درد دل های یک بازیگر جانباز: مسئولان با ما عکس یادگاری می‌گیرند که بگویند به دیدار جانبازان رفته‌اند

چکیده : متاسفانه پارتی‌بازی در عرصه سینما و تلویزیون رواج پیدا کرده است. افرادی بدون تخصص از راه می‌رسند و همه زحمات را هدر می‌دهند. در حال حاضر هنرمندانی مانند جمشید مشایخی، عزت الله انتظامی و بسیاری از بزرگان دیگر خانه‌نشین شده اند و افرادی کار نابلد جای آن ها را گرفته...

کلمه- گروه خبر: رضا ایرانمنش که از ۱۴ سالگی به جبهه رفته و جانباز شده است، از وضعیتی که در عرصه هنر پیش آمده گله می‌‌کند و می گوید: وقتی من به بیمارستان می‌روم برخی مسئولان با من عکس یادگاری می‌گیرند که بگویند به دیدار جانبازان می‌روند.

ایرانمنش در بیش از ۶۰ فیلم سینمایی و مجموعه تلویزیونی حضور داشته‌است. در سال ۱۳۷۲ برای بازی در فیلم سجاده آتش نامزد دریافت بهترین بازیگر نقش اول مرد در دوازدهمین جشنواره فیلم فجر شد.

این هنرمند جانباز همچنین از ۱۴ سالگی در عملیات‌های متعددی حضور داشت و در عملیات والفجر ۸ به علت استشمام گاز خردل، شیمیایی می‌شود.

وی با گلایه از مسئولان گفته است: ضرغامی رییس سازمان صداوسیما به ملاقات من در بیمارستان آمد و قول داد که بعد از ترخیص از بیمارستان برای من کار فراهم کند اما تاکنون هیچ اقدامی صورت نگرفته است. من فقط ابزاری برای آقایان شدم که بیایند و با من عکس بگیرند و بگویند ما به دیدار جانبازان می رویم. همچنین مهدی فرجی مدیر شبکه یک به من گفت به محض مرخصی از بیمارستان با هم همکاری می کنیم ولی بعد از اینکه ترخیص شدم اعلام کرد هیچ پولی ندارد. برای عده ای هشت میلیارد هزینه می‌کنند اما برای فیلم من که دویست میلیون هزینه داشت بودجه ای اختصاص ندادند.

رضا ایرانمنش بازیگر سینما و تلویزیون که چندی پیش به دلیل عدم دسترسی به دارو در بیمارستانی در کرمان به اغما فرو رفته بود، در گفتگو با مهر درباره وضعیت جسمانی خود گفت: خدا را شکر، حالم خوب است و وضعیت جسمانی‌ام رو به بهبود است.

ایرانمنش تاکنون بارها به کما فرو رفته است.

وی در ادامه با گلایه از مسئولان کشور افزود: من تنها از وضعیت خود ناراضی نیستم بلکه پیشکسوتانی هستند که در شرایط بدی به سر می‌برند. این عزیزان باید درد دلشان را به چه کسی بگویند؟ متولی ما چه کسی است؟ در کشور ما از رفتگر گرفته تا کارمند همه دارای متولی هستند ولی متاسفانه هیچ سرپرستی برای ما به عنوان اهالی هنر وجود ندارد.

ایرانمنش با اشاره به اینکه ۲۰ سال سابقه بازیگری و کارگردانی دارد، عنوان کرد: در طول این سالها مسئولان فقط شعار داده‌اند. ما باید با چه انگیزه ای در این کشور بمانیم. ببینید در کشورهای پیشرفته چه امکاناتی در اختیار هنرمندانشان قرار می دهند. من به دلیل علاقه و عرقی که به وطنم دارم کشورم را ترک نکرده ام. ما می گوییم فلان خواننده از کشور رفته است اما باید دید دلیلش چه بوده است؟ به دلیل اینکه در خارج کشور او را حمایت می کنند.

بازیگر “سجاده آتش” تاکید کرد: من نه سیاسی هستم و نه به هیچ گروه و حزبی وابسته هستم. از هیچ‌کس و هیچ‌چیز هم جز خدا نمی‌ترسم. من عمرم را کرده ام و به عنوان کسی که اسم جانباز را یدک می کشد، حرف دل آن ها را می زنم. ببینید در کشورهای پیشرفته برای کسی که فقط در جنگ شرکت کرده چه احترامی قائل هستند، در عوض ما فقط شعارهایی می دهیم که به آنها عمل نمی کنیم.

این کارگردان توضیح داد: در دهه‌های بین هفتاد تا هشتاد ما در همه ژانرها فیلم داشتیم. بعد از این سال‌ها کسانی آمدند که هیچ تخصصی در این زمینه نداشتند و به مرور سینمای جنگ رکود پیدا کرد و فراموش شد. به این ترتیب فیلم یک کارگردان خاص به عنوان اثر جنگی معرفی شد.

وی ادامه داد: متاسفانه پارتی‌بازی در عرصه سینما و تلویزیون رواج پیدا کرده است. ما یک عمر زحمت کشیده ایم تا الان نتیجه آن را ببینیم با این حال دیده می شود که افرادی بدون تخصص از راه می‌رسند و همه زحمات را هدر می‌دهند. باید خدا را در نظر گرفت. در حال حاضر هنرمندانی مانند جمشید مشایخی، عزت الله انتظامی و بسیاری از بزرگان دیگر خانه‌نشین شده اند و افرادی کار نابلد جای آن ها را گرفته اند.

بازیگر “دکل” با اشاره به بی‌توجهی مسئولان به عرصه هنر بیان کرد: کشوری که برای هنرش مسئول قدرتمندی نداشته باشد، به جایی نمی رسد و کشور رو به زوال می رود. در هنر نباید به هیچ اندیشه ای، چپ یا راست متکی بود. هنرمند می تواند منتقد دولت باشد و برای اصلاح و رفع مشکلات تلاش کند.

این بازیگر سینمای دفاع مقدس درباره مشکلات جانبازان گفت: صدها نفر از جانبازان هستند که از کوچکترین تسهیلات بنیاد جانبازان استفاده نمی کنند به این دلیل که کمترین خدشه ای به ارزش کارشان وارد نشود.

وی ادامه داد: کدام یک از مسئولان از خود می پرسد که اهالی هنر مرده اند یا زنده اند، اصلا چگونه ارتزاق می کنند کسانی هستند که سواد چندانی ندارند اما تجربه بالایی دارند. سعدی افشار استاد سیاه بازی کشور بود من صدها بار گفتم، استاد افشار تاریخچه سیاه بازی کشور است یک فیلم مستند درباره او بسازید. زمانی که استاد افشار فوت کرد، گفتند ای کاش از زندگی او مستندی می ساختیم.

هیچ امنیت شغلی برای هنرمندان وجود ندارد

ایرانمنش در خصوص بیمه هنرمندان توضیح داد: هیچ امنیت شغلی برای هنرمندان وجود ندارد. ما از آمریکایی ها انتقاد می کنیم ولی به وضع خود رسیدگی نمی کنیم. من نزدیک بیست سال است که در این رشته فعالیت می کنم اما شرایط درست نشده است. ما خانه سینما را تعطیل کردیم و حالا می خواهیم دوباره آن را باز کنیم. تا وقتی که درگیر این گروه‌بندی‌ها هستیم امنیت شغلی وجود ندارد و تا صد سال دیگر هم درست نخواهد شد. بسیاری از جانبازان هستند که ماه هاست درآمدی ندارند و به سختی زندگی خود را می گذرانند. همه باید به این مسئله اعتراض کنند. من از حدود ۱۴ سالگی در جبهه های جنگ بودم و الان هم چیزی برای از دست دادن ندارم.

متاسفانه هیچ کس حاضر به سرمایه گذاری برای سینمای جنگ نیست

ایرانمنش در خصوص سه فیلمنامه آماده کارش به نام های “موقعیت من”، ” آینه باران” و “رویای طلوع” عنوان کرد: باید برای این فیلمنامه ها سرمایه‌گذار پیدا کنیم ولی متاسفانه هیچ کس حاضر به سرمایه گذاری برای سینمای جنگ نیست. بسیاری مشغول کار هستند و مدعی اند سرمایه گذار شخصی دارند، در حالی که اینچنین نیست. کاری مثل “قهوه تلخ” مهران مدیری از ابتدا تا پایان دارای سرمایه‌گذار شخصی است زیرا در تمام فیلم این تبلیغات به چشم می خورد. در حالی که بسیاری از کارها فقط اسم سرمایه‌گذار شخصی را دارند.

وی در پایان گفت: امروز باید از ساماندهی صحبت شود و نباید به یک حزب یا گروه وابسته باشیم. انسان‌های تحصیل کرده و شایسته سر کار بیایند و تصمیم‌گیری شود که هنر کشور وابسته به کدام سازمان است. در طول کار و بعد از بازنشستگی هیچ گونه امنیت شغلی برای ما وجود ندارد. ما در وضعیت بدی به سر می بریم. باور کنید اگر دوستان من کمک نمی کردند نمی توانتسم از پس هزینه های بیماری‌ام برآیم.