایرانیان، در حالی که سرکوب و خشونت روزانه توسط دولت ایران را محکوم می‌کنیم، حضور آقای مخملباف در جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم بیت‌المقدس را مغایر با وجدان انسانی می‌دانیم.

ما می‌خواهیم از این فرصت استفاده کنیم و توجه آقای مخملباف را به سمت خواسته‌های جامعه مدنی فلسطین جلب کنیم. در سال ۲۰۰۴ جامعه‌ی مدنی فلسطین از هنرمندان بین‌ المللی درخواست کرد که تا زمانی‌ که دولت اسرائیل به پایمال کردن قوانین سازمان ملل متحد و محروم کردن مردم فلسطین از حقوق پایه‌ای خود پایان نبخشیده‌است، از شرکت در برنامه‌های فرهنگی‌ دولت اسرائیل خودداری کنند.

در سه‌ سال گذشته تعداد زیادی از هنرمندان برجسته به این خواسته‌ی مردم فلسطین پاسخ مثبت داده و از حضور در اسرائیل خودداری کرده اند. تعداد دیگری از هنرمندان نیز که ابتدا این دعوت را پذیرفته بودند، تصمیم به لغو برنامه‌های خود گرفتند و حمایت خود را از مبارزه‌ی مردم فلسطین اعلام کردند.

اجرای برنامه‌های هنری در اسرائیل یک عمل سیاسی است. دولت اسرائیل آشکارا اعلام کرده‌است که از رویدادهای فرهنگی برای دستگاه تبلیغاتی خود استفاده می‌کند. شکی نیست که این دولت از نام و آوازه‌ی آقای مخملباف نیز سوء‌استفاده خواهد کرد تا سرپوشی بر نقض نظام‌مند حقوق مردم فلسطین گذاشته باشد. دولت اسرائیل از حضور آقای مخملباف در جشنواره به عنوان شاهدی برای اثبات «رواداری» خود استفاده خواهد کرد. این در حالی است که این دولت به اِعمال غیرروادارترین قوانین استعماری علیه مردم فلسطین اقدام می کند، و مدافع بی سابقه ترین تحریم های کمرشکن علیه مردم ایران است.

فیلم‌های آقای مخملباف برای یک جمعیت دست‌چین‌شده به نمایش درخواهد آمد. تعداد محدودی از طرفداران فلسطینی ایشان در غزه یا کرانه‌ی باختری اجازه‌ی حضور در بیت‌المقدس و تماشای فیلم را خواهند داشت. همچنین چهار و نیم میلیون فلسطینیِ پناهنده نیز اجازه‌ی رفت و آمد آزادانه به سرزمین خود را ندارند.

جشنواره‌ی بین‌المللی بیت‌المقدس در مجموعه ای به نام «اورشلیم سینماتیک» برگزار می‌شود. این مجموعه بین سه‌ روستای فلسطینی واقع است که در سال ۱۹۴۸ هدف پاکسازی‌های قومی-نژادی دولت اسرائیل بوده‌اند. ما، بر خلاف خواسته‌ی دولت اسرائیل، نمی‌توانیم تاریخ و یادگار روستای دایر آبان (با جمعیت ٢٤٣٦ نفر در سال ۱۹۴۸)، روستای جَرَش (با جمعیت ۲۲۰ نفر در سال ۱۹۴۸) وروستای بیت نتیف (با جمعیت ٢٤٩٤ نفر در سال ۱۹۴۸) و نیز رنج و مبارزه‌ی بالغ بر ۳۰،۰۰۰ تن از فرزندان پناهنده‌ی آن‌ها را فراموش کنیم.